"SAM" (NEDERLANDS)

ACHT

Hier zit ik dan. Te wachten tot dat meneer klaar is met zijn telefoontje. Wat dacht ik ook alweer toen ik op hem afstapte? Waarom loop ik nu niet gewoon weg? Wat bezielt me? Ik zet mijn hand tegen mijn hoofd. Ik kan mezelf wel wat aan doen.

Mariah Inés zit naast me en leunt wat tegen me op. We zitten met onze ruggen naar Achraf. Zeg-maar geen interesse. Ik rol met mijn ogen.
Tegenover ons staan Anouar en de giechelende meiden.
'Vieze bitches' fluistert Mariah Inés in mijn oor.
'Zwijg' sis ik. 'Door jou zitten we hier tenslotte.' Ik por met mijn elleboog in haar zij waardoor ze verzit.
Anouar kijkt onze richting op en komt dichterbij.
'Een van jullie wilde op de foto met mijn broer?' Hij kijkt gespeeld stoer. Uh waarom komt hij het vragen?!
'Ik niet. Geen interesse.' Snauw ik. AMY staart me geschokt aan. Wow. Ik schrik zelfs van mezelf. Ik klink kattig. Ik kan mijn ergernis niet meer verbergen. Ik stel me zogenaamd stoer op. Uit de hoogte. Ik probeer mezelf te redden van een ondergang.

Anouar kijkt me onthutst aan en kijkt dan naar iets boven mij, of is het achter mij? Ik draai me om en zie hoe een prachtige, jongeheer nagenoeg achter me staat. Fuck. Achraf. Hij staat hier. Achter mij. Hij heeft me gehoord.
Ik schrik op. Ik staar nietszeggend naar hem. Zonder te knipperen. Hij staart terug, ijskoud.
Mijn God, die ogen. - Nee Sophia, je kan nu met geen mogelijkheid bezwijken aan zijn knapheid. - Ik deins terug. Ik wijs mezelf erop dat hij me zonet heeft afgewezen. Ja. Ik vind dat hij me heeft afgewezen. Ik herpak mezelf.

'Zij - wijzend naar Mariah Inés - wilt met jou op de foto' zeg ik bijna boos. Ik gooi mijn staart naar achter en loop dan weg. Zo. Dat is eruit.
'Normaal is ze niet zo' hoor ik Mariah Inés nog zeggen. Ze heeft gelijk. Normaal ben ik niet zo. Ik weet niet waar dit ineens vandaan komt. Zijn het hormonen? Vind ik hem soms echt leuk? DUH, schreeuwt mijn innerlijke godin. Ben ik jaloers? Ik betrap mezelf. Uhgh. Jaloers omdat hij zijn vriendinnetje belangrijker vondt en mij liet stikken. Ik haal grimmig mijn schouders op. Echt niet dat ik nog met hem op de foto wil. Hij snapt zelf toch ook wel dat hij me niet moet interrumperen als ik hem aanspreek? Het heeft me nota bene aanzienlijk veel energie gekost om de moed bij elkaar te rapen, óm hem aan te spreken. En dan dit. Ik zucht.

Ik loop richting mijn vader. Hij staat aan de andere kant van het zwembad en seint naar me.
'Naar je zin lieverd' vraagt hij als ik hem bereik. Nee denk ik, maar dat ga ik natuurlijk niet hardop zeggen.
'Ontzettend!' Ik glimlach misleidend lief.
'Mooi om te horen. Wij ook!' Hij neemt een slok van zijn drinken. 'Laat maar weten als je wilt gaan' zegt hij terwijl hij me op mijn wang kust en weer terugloopt richting het groepje rokende mannen. Het liefst ga ik nu, denk ik weer maar ik wil hem niet beledigen. Hij heeft het net zo naar zijn zin. Ik frunnik aan mijn staart. 'De avond is nog jong' roep ik en hij geeft me een vrolijke knipoog.

Papa staat gezellig bij zijn oude vrienden. Mama en Andrea hebben het over de naderende bruiloft. Samuel heeft een brunette aan de haak geslagen en AMY zit nog steeds aan tafel met Anouar en die ander. Ulgh. Ik wil en kan zijn naam niet uitspreken.

Iedereen behalve ik leeft zich uit. Mijn avond is natuurlijk weer naar de kloten geholpen. Te danken aan.. mijzelf en mijn awkward acties. Ik heb Eleanor echt nodig.

We zitten eindelijk in de auto, onderweg naar huis. Het werd eens tijd! Ik heb de resterende tijd van de afterparty aan het zwembad gezeten en gestaard naar de hemel. Volgens mij heb ik wel duizend vallende sterren geteld, wat normaliter best eigenaardig is!

Samuel zit op zijn telefoon. Hij is erg gefocust. Ik durf te wedden dat hij appt met die chick van het feest. Hij heeft tenminste gescoord vanavond! Mariah Inés ligt tegen het raam geleund. Ze lijkt doodop. Zij had het vanavond ook naar haar zin. Ze is nu ineens "beste maatjes" geworden met Anouar.. ze sprak vanaf dat we zijn vertrokken over hem en over hoe geweldig het feest was. Ik zucht.

Papa opent de voordeur en laat ons binnen. Mariah Inés holt zo snel als ze kan naar boven. Samuel loopt naar de tuin en mijn ouders lopen richting de woonkamer.
Ik doe mijn pumps uit en hou ze in mijn hand. Ik voel hoe de kou van de tegels door mijn voeten heendringt. Ahh. Mijn voeten zijn bevrijd.

Ik lig na een heerlijke douche eindelijk in bed. Ik probeer Eleanor te bereiken maar ik krijg geen gehoor. Ze heeft nog steeds niet reageerde op mijn vorige berichtje en ze nam net toen ik haar belde tijdens het feest ook al niet op.. dit is niets voor haar. Haar moeder reageert ook niet op mijn appjes. Ik begin me zorgen te maken! Gelukkig vliegen we morgen alweer terug naar Nederland. Het eerste wat ik dan doe is Eleanor opzoeken. Ik moet haar echt spreken.

Ik woel onrustig door mijn bed en dan schrik ik plotseling op. Ik voel me benauwd.
Ik kijk op mijn telefoon. Kwart over vijf..
Het valt me op dat ik nog steeds geen antwoord heb ontvangen van Eleanor.. ik zucht gespannen. Ik haal een hand door mijn nog vochtige haar en neem een slok van mijn flesje water. Waarom voel ik me zo? Komt het door deze dag? Door mijn ontmoeting met Achraf? Ik verzit. Kijk mij nou. Het is kwart over vijf in de ochtend en ik denk terug aan het moment dat ik "hem" "ontmoette"... wat mankeert mij? Ik dwaal af van gedachte. Ik heb Achraf vandaag gewoon ontmoet, maar het was geen plezierige ontmoeting.. ik kan het nog steeds niet bevatten. Ik zucht, weer. Dit was voor mij DÉ kans, en wat doe ik? Het verpesten. 'NEE' schreeuwt mijn onderbewustzijn hardop. Wat voor kans? Waar heb je het over Sophia? Je maakt geen schijn van kans. Hij. Heeft. Een. Vriendin. Ik sla met mijn hand tegen mijn hoofd. Kut innerlijke godin. Mijn verstand slaat op hol.

Ik besluit weer te gaan slapen. Ik begraaf mijn hoofd onder mijn kussens alsof ik me probeer af te sluiten van de wereld. Ik weet echt niet wat mij mankeert.

De volgende ochtend word ik gewekt door een warme lichtstraal, die door mijn gordijnen, op mijn gezicht schijnt. Heerlijk. Wakker worden in het zonnige Marrakech. Maar niet heus. Ik grijp gretig naar mijn telefoon. Ik hoop op een teken van leven van Eleanor, maar niets. Gelukkig gaan we over minder dan 5 uur terug naar Nederland. Ik tel de uren letterlijk af.. ik kan niet wachten.

Ik sla het laken van me af en verzit. Ik heb het warm. Snikheet kun je wel zeggen. Ik zweet half. Ik kan echt niet tegen dit klimaat. Ik mis de winter. Ik kan niet wachten tot ik in Nederland ben!