"SAM" (NEDERLANDS)

EENENTWINTIG

Het is de volgende ochtend. Ik slenter naar mijn raam en druk op een knopje zodat de rolluiken omhoog gaan. Het felle zonlicht schijnt in mijn ogen en ik ben meteen klaarwakker. Eleanor is vandaag al vroeg uit de veren. Volgens mij is ze al gaan ontbijten. Het is de eerste keer dat ze niet op me heeft gewacht zodat we samen konden gaan. Volgens mij ontloopt ze me...

Niet veel later wandel ik gedoucht en wel door de lobby. Vandaag heb ik een lichtblauwe hotpants aan met een rood topje en rode slippertjes. Ik draag ook mijn zwarte Gucci tas. Ik weet dat deze vloekt met mijn outfit maar het is jammer genoeg de enige die ik heb meegebracht deze vakantie.

Piekerend loop ik door het hotel-restaurant opzoek naar Eleanor. Ik ben er absoluut niet bij met mijn hoofd. Ik heb namelijk de hele nacht niet kunnen slapen. Mijn gedachte waren bij wat Eleanor me vertelde.. "Achraf was single. Hij zou jaloers over mij zijn geweest..." ik kan het nog steeds niet geloven.
'Pssst SAM, hierzo' hoor ik iemand roepen. Ik waak uit mijn gedachte en kijk zoekend om me heen. Eleanor seint vanaf het buffet naar me. 'Ik zit daar' zegt ze, wijzend naar een tafeltje in de hoek. 'Wil je ook wat hebben?' Vraagt ze meteen. 'Doe maar een sapje' antwoord ik en been richting het tafeltje dat ze aanwees. Ik schrik op als ik zie wie er aan diezelfde tafel zit. Achraf.. ik slik en loop dan op hem af.

Als ik bij het tafeltje aankom kuch ik zacht. Achraf kijkt verstoord op van zijn telefoon. Als hij mij dan ziet kijkt hij abrupt weg. Ik schrik hiervan. Het lijkt alsof hij me helemaal niet wilt zien..
'Goedemorgen' probeer ik dan weer en neem plaats aan tafel. Hij kijkt op, geeft me een neppe glimlach en kijkt dan weer op zijn telefoon. What the actual fuck, negeert hij me nou?

Ongeduldig tik ik met mijn voet op de grond. Hier zit ik dan, tegenover mijn crush, voor me uitstarend en niet wetend wat te zeggen. Ik bestudeer zijn mannelijke profiel. Hij heeft zijn beginnende baard niet afgeschoren. Ik vind het mannelijk, ik vind het prachtig. Ik vind hém prachtig.
'Ben je zenuwachtig ofzo' onderbreekt Eleanor mij gedachte. Ik kijk op en zie hoe ze me lachend aanstaart. Ik geef haar een vragende blik en trek mijn wenkbrauw op als vervanging voor een 'wat'.
'Dat doe je alleen als je zenuwachtig bent' fluistert Eleanor wijzend naar mijn tikkende voet. Ik rol met mijn ogen en geef geen antwoord. Ja hoor, zeeft me weer eens door. De heks..
'Hier heb je je sapje' zegt ze dan en overhandigt mij het glas jus d' orange. Dan valt het me op dat we ongeveer hetzelfde gekleed zijn, alleen andere kleuren. Ik grinnik in mezelf. Wat een toeval.

Achraf, Eleanor en ik zitten nog steeds in het restaurant te ontbijten. Achraf en Eleanor zijn druk in gesprek en het enige wat ik nog doe is Achraf aanstaren. Hij heeft me het afgelopen kwartiertje nog geen enkele keer aangekeken of ook maar een beetje aandacht geschonken. Hoe kan Eleanor denken dat hij jaloers over me is? Hij mag me niet eens, dat weet ik zeker. Hij ziet me niet staan.
Ik probeer mezelf wijs te maken dat het me niks kan schelen, maar de waarheid ligt jammer genoeg anders. Het kan me wel degelijk schelen wat hij van me vindt. Hij is tenslotte de jongen waar ik verl.. ik schud de gedachte van me af. Nee Sophia hij is niks van jou en al helemaal niet de jongen waar je verliefd op bent. Verdomde onderbewustzijn.

'Ga je niet mee?' Ik schrik op en vang Achraf's serieus maar prachtige blik. 'Sorry?' antwoord ik schor. 'We gaan.' Vragend kijk ik om me heen. 'Uhm waarheen en waar is Eleanor?' Hij komt op me afgelopen en ik werp mijn blik meteen naar de grond. Dan legt hij zijn hand onder mijn kin en tilt deze op. Geschrokken hef ik mijn blik naar hem op. Onze ogen ontmoeten elkaar. Wat doet hij.. wat heeft dit te betekenen?

'Tja, jij was zo in gedachte verzonden dat je niet eens doorhad dat we ervandoor gingen.' Ik kijk hem niet begrijpend aan en hij heeft meteen door dat ik er niks van snap. 'We gaan naar de haven, weet je nog? Je nieuwe vriend heeft ons toch uitgenodigd.' Langzaam verschijnt er een kleine glimlach op zijn gezicht. Geïrriteerd stap ik achteruit zodat hij mijn kin loslaat. 'Hij is mijn vriend niet' antwoord ik op een bozige toon.
Ik begrijp het niet.. ik begrijp hém niet. Eerst negeren, dan toch een gesprek aangaan en uiteindelijk toch weer irriteren. Probeert hij me dwars te liggen? Doet hij dit expres? Ik begrijp het echt niet meer.

Perspectief Achraf

Ik begrijp net zomin iets van de situatie. Tijdens het ontbijt negeer ik haar volkomen, dan besluit ik toch tegen haar te praten en uiteindelijk krijg ik het weer voor elkaar om haar te irriteren. Waar ben ik mee bezig? Wat wil ik van haar? Diep van binnen wist ik deze vraag goed te beantwoorden.. ik wist wat ik van haar wilde. Ik wilde haar. Haar als persoon. Ik wilde Sophia voor mezelf. Ik kon het niet aanzien dat ze aandacht kreeg van een ander. Het maakte me boos, het maakte me woedend.

Heeft ze het nou echt niet door? Snapt ze nou echt niet dat het me ergert als ze voor mijn ogen flirt met aan ander? Notabene Jaouad? Geïrriteerd haal ik een hand door mijn haar. En dan nog te bedenken dat we nu naar hem toe gaan. Flikker. Hij probeert met zijn jacht indruk te maken op Sophia. Ik durf te wedden dat ze straks heel de tijd samen zijn. Ik kook van woede, alleen al bij de gedachte.

Perspectief Sophia

Een paar uur laten varen we op het jacht van Jaouad. Jongens gekleed in zwembroeken en ontblootte bovenlichamen, meisjes gekleed in nietsverhullende bikini's. Keiharde muziek dat iedereen doet dansen, drank en noem maar op. Hij heeft er een echt feestje van gemaakt.

Eleanor en de rest staan op het voorste dek te keten. Ik heb me teruggetrokken en zit op de achterdek. Ik staar naar de prachtige zee. Ik kan hier uren naar kijken.

'Prachtig uitzicht he?' Ik draai me om en zie hoe Jaouad met twee drankjes in zijn hand staat te popelen om naast me te komen zitten. 'Heel mooi ja' antwoord ik en verzit zodat hij naast me neer kan ploffen. 'Dus mevrouwtje, vermaak je je een beetje?' Hij overhandigt mij een cocktail en straat me aan. 'Ik vermaak me prima. Jij?' Hij lacht. 'Merk ik anders helemaal niets van. Hou je niet van feesten?' Ik snap waar hij op doelt. 'Jawel, maar..' Jaouad onderbreekt me dan. 'Niks te maar, sta op, laten we genieten'. Hij staat op, pakt het drankje uit mijn hand en zet het samen met die van hem op tafel. Dan pakt hij mijn hand vast. 'Kom SAM, feesten!!!' Hij wilt me meetrekken en op datzelfde moment nog komt Achraf aangelopen.

'Ahum, ahum.' Achraf staat achter Jaouad en kucht nep- luid. Ik laat Jaouad's hand abrupt los en deze draait zich op zijn beurt om naar Achraf. 'Ewa Achraf.' Achraf kijkt hem vol onbegrip aan. Hij zag ons natuurlijk hand in hand..
'Ik probeerde haar dus zover te krijgen mee te feesten' klinkt Jaouad als hij doorheeft dat Achraf het niet snapt. Heb ik weer. Net op het moment dat Jaouad mijn hand vastpakt komt Achraf aanlopen.. wat zal hij wel niet denken? Echt mijn geluk weer.

'Laat haar maar. Ze is zeeziek' zegt Achraf dan, doelend op mij. Ik staar hem vol ongeloof aan. Wat? Zeeziek? Ik? Hoe verzint hij het..
'Neejohhhh, echt? Dat had je toch kunnen zeggen.' Jaouad is zich inmiddels naar mij toegedraaid en staart me liefelijk aan. Ik lach nep. Ik weet anders niets te doen of te zeggen. 'Ben je misselijk, ben je ziek?' Jaouad voelt aan mijn voorhoofd. 'Nee het ga..' Hij laat me niet uitpraten. 'Wil je weg? Dat valt te fixen. Ik heb hier een jetski, als je wilt neem ik je achterop en dan gaan we terug naar de haven, daar wachten we wel tot iedereen is uitgevaren.' Sprakeloos staar ik Jaouad aan. Hij gelooft het dus echt.. hij denkt dus dat ik echt zeeziek ben en wil alles doen zodat ik me beter voel. Ik glimlach naar hem. 'Het gaat. Ik zit hier goed, dank je.' Mijn glimlach verdwijnt als ik Achraf zijn kille blik zie. Zijn gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen.