"SAM" (NEDERLANDS)

ZESENVEERTIG

Ik zit nog steeds naast het bed en staar naar mijn prachtige, onschuldige man die er bewusteloos bij ligt. Hij is nog altijd even mooi.

'Hey Ach.. het lijkt er nu eigenlijk op alsof je gewoon ligt te slapen.. maar dan heel diep en reageert je niet op prikkels. Verdomde coma.'
Heel voorzichtig strijk ik met mijn hand langs Achraf's kaak. Zijn baardstoppels schrapen zachtjes over mijn hand. Het kietelt!
'Het enige dat anders is aan je is dat je nu een stoppelbaard hebt en dat je haar een stuk langer is gegroeid. Is eigenlijk toch best een raar idee? Dat je haar gewoon doorgroeit ondanks dat je in coma ligt.. maar je arts vertelde dat zolang er sprake is van metabolisme, haren en nagels gewoon doorgroeien, dus ook bij iemand die in coma ligt.'

Ik strijk met mijn hand door Achraf's haar en glimlach. Ik wordt herinnerd aan een dag dat Achraf thuis kwam van de kapper. Hij had z'n haar erg kort geknipt en z'n baard eraf geschoren omdat hij het idee had dat hij op een opa begon te lijken. Ik maakte hem wijs dat ik hem nu onaantrekkelijker vond. Hij op zijn beurt tekende toen met een stift een stoppelbaard en wat haren op zijn hoofd, niet wetend dat het een viltstift was. Uiteindelijk waren we heel de avond in de weer met nagellakremover om het eraf te krijgen! Wat heb ik gelachen die dag.
'En kijk je nu toch eens liggen, met stoppelbaard en al. Opa!'

Ik draai me naar de grote klok aan de muur. Kwart voor tien..
Met elk uur dat verstrijkt bereid ik me diep van binnen op het ergste voor. Mijn wanhoop is nabij.

Nu ik eigenlijk zo terugdenk begrijp ik eindelijk waarom ik die nagellakremover geur niet trok.. ik was toen natuurlijk al zwanger..
Wat nou als ik het toen al had geweten? Dan had ik het Achraf meteen verteld en dan had ik op z'n minst nog van z'n reactie kunnen genieten. Ik had het dan gefilmd en .... ik slaak een zucht.

Met de moed compleet opgegeven leun ik met mijn hoofd in mijn armen op het bed, vlak naast Achraf's hand.
'Ik zou je zo graag willen vertellen dat ik zwanger ben.' Snik ik door de tranen heen en til m'n hoofd op om m'n gezicht af te vegen.
'Ik wil samen met jou genieten van dit wondertje',- voorzichtig pak ik Achraf's hand vast en plant deze op mijn buik.
'Ik wil samen over babydingen praten, discussiëren over een naam, een babykamer voorbereiden e..' tot mijn alle grootste verbazing voel ik iets bewegen in mijn buik. Het voelt als vlinders, kriebels, schepjes.. MIJN BABY! Voor de aller eerste keer voel ik de baby schoppen. Dit is een teken. Dit kan toch geen toeval zijn?!!
Met Achraf's hand nog op mijn buik vouw ik mijn armen erover en geniet intens van het wonderbaarlijke gevoel.
En volgt een tweede schop, een derde en heel even lijkt het alsof ik er nog een voel maar dan als ik opkijk....