"SAM" (NEDERLANDS)

ACHTTIEN

Achraf gaapt me aan. Letterlijk! Ik weet niet of het komt doordat ik net zo uitviel of doordat ik in mijn strakke, witte bikini voor hem sta. Ik denk het eerste.
Ik word rood. Dit is nou de derde keer dat hij me op deze manier ziet. Ik bedoel niet halfnaakt natuurlijk maar als een bitch. Eerst in Marrakech over die foto. Gister was hij er ook al getuigen van dat ik zo grof reageerde en nu weer. Hij is er nu vast en zeker van overtuigd dat ik een echte bitch ben.

'Sorry, als je het niet erg vindt, ik wil graag mijn spullen pakken' zegt hij op een rustige toon, wijzend naar de zonnebrandcrème en zonnebril. Ik schaam me rot en doe een stapje opzij zodat hij erbij kan. Ik weet niet goed hoe te reageren. Eleanor geeft me een tik, hintend dat ik wat moet zeggen.
'Je mag blijven liggen hoor' zeg ik piepend. Hij kijkt me vragend aan.
'Mag?'
'Ik bedoel uh, je kan blijven liggen. Je mag de stoel hebben.. uhm...' treuzelend sta ik voor hem, niet-wetend wat te zeggen of te doen. Nevermind. Ik heb het verpest. Ik haal een hand door mijn haar.
'Bedankt, maar ik moet gaan' zegt hij liefelijk. Oh. Hij gaat weg...
Eleanor draait zich naar hem om.
'Wat? Gaan? Waarom?' Vraagt ze. Hij kijkt haar aan.
'Allereerst, hoi Eleanor.' Hij glimlacht lief naar haar.
'Hoi nummer 7' antwoord ze terug. 'Waar ga je heen? Waarom ga je weg? SAM bedoelde het niet zo.' Hij lacht en ontbloot zij prachtige witte tanden.
'Eleanor. Ze hebben onze huurauto net aangereden. Ik moet even naar de politie en daarna ga ik kijken voor een andere auto.' Eleanor kijkt hem niet-begrijpend aan.
'Aangereden? Waar? Zat je erin?' Vraagt ze.
'Nee gelukkig niet. Terwijl ik hier net wilde gaan liggen -wijzend naar de ligstoel- werd ik naar buiten geroepen door de politie. De auto stond geparkeerd en iemand is er tegenaan geknald.
'Damn' reageer ik droog. Achraf draait zich naar me om.
'Dat kun je wel zeggen ja.' Ik sta verbijsterd door zijn rustige reactie. Als mij dit was overkomen, dan was ik me zo erg aan het stressen op dit moment. Ik zucht.
Achraf doet zijn zonnebril op en draait zich dan weer naar zijn vrienden en begint te praten. Wat jongens op de ligstoelen achter ons blijken zijn vrienden. Leuke jongens. Ik wist helemaal niet dat het zijn vrienden waren!
'Oké ik ga ervandoor. Die agent wacht' gebaart Achraf naar een agent bij de ingang.
'Ik ga met je mee zoda' roept een vriend terwijl hij wordt onderbroken door Achraf die zijn hand ophoudt.
'Hoeft niet! Maar waar meet ik jullie dalijk dan?'
'Hier toch' zegt een van de jongens vragend. 'Of was je niet van plan terug te komen?'
'Weet ik dus niet.. ik weet niet hoeveel tijd dit allemaal in beslag gaat nemen. Plus, ik mag nu met de agent meerijden, maar voordat ik dan een taxi terug heb gevonden...' hij haalt een hand door z'n haar. Oh. Hij is nu wel degelijk gestresst.
'TAXI' schreeuwt Eleanor vragend. Hij kijkt haar niet-begrijpend aan.
Ze draait zich naar me om en maakt een rijdende gebaar, hintend op onze huurauto. Oh nee. Echt niet. Ik stap echt niet alleen met hem in een auto.
'SAM kan je een lift geven als je wilt' brult ze nog voor ik wat kan uitbrengen. Oh my God, nee. Ze steekt haar duimen naar me op. Heks!
Ik kan nu met geen mogelijkheid nee zeggen. Dat is gewoon onbeschoft.
'Ja tuurlijk. Ik breng je wel' zeg ik treuzelend. Waarom ik?!
'Doe geen moeite' zegt hij dan terwijl hij zijn zonnebril lager houdt zodat zijn ogen een stukje zichtbaar worden. Die prachtige ogen kijken mijn richting op. Ik smelt. Hoe kan ik ze nou afwijzen. Bovendien heb ik het een en ander goed te maken.
'Is geen moeite' zeg ik terwijl ik mijn tas pak.
'Dank je' is zijn uiteindelijke antwoord.
'Nou, wij wachten hier op jullie' zegt Eleanor vrolijk -wijzend naar de vrienden van Achraf-. Ja, zij vermaakt zich wel. Ik lach en loop dan richting de deur. Achraf loopt achter me aan.

We rijden achter de agent aan, onderweg naar het politiebureau. Achraf is bij mij in de auto gestapt. Hij staart voor zich uit en heeft sinds we zijn vertrokken nog geen woord uitgebracht. Ik weet ook niet goed wat te zeggen.
Ik zucht.
'Mooie auto' zegt hij uit het niets.
'Ja he' stem ik toe. 'Gehuurd.'
Hij grinnikt. Sarcastisch.
'Gehuurd..' herhaalt hij dan. Ik snap hem niet. Wat bedoelt hij hier mee?
'Sorry?' Breng ik vragend uit. Hij kijkt me aan.
'Gehuurd van jullie "vriend" Ronald, of niet' zegt hij. Shit. Ik snap waar hij heen wilt.
'Dat klopt. Gehuurd van onze vriend Ronald ja.' Ik haal een wenkbrauw op.
'Interesting' zegt hij, weer sarcastisch. Daarna zwijgt hij.
Ik staar voor me uit, geconcentreerd op de weg en de politieauto voor ons.

We zijn aangekomen op het bureau. Ik parkeer de auto op het terrein en Achraf stapt uit. Ik wil in de auto op hem blijven wachten maar daar is het te warm voor dus ik stap ook uit. Ik doe de deuren op slot en loop achter Achraf en de agent aan naar binnen. Bij de ingang stappen een aantal mensen op Achraf af. Ze willen natuurlijk weer op de foto. Ik heb nooit geweten dat hij zó beroemd was.

We zitten in de wachtruimte. De agent vertelde ons een aantal minuten geleden dat we "even" moesten wachten maar we wachten nu al een tijdje en ik weet niet eens waarop.
'Weet je of het nog lang gaat duren' besluit ik zachtjes te vragen. Achraf negeert me. Hij probeert elk gesprek met mij uit de weg te gaan, ik voel het. Wat mankeert hem? Moet ik sorry zeggen over het incident met die ligstoel? Of dat incident van gister in de lobby? Duid hij daarop? Ik weet het echt niet.

Ik ben even stil en dan besluit ik het voordeel van de twijfel te nemen.
'Eh even over gister en daarnet. No offence tegenover jou. Ik wist niet dat ik tegen jou opliep en als ik wist dat jij op die ligstoel lag dan had ik nooit zo gereageerd. Sorry.' Ik staar naar mijn vingers, wachtend op zijn antwoord. Hij reageert nog steeds niet. Hij kijkt me niet eens aan. Dan snift hij.
'Ik weet het niet.'
Huh? Ik kijk hem vragend aan.
'Wat niet?' Hij staart naar de grond.
'Ja ik weet het niet. Volgens mij heb jij iets tegen mij.'
Bingo. Ik wist het. Het incident van gister en dat van vandaag hebben hem dit laten denken. Ik verstijf.
Op het moment dat ik wil reageren roept de agent ons naar binnen. Achraf staat op en ik blijf zitten. Ik besluit niet mee te gaan. Ik wil ze privacy geven. Dit alles gaat mij tenslotte niets aan. De agent houdt de deur nog open en blijft me aanstaren.
'Komt je vrouw niet binnen' roept hij dan naar Achraf in het Spaans. Whut? Zijn vrouw? Ik? We zijn nog zo jong. Hij kan toch wel zien dat we niet getrouwd zijn. Ik word rood. In mijn dromen.
Achraf kijkt de agent droog aan, bijna geschrokken en knikt dan van nee. Hij gaat er verder niet op in. Wat zal hij wel niet denken nu..

Ik zit oncomfortabel op een harde stoel om me heen te staren naar deze eigenlijk vreemde en voor mij erg onbekende omgeving. Ik ben in Spanje nooit eerder op een politiebureau geweest. Is maar goed ook denk ik bij mezelf.

Ik heb het warm. Benauwd. Ik wil hier weg. Ik had nu heerlijk aan het zwembad kunnen liggen. Waarom zit ik hier ook alweer? Plotseling komt Achraf het kamertje uitgelopen. Oh ja, ik weet het weer. Ik zit hier voor hem. Ik smelt. Ik kan het niet helpen. Elke keer als ik hem zie heb ik een raar gevoel ik mijn buik.. vlinders?

'Ik ben klaar hier' roept Achraf. Hij kijkt me gefrustreerd aan. Shit. Hij lijkt boos. Wat hebben ze hem aangedaan? Wat hebben ze daar binnen besproken? Ik veer op. Hij knikt met zijn hoofd naar de uitgang, met andere woorden 'we gaan'. Ik draai me om en groet de agent. Hij glimlacht maar me.
'Adiós señora Haddaoui' zegt hij dan. Shit. Wat? Niet weer. Ik voel al het bloed uit mijn lichaam naar mijn hoofd stijgen. Achraf kijkt naar de agent en dan weer naar mij. Hij wrijft met zijn hand langs zijn gezicht en loopt dan naar de deur. Hij groet de agent niet. Damn, hij is vast heel pissig. Ik glimlach gauw naar de agent en loop achter Achraf aan. Ik voel het. Ik ben knalrood.