"SAM" (NEDERLANDS)

DRIEËNDERTIG

Enkele weken later ontvangen wij post uit het buitenland.
Het is een uitnodigingskaart voor een bruiloft en daarbij 5 tickets naar het eiland Ibiza.
Mijn vader's jeugdvriend Javier en zijn aanstaande Andrea hebben ons uitgenodigd voor hun bruiloft die daar op 27 april wordt gehouden maar de dag ervoor vindt er een diner plaats waar wij bij mogen zijn dus dat betekend dat wij dat hele weekend op Ibiza verblijven.

'Ik wil er echt adembenemend mooi uitzien hoor mam. Heel Spanje zal aanwezig zijn op deze bruiloft! Het is DE bruiloft van het jaar' zegt AMY als we de eerste beste boetiek inlopen opzoek naar een jurk voor de bruiloft. Mijn moeder en ik lachen tegelijk en negeren AMY verder volkomen.

We worden hartelijk verwelkomt door de lieve medewerksters. Even later komt weer een andere medewerkster tevoorschijn die ons meteen de ene na de andere jurk showt.

3 uur, 5 boetieken en 20 jurken later zitten mama en ik op een bankje te wachten als AMY weer chagrijnig aan komt zeulen.
'Mam ik vind m afschuwelijk.' Mokt AMY, doelend op de jurk die ze aan heeft.
'AMY' sis ik meteen en gebaar naar de medewerksters die achter haar staan.
'Ja dus' snauwt ze schouderophalend. 'Ik kan er toch niets aan doen dat ze misvormde jurken ontwerpen?'
'Of jij bent gewoon verwend' bits ik terug.
'Ze zijn gewoon allemaal spuuglelijk.' Gaat ze verder.
'Hoe komt het dan dat mama en ik wel een prachtige jurk hebben kunnen vinden?' Ik haal m'n wenkbrauw op.
'Dames, dames' roept mijn moeder ons dan tot orde. Ik hou me meteen in.
'Mariah Inés, de jurken zijn misschien niet jouw smaak, maar het neemt niet weg dat ze prachtig zijn. Als je wilt komen we morgen terug om verder te zoeken naar iets wat wel bij jou past.'
AMY haalt haar schouders op.
'Morgen is het zondag hoor.'
'Dan komen we volgende week weer.' Reageert mijn moeder erg kalm. Ik snap haar echt niet. Hoe kan zij zo rustig blijven als Mariah Inés constant zo kattig doet? Ik verzit en zucht diep.
'Ja dag hoor mam, ik blijf echt niet wachten tot volgende week. De bruiloft is die week erna, dalijk zit ik nog zonder jurk.'
Das waar ook.. de bruiloft is al over 2 weken! Dat betekend dus dat Achraf ergens volgende week naar Nederland komt. Ik grinnik. Ik kijk er zo naar uit!

Ik kijk naar mijn telefoonscherm en citeer: donderdag 18 april 18:35.
Achraf is in Nederland. We hebben afgesproken om een drankje te doen in The Harbour Club omdat Achraf daar graag naar toe wilt. Alhoewel.. ik wil daar eigenlijk nog niet gezien worden samen met hem, tenminste.. niet nu.
Ik weet dat er mensen zullen zijn die hem of misschien wel mij zullen herkennen en dat gaat, zoals mijn moeder al zei, alleen maar voor roddels en geruchten zorgen. Sinds haar woorden wil ik het liefst buiten Amsterdam en omstreken afspreken, simpelweg om niet herkent te worden. Daarbij komt ook nog eens kijken dat The Harbour Club een van mijn vader's favoriete -werkgerelateerde- ontmoeting's plekken is. Ik ben zo blij dat hij op dit moment op zakenreis is.

19:00 sta ik met de auto achter het hotel waar Achraf verblijft. Ik app hem dat ik er ben en nog geen minuut later komt hij naar buiten gelopen.
Voorzichtig opent hij de deur van mijn auto en lacht enkel.
'Hola' zegt hij dan liefelijk. Ik grinnik en voel de vlinders in mijn buik tekeer gaan.
'Stap in' zeg ik waarna Achraf instapt en de deur achter zich dicht trekt.
'Hoe gaat het met je?' Vraagt hij dan terwijl hij zich naar me toe wendt, doelend op een kus. Snel draai ik mijn gezicht zodat de kus op mijn wang terecht komt. Ik ben gewoon zo bang dat iemand ons ziet.
'Goed.' Antwoord ik quasi kortaf terwijl ik naar mijn handen staar.
Ik zie vanuit mijn ooghoeken hoe een verwarde Achraf zich terugtrekt.
Hij gaat recht in de bijrijdersstoel zitten en doet z'n gordel om.
'Waar wil je heen?' Vraag ik dan.
'The Harbour Club toch?' Antwoord hij nog steeds confuus.
'Oké' mompel ik zacht en start de auto.
'Heb je soms een andere plek in gedachte?' Hij kijkt me vragend aan.
'Nee tis goed.' Breng ik nog steeds erg zacht uit.
'Volgens mij wil je er niet heen. Kom je er niet graag? Heb je liever ergens anders?'
Voorzichtig draai ik me naar hem om.
'Tis goed zei ik. Ik rij er nu heen. Het is hier niet zo heel ver vandaan.' Ik schrik van mezelf en van mijn toon. Waarom doe ik ineens zo? Wat mankeert mij?

Enkele seconde later parkeer ik de auto achter The Harbour Club en stappen we uit.
Samen benen we naar de ingang om de hoek als ik zie hoe twee portiers en nog een aantal mensen bij de deur staan. Shit! Het valt toch op als Achraf en ik nu tegelijkertijd binnenkomen, denk ik bij mezelf. Ik moet Achraf als eerst naar binnen zien te krijgen.

'Uhm Achraf, ga maar vast naar binnen, ik ben wat in de auto vergeten.'
'Ik loop wel met je mee' biedt hij dan lief aan.
'Hoeft niet' roep ik terwijl ik achterwaarts terug loop richting de auto en met mijn handen gebaar dat hij vast moet doorlopen.
Achraf haalt een hand door z'n haar en loopt dan richting de ingang.
Om de hoek van de ingang sta ik stil en zie hoe Achraf beide portiers de hand schud en een praatje maakt met het gezelschap dat er ook stond.
Zodra hij naar binnen verdwijnt loop ik weer terug richting de ingang.

Binnen heeft Achraf plek genomen aan een tafeltje vlak naast het raam. Gelukkig is dit een iets-wat afgezonderd plekje!

'Ben ik weer' zeg ik als ik aan kom lopen. Achraf staat meteen op, neemt mijn stoel iets weg, laat mij plaatsnemen en schuift dan de stoel wat aan. Wat een gentleman.
'Dank je!' Zeg ik liefelijk. Achraf glimlacht.
'En, heb je het?' Vraagt hij dan.
'Heb ik wat?' Vraag ik sukkelig terug.
'Dat wat je bent vergeten.' Antwoord hij dan terwijl hij een frons wegwrijft. Oh ja, shit.
'Uhm ja