"SAM" (NEDERLANDS)

ZEVEN

'SAM!' Ik hoor iemand mijn naam roepen. Het klinkt ver. Samuel zwaait met zijn hand voor mijn gezicht om mijn aandacht te trekken. Ik zie het maar ook weer niet. Ik ben in een trans. Ik reageer niet. Dit bedoelde Eleanor dus tijdens het FaceTime toen ze het over Marrakech had en dit is wat AMY mij zonet wilde laten zien op de telefoon.
Dit verklaart een hele boel. Alle puzzelstukjes vallen nu op hun plaats.

Samuel knippert een aantal keer in z'n vingers en dan ben ik weer helder. Ik kijk hem aan en dan geeft hij me een seintje met zijn hoofd. Ik volg het seintje, kijk om en zie hoe een van de jongens uit het gezelschap voor me staat met uitgestoken hand.
'Hij wilt zich voorstellen' fluistert Samuel in mijn oor. Ik kijk naar de hand, dan naar de jongen, dan naar Samuel en dan weer naar de jongen. Achraf. In levende lijven. Wat doet hij hier?! Is dit toeval? Is dit een plan? Eleanor? Mijn gedachte slaan op hol. Ik weet dat ik nu zwaar voorschut sta omdat ik geen hand terug geef maar het lukt me op dit moment niet om verstandig te functioneren. Mariah Inés red mij uit deze benarde situatie en schudt zijn hand in mijn plaats.
'Aangenaam! Ik heet Mariah Inés maar noem me maar AMY!' Ze lijdt hem zodanig af dat het mij lukt om weg te glippen. Samuel holt achter me aan.

'Hermana!!! Zusss!!' Ik negeer hem volkomen waardoor hij nog harder begint te racen. Hij haalt me in en stopt me.
'Que pasa? Je laat me schrikken.' Ik staar hem aan en begin quasi te lachen. Ik weet niet hoe te reageren. Ik ben met stomheid geslagen. Samuel kijkt me onthutst aan.
'Dat is.. dat is' ik stotter.
'Dat is Achraf ja. Een bekende voetballer' vult hij me aan. Ik knik. Zijn ogen beginnen te flonkeren. Ik weet dat hij het nu snapt.
'Zus! Dit is toch niet DE Achraf? De AMY Achraf? De Achraf waar ze je altijd mee pla..?' Ik trek een wenkbrauw op. Hij zwijgt.
Ik hou mijn lippen strak op elkaar.
'Daarom reageerde je net zo eigenaardig. Zo absurd.' Ik knik weer. Ik kan geen woord uitbrengen. Samuel lacht me uit. Ik neem hem niets kwalijk. Ik had denk ik precies hetzelfde gereageerd als hij zichzelf zo voorschut had gezet.
'Ik moet Eleanor bellen.'
'Doen!' reageert Samuel instemmend.
Na drie keer bellen geef ik het op. Ze neemt niet op. Tevergeefs! Ze ligt zeker al te slapen.. Alhoewel dat niets voor haar is. Maar het is natuurlijk een uur later in Nederland.. ik haal mijn schouders op naar Samuel en hij geeft me een motiverend schouderklopje! 'Laten we terug gaan.' Ik stem in.
'Eerst mijn lipgloss bijwerken.' Samuel lacht. 'Maar natuurlijk.'

We lopen terug naar de groep. Het eerste wat me opvalt is het aantal meiden dat zich om de club jongens heen heeft verzameld. Vele willen een foto met Achraf.
Ik sta stil. Gebeurd dit echt? Droom ik? Ik kan dit niet geloven. Hier had Eleanor bij moeten zijn!
Samuel staart me aan.
'Ja? Zullen we? Ben je zover? Ik zie daar namelijk een verzameling meiden staan en ik wil heel graag mijn slag slaan.' Ik grinnik. Hij knipoogt en slaat zijn arm om me heen en samen lopen we op de menigte af.

