"SAM" (NEDERLANDS)

ACHTENTWINTIG

Terwijl we aan komen rijden zien we dat voor de deur van de grote club nog steeds een ontzettend lange rij staat.
Achraf stapt dan uit de auto en loopt vervolgens mijn richting op om me uit de auto te helpen. Liefelijk pakt hij mijn hand vast en loopt richting de lange rij voor de grote deur van de club. De mensen in de rij herkennen Achraf en beginnen spontaan te joelen.

'Moeten wij hier echt in de rij wachten' vraag ik Achraf zacht. Hij begint geheimzinnig te lachen en schud dan van nee.
'Wat ben je dan van plan?' Vraag ik op mijn beurt nieuwsgierig.
'Loop gewoon mee' antwoord Achraf droog en trekt me door de menigte richting de deur. Ik voel me aangestaard en bekeken. Ik weet nou niet of het komt doordat ze hem herkennen of doordat ze ons zo samen zien. Ondertussen wordt Achraf ook vaak gevraagd naar een foto en/of handtekening en terwijl hij deze maakt en uitdeelt, roept een van de beveiligers die voor de deur staat Achraf's achternaam en gebaart hem naar voren te komen. Achraf probeert ons door de menigte heen te wringen maar het is te druk en de beveiliger ziet dit. Op zijn beurt stapt hij op ons af.
'Alsjeblieft, afstand, afstand' roept hij luid en maakt de weg vrij zodat we erbij kunnen.

'Voordelen van een prof' zeg ik nep bespottelijk terwijl ik Achraf achterna loop richting binnen.
'Dat was mijn idee' zegt hij trots. Ik kijk hem niet begrijpend aan.
'De beveiligers zag dat ik werd lastiggevallen door de menigte. Hij laat me daar dan echt niet staan.. dat kan hij niet doen, het is een code. Laten we zeggen een soort plicht.'
Ik begin te lachen en schud giechelend mijn hoofd. Goed over nagedacht.

Achraf leidt me met zijn hand tegen mijn onderrug de club binnen. We lopen dwars door de menigte heen naar het VIP gedeelte op de bovenste etage, daar staan de andere al dansend op ons te wachten.

Vol lof wordt er gejuicht als wij komen aanlopen.
'Welkom tortelduifjes' klinkt er luid. Giechelend neem ik plaats op de bank als Eleanor op me af komt lopen.
'Dansen jij' zegt ze terwijl ze me aan mijn arm trekt.
'Niet nu El' schreeuw ik zo luid mogelijk over de muziek heen en gebaar stiekem naar Achraf die naast me zit. Ik wil nu zoveel mogelijk tijd met hem doorbrengen.

Na een tijdje komt een jongeman -volgens mij een ober- geheel in het wit gekleed, op ons afgelopen. Glimlachend biedt hij Achraf aan iets te drinken in te schenken en wend zich daarna naar mij. Ik wijs het af maar zijn donkere ogen blijven op mij gericht. Achraf, die naast me zit, verzit en staart de ober dan onophoudelijk aan met een erg vieze blik. De jongeman heeft dit door en maakt zich haastig uit de voeten.
'Wat was dat' vraag ik Achraf pestend.
'Wat was dat' herhaalt hij dan ironisch en gaat warrig met zijn hand over mijn hoofd.
'Pas op voor mijn haar' brul ik. 'Het zat zo mooi.'
'En voor wie wil jij mooi zijn als ik vragen mag' vraagt Achraf sarcastisch. Voorzichtig haal ik mijn schouders op.
'Ik weet het niet. Misschien voor die ober' antwoord ik plagend, seinend naar de weggelopen ober. Voorzichtig trekt Achraf's vrolijke gezichtsuitdrukking weg. Ik zie de lol er wel van in maar hij volgens mij niet. Hij staart me nu onbewogen, met opgehaalde wenkbrauw aan.
'Pardon?!!!'
'Grapje' zeg ik dan vlug en sla geliefd mijn armen om hem heen en plaats kleine kusjes over zijn gezicht. Op dat moment komt er een fotograaf aangelopen.

'Una foto señor' zegt hij duidend op een foto van ons en houdt zijn fotocamera op, klaar om de foto te maken. Ik glimlach meteen voor de foto totdat Achraf me plotseling van zich af duwt wat mij en de fotograaf doet schrikken. Deze op zijn beurt laat zijn camera zakken en kijkt ons niet-begrijpend aan.
Achraf kucht luid- nep en verzit dan. Terwijl we net zowat in elkaar zaten, zitten we nu op een afstandje van elkaar af. Schouderophalend staar ik de verbaasde fotograaf aan. We begrijpen er helemaal niets meer van.