"SAM" (NEDERLANDS)

VIJFENTWINTIG

Overstuur storm ik de kamer uit richting de trap naar beneden. Ik hoor Achraf nog roepen maar ik reageer niet. Dan haast hij zich achter me aan en trekt me aan mijn pols zodat ik abrupt tot stilstand kom.

'Alsjeblieft, laat me het uitleggen.' Stribbelend probeer ik me los te maken van zijn grip maar hij is te sterk. Hij houdt me stevig vast zodat ik geen kant op kan. Dan neemt hij me bij mijn gezicht zodat ik hem aankijk.
'Sophia.. alsjeblieft. Ik kan het uitleggen.' Met betraande ogen kijk ik hem aan maar ik laat geen woord los. Ik heb absoluut geen zin om nu tegen hem te praten.
'Zeg iets, alsjeblieft' smeekt hij. Ik zwijg.
'Oké. Je hoeft niets te zeggen maar luister alsjeblieft naar me. Ik beloof dat ik je zal overtuigen, zo niet, dan mag je alsnog vertrekken als je wilt.' Zij stem klinkt erg onzeker en ik besluit hem het voordeel van de twijfel te geven. Hij op zijn beurt trekt me mee naar de kamer, gooit de deur dicht en neemt plek op de salonstoel. Ik blijf staan.

'Het zit zo' begint hij zijn verhaal terwijl hij onzeker naar zijn handen staart.
'Wij hadden een relatie, voor ongeveer drie jaar. Even voor het WK besloot ze met me te breken. Ze had me bedrogen met iemand anders waarmee ze verder wilde. Hij kon haar wel gelukkig maken.. althans, dat waren haar woorden.' Ik kijk hem aan terwijl hij verteld en besluit op de stoel naast hem te gaan zitten. Dan vervolgt hij zijn verhaal.
'Ik had haar voorgesteld aan mijn familie en wilde graag een toekomst samen. We waren deze aan het plannen. Ik geloofde en accepteerde daarom ook niet dat ze met me had gebroken dus ik leefde met het waanidee dat het elk moment goed kon komen. Ik deed alsof alles nog goed zat tussen ons, vandaar mijn achtergrond onder andere. Zij integendeel leefde verder maar hield me ergens toch wel aan het lijntje.' Hij slaakt een zucht en haalt een hand door zijn haar.
'Ik weet het, ik klink erg naïef, maar ik dacht echt dat wij gelukkig zouden worden samen. Blijkbaar dacht zij er anders over en was ze alleen uit op wat anders.' Hij klinkt minachtend.
'Ik kan haar, hoe graag ik ook wil, niet uit mijn hoofd zetten.' Geïrriteerd slaat hij met zijn hand tegen zijn hoofd en ik staar hem uitdrukkingloos aan. Zo is het even stil.

'Achraf' zeg ik rustig. Ik besluit de stilte te verbreken. Hij schrikt op en kijkt me gespannen aan. Hij had niet verwacht dat ik nog wat zou zeggen.
'Wat heb ik hier mee te maken?' Vervolg ik. Ik ben erg nieuwsgierig.
'Alles Sophia. Jij hebt hier alles mee te maken. Vanaf het moment dat ik je zag voelde ik dat het goed zat tussen ons.. laten we zeggen liefde op het eerste gezicht.' Ik smelt bij het horen van deze woorden.
'Liefde op het eerste gezicht?' Herhaal ik vragend. Hij knikt.
'Maar tegelijkertijd dacht je aan haar' zeg ik met mijn stem vol walging. 'Ben ik soms je rebound chick?' Ik rol met mijn ogen. Ik ben niet van deze woorden maar ik kan me niet inhouden.
Achraf lacht zacht en kijkt me dan weer aan.
'Toen ik jou ontmoette Sophia, vergat ik haar. Ik voelde dat ik weer leefde. Voor het eerst sinds tijden dacht ik aan iets of iemand anders dan aan haar.' Hij klinkt oprecht en ik kan nu niets anders doen dan liefdevol voor me uit staren.

Even vergeet ik wat er zonet allemaal is gebeurde maar ik word er weer aan herinnerd als ik de telefoon op de grond zie liggen. Hij heeft hem nog niet opgeraapt.
'Wat had dat te betekenen dan..' vraag ik terwijl ik met mijn hoofd naar de telefoon sein. Achraf slikt en begint dan weer te vertellen.
'Zoals ik al zei, ik vergat haar en negeerde haar volkomen, tot gistermiddag. Blijkbaar heeft ze ons filmpje van de sprong gezien dus ze nam contact met me op. Dat gebeurde terwijl we nog op het jacht waren. Ze had het over een tweede kans en...' 'en je hebt meteen toegegeven' val ik hem in de reden. Hij verstijft en blijft even stil.
Ik denk dat ik genoeg heb gehoord en wil opstaan maar Achraf houdt me tegen.
'Ik gaf niet toe, absoluut niet..' hij slikt en vervolgt zijn verhaal dan weer terwijl ik voel dat ik bloos.
'Ze manipuleerde me en maakte me lekker met allerlei beloftes, zodanig dat ik begon te twijfelen. Wij mannen zijn zwak weetje..' hij slaakt een zucht.

'Toen we zonet uhm..' hij is even stil en krabt aan z'n slaap, zijn woorden overwegend.
'Toen we zonet toenadering tot elkaar zochten was ik ervan overtuigd dat ik haar was vergeten maar zodra de telefoon eenmaal afging en haar foto weer in beeld kwam..' hij zucht diep.
'Ik ben dus gewoon iemand die jou je ex doet vergeten' vraag ik kribbig. Achraf spert zijn ogen nu open. Hij lijkt geschrokken van deze woorden.
'Zoals ik al zei Sophia, door jou vergeet ik haar en..'
'Waarom ontloop je me dan' onderbreek ik hem weer.
'Ik wilde je de waarheid niet vertellen omdat ik bang was voor je reactie, maar ik wilde ook niets voor je achterhouden of liegen.. daarom besloot ik om je voorlopig te vermijden.' Gespannen hou ik zijn blik vast. Dit verklaart een hele boel. Hij deed dit allemaal voor mij.
'Toen ze me gister op het jacht belde, schoot ik in de stress, merendeels omdat jij daar ook was. Ik had haar eindelijk opzij gezet maar..'
'Maar het lukte haar toch weer om je van kaart te brengen en daarom ging je terug naar het hotel.'
'Onderbreek me niet Sophia.' Hij klinkt gestrest en ik kijk hem op mijn beurt geschrokken aan. Het hoeft maar over haar te gaan of hij wordt weer een anders mens.
'Nee, ik ging daarom niet terug naar het hotel. Ik ging terug zodat ik haar eindelijk rustig kon uitleggen dat ik verder ging met mijn leven maar voor ik het wist had zij alle showbizz al ingelicht dat we weer samen waren. Ik werd gek en kon jou niet meer onder ogen komen, daarom besloot ik weer om ook vandaag niet mee te gaan naar het strand.' Met bek vol tanden staar ik Achraf aan. Dit verhaal heldert zoveel op.

Gespannen kijken we elkaar aan. De waarheid is boven tafel en om heel eerlijk te zijn weet ik niet zo goed wat ik ermee moet.. eigenlijk schaam ik me ergens ook wel. Ik trok zoveel vooroordelen en nam nooit het initiatief om naar de waarheid te vragen.

Rustig schuift Achraf zijn stoel dichterbij en plaatst zijn hand op mijn been.
'Je kent de waarheid nu' zegt hij heel voorzichtig. Ik wend mijn blik naar de hand die hij zojuist op mijn been heeft geplaatst.
'Sophia' zegt hij dan terwijl hij zijn hand van mijn been af haalt, onder mijn kin plaats en deze omhoog duwt zodat onze ogen elkaar vangen. Ik staar hem enkel aan en laat geen woord los.
'Heb ik je overtuigd?' Zijn stem klinkt erg onzeker. Ik glimlach dan en haal mijn schouders op. Ik voel dat ik bloos, ik voel me weer die oude, bescheiden Sophia.
Achraf glimlacht en houdt mijn blik vast.
'Dat betekend dus dat je blijft? Je wilt niet gaan?' Zegt hij vragend. Hij wacht mijn antwoorden onzeker af maar ik laat niets los. Het lijkt wel alsof ik mijn tong ben verloren.
Achraf haalt zijn wenkbrauw op als vervanging voor een 'nou?' en laat mijn blik niet los.
Ik haal mijn schouders weer op en Achraf geeft me een onzekere maar prachtige, lieve blik. Ik kan het niet helpen. Ik ben verliefd op deze jongen.
'Als je wilt gaan houdt ik je niet tegen, ik hoopte alleen dat dit verhaal je zou overha..' ik druk mijn wijsvinger tegen zijn lippen.
'Ik blijf' zeg ik liefdevol en kus hem dan zacht op de plek waar net mijn vinger lag.