Manuel komt op ons afgelopen. Hij kijkt me vragend aan.
'Wat was dat nou? Gaat het wel' vraagt hij bezorgd. Ik glimlach liefelijk naar hem.
'Het gaat prima. Maak je geen zorgen!' Hij lacht. Geez. Was mijn reactie zo erg?!
Rafaël komt ook aangesneld en pakt me bij mijn hand. Hij sleurt me mee naar het groepje jongens.
'Ik zal je even voorstellen' roept hij.
'Onze vriendin SAM!' Hij wijst naar me en dan weer naar de jongens alsof hij me presenteert. 'SAM, dit zijn Achraf, Anouar, Christian en José.' Ik glimlach. 'Dit zijn de jongens die wij net aan het zwembad hebben ontmoet.'
'Aangenaam' zeg ik terwijl ik zoveel mogelijk naar de grond probeer te staren. Ik knik geliefkoosd. Dit is zo awkward. De jongens knikken beleefd terug. Ik voel ogen tegen me aanbranden waaronder die van Achraf. Ik heb hem gewoon ontmoet. Ik voel dat ik knalrood word. Kan dit alsjeblieft stoppen.
'Ik ben Samuel.' Samuel dringt zich op en steekt zijn hand uit. Om de beurt schud een van de jongens zijn hand. Hij voelde me weer aan. Hiervoor zijn wij nou tweeling!

Ik ben langs het zwembad gaan zitten. Hier is het wat rustiger. Ik probeer te verwerken wat me zonet is overkomen. Heb ik Achraf echt ontmoet? Ik kijk achterom en zie hem tussen de menigte. Ja. Echt. Ontmoet. Ik zucht. Kijk al die meiden nou om hem heen. Als hij van mij was dan.. ik val mezelf in de reden. Nee Sophia. Hij is niet van jou. Hij heeft een vriendin. Ik zucht weer, hardop. En hij is nog steeds foto's aan het maken. Tja, het is tenslotte een bekende voetballer he! Ik staar voor me uit.

Mariah Inés komt aanhollen.
'Sophi, wat doe je hier? Heb je niet door dat Achraf daar is?' Ik draai me om en trek een lelijke kop. Wrijf het er maar lekker in denk ik bij mezelf.
'Ik moet echt een foto met hem maken hoor' juicht ze enthousiast. Ik rol met mijn ogen. Het zal wel.
Ze staart naar haar vingers. Ik weet dat ze wat van me wilt. Nu komt het hoor.
'Soof. Wil je alsjeblieft met me mee? Ik bedoel, wil jij vragen om een foto?' Ik kijk haar quasi geschrokken aan.
'Grapje zeker?'
'Nee ik ben serieus. Ik wil, naja, durf het niet te vragen.' Ik kijk haar aan en probeer mijn lach zo goed mogelijk te verbergen. Ja hoor. Als het erop neerkomt is ze ineens heel bescheiden. De actrice, zoals Samuel altijd zegt.
Mariah Inés gaapt me aan. Ze wacht op een antwoord. Ik weet niet wat te doen. Enerzijds is dit mijn kans. Ik kan om de foto vragen en dan meteen een praatje maken. Nee absoluut niet. Mijn verdomde innerlijke godin slaat op hol. Waar ben ik mee bezig. Ik ga echt niet achter een bezette jongen aan.
'Soooof. Alsjeblieftttt' smeekt ze. Ze trekt een pruillip. 'Of durf je soms niet?' Haar groene ogen zijn nauw en intens. Ze daagt me uit. Ze weet dat ik het nu juist doe. Ik heb mijn eer en trots. Ik moet me bewijzen. Ik stem toe. Ik doe het.

AMY en ik lopen terug naar het gezelschap, nou ja, AMY huppelt. Ze kan haar geluk niet op. Dalijk heeft ze een foto met DE Achraf Haddaoui. Ik lach en kijk naar de groep. Een aantal zit aan de shisha. Andere staan op de dansvloer en Achraf staat naast zijn broertje Anouar. Die staat op zijn beurt weer tegen een aantal meiden te praten. Achraf kijkt hen beduusd, ongeïnteresseerd aan, alsof hij niet begrijpt waar ze over praten. De perfecte kans voor een foto, maar niet heus.

Ik ga het doen. Nu. Ik gooi al mijn charmes in de race en stap op het groepje af. De meiden kijken mijn richting op en trekken een vieze blik. Ik geef ze geen aandacht. Ik keer me naar Achraf. Hij kijkt op en we staan oog in oog. Zijn prachtige groen/grijze ogen. Of is het blauw?! Ik ben in gedachte verzonken. Plots begin ik te glimlachen. Shit. Ik sta voorschut.
Mariah Inés tikt me aan. Ohja. Foto.
'Mijn uh, zusje' ik wijs naar Mariah Inés 'wilt graag met je op de f.' Mijn zin wordt onderbroken door een telefoon die afgaat. Shit. Het is die van Achraf. Hij houdt zijn hand op en valt me in de rede.
'Sorry, momentje.' Meent hij dit? Hij neemt de telefoon op, loopt weg en begint dan pas te praten, zodat wij het niet kunnen horen. Maar ik kan alsnog horen wat hij zegt. Het is zijn vriendin. Awkward.