Wanneer de Marokkaanse "SAM" Almeida Zaragón, een jonge meid, besluit om samen met haar beste vriendin haar wensen te verwezenlijken, ontmoet ze de man van haar dromen. De onschuldige, naïeve en introverte Sam realiseert zich dat zij, ondanks alle o...
Zaterdag 27 april. Na een dikke twee uur bij de kapper en visagiste, zit ik rond 18:00 uur in mijn oogverblindende, zilveren tot op de grond reikende Japon met hoge split te wachten tot iedereen klaar is. Mijn haar heb ik voor de gelegenheid op laten steken zodat mijn prachtige zilveren diamanten oorbellen zichtbaar worden en ik heb gekozen voor een nude make-up look. Ik zie eruit alsof ik klaar ben voor de rode loper.
We hebben voor vanavond een soort gelijke jurk gekocht, althans: AMY heeft mij nagedaan aangezien ze zelf geen smaakt heeft (zie omslagfoto).
We zijn trouwens een week verder. Papa, mama, Samuel, Mariah Inés en ik zijn sinds gister op Ibiza. Toen vondt er een diner plaats met alle familieleden en dichte vrienden van Javier en Andrea. Vanmorgen zijn we bij de kerk geweest waar een ceremonie werd gehouden. Javier en Andrea trouwde namelijk eerst voor de kerk. De meeste gelovig Spaanse bruidsparen doen dat. Ze zijn dan ook officieel voor de wet getrouwd. Ondanks dat wij dit geloof niet aanhangen, waren wij wel aanwezig. Enkel omdat Javier en Andrea ons persoonlijk hebben gevraagd.
We moesten allemaal gekleed in het wit dus ik droeg voor de gelegenheid een witte mantelpak, witte pumps en mijn witte Chanel tas.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Rond half drie was de ceremonie voorbij en gingen we met z'n alle naar de volgende bestemming waar een borrel werd gehouden. Na de borrel, rond 16:00 uur gingen Javier en Andrea foto's maken en was het voor ons -de gasten- tijd om een typische Spaanse siësta te houden voordat het grote feest vanavond begint.
Terwijl ik nog sta te wachten, scroll ik door mijn Instagram en zie dat Achraf een nieuw bericht heeft geplaatst. Het is een foto van een of andere mooie plek, ergens op een eiland. Hmm. Meneer heeft dus wel tijd om foto's te plaatsen op Instagram, maar geen tijd om mij te berichten? Ik zucht. Ik heb hem sinds onze ruzie niet meer gesproken. Tenminste.. Meteen nadat ik Achraf vorige week had afgezet bij het hotel, voelde ik me schuldig en kon ik het niet laten om hem te bellen. Ik bood m'n excuses aan voor alles wat was voorgevallen en Achraf op zijn beurt bood z'n excuses aan om het feit dat hij over z'n ex begon. Ik dacht op dat moment dat het weer goed zat tussen ons, maar niks was minder waar. Achraf zei dat hij na deze ruzie "even tijd nodig had om na te denken" en dat hij me zou bellen. Sindsdien heb ik niets meer van hem gehoord. Hij weet niet eens dat ik nu in Spanje ben en ik heb hem zelfs nog niet kunnen vertellen dat mijn vader hem wilt "ontmoeten".. Zuchtend denk ik terug aan wat er na onze mislukte date gebeurde.
Flashback
Rond half 10 rij ik de oprit van ons huis op en parkeer de auto. Geïrriteerd gooi ik de deur achter me dicht een been richting de voordeur. Het enige dat ik nu na deze verschrikkelijke "date" zou willen doen is een potje janken onder de douche en dan verder janken in mijn bed tot ik inslaap val.
Nog voor ik de voordeur kan openen, parkeert ook papa zijn auto op de oprit en stapt uit. 'Hi Sophia.' Glimlacht hij als hij mijn richting op komt lopen. 'Ben je nu pas thuis?' Vraagt hij dan. Ik haal quasi gespannen een hand door m'n haar. 'Hey pap! Ja uhm ..' stotter ik. 'Heb je zin om een rondje te gaan lopen?' Onderbreekt papa me. Ik kijk hem vragend aan. Lopen? Om half 10?! Hmm. 'Oké.'
'Die jongen van daarnet he.. waarom heb je me niet aan hem voorgesteld?' Valt papa meteen met de deur in huis. W wa ttt? Ik kijk papa vragend aan, slik een brok weg en sla mijn blik meteen weer neer. Voorzichtig plaats papa zijn hand onder mijn kin en duwt deze dan omhoog zodat we weer oog in oog staan. 'Nou?' Vraagt hij weer. Ik ehm..' stotter ik. Ik voel dat ik knalrood wordt. 'Volgens mama wil jij niets van deze relatie weten, ni..' vervolg ik. 'Dus je geeft toe dat je een relatie hebt?' Onderbreekt papa me weer sluw. Ik verstijf. Wat? Shit, hij heeft me erin geluisd. 'Je wist het niet?' Piep ik zacht. Papa lacht en strijkt met zijn hand over mijn gezicht. 'Jawel.' Grinnikt hij. 'Maar ik wilde het graag van jou horen. Waarom heb je me niets verteld?' Ik haal stompzinnig mijn schouders op. 'Zoals ik al zei: mama zei dat je er niets van wilde weten, niet voordat het serieus is.' 'Dus jij papt zomaar met een willekeurige jongen aan? Zonder dat jullie serieuze plannen hebben?' Vraagt papa dan. 'Nee natuurlijk niet, maar..' klink ik beschaamd. 'Dus het is wel degelijk serieus.' Valt papa me weer in de rede. Ik knik. 'Dan had je het toch gewoon kunnen zeggen?' Vervolgt hij weer. 'Ik schaamde me..' breng ik dan heel voorzichtig uit. Papa trekt me naar zich toe en omhelst me dan innig. 'Ik vindt het goed dat je je schaamt. Dat toont aan dat je me respecteert.' Zegt hij terwijl hij me loslaat van de knuffel. Ik glimlacht. 'Tuurlijk..'
'Het is me opgevallen hoe gelukkig je de afgelopen tijd bent Sophia. Als deze nog onbekende jongen daar de reden van is en als het echt zo serieus is als jij toegeeft, dan zou ook ik hem graag willen ontmoeten.' Ik kijk papa met betraande ogen aan en weet niet goed wat te zeggen. Voor ik het weet knuffel ik hem weer stevig en zo staan we een paar minuten tot we besluiten om terug naar huis te lopen. 'Te amo pa.' 'Y yo a ti mi amor.'
Einde flashback.
Stipt om 18:30 stopt onze chauffeur voor een gigantische poort waar twee beveiligers onze uitnodiging controleren. We worden toegelaten tot een grote privé oprit waar rijen van peperdure auto's staan geparkeerd. Twee bediende komen aangesneld en openen onze deuren. Ze begeleiden ons naar een mooie -met bloemen gedecoreerde- achtergrond waar we poseren voor een groep fotografen. Een witte verlichte -en met rozenblaadjes- versierde loper leid ons vervolgens langs het water naar een adembenemend mooi gedecoreerde binnentuin. We worden hier hartelijk verwelkomt en krijgen tenslotte een tafel aangewezen binnen in een verbluffend ingerichte zaal. Heel even krijg ik sterk het gevoel dat ik deze plek ergens eerder heb gezien maar ik weet vrijwel zeker dat ik hier nog nooit ben geweest.
'Heb je deze nieuwe foto van Achraf al gezien?' Onderbreekt Mariah Inés mijn gedachte dan terwijl ze haar telefoon onder mijn neus duwt. Ik knik onbekommerd van ja en duw haar telefoon dan uit mijn gezicht. Ik besef in eerste instantie niet meteen dat de foto en deze locatie verdacht veel op elkaar lijken. Plots dringt het dan tot me door dat deze foto, deze locatie IS. Ik slik een brok weg. Achraf is hier? ...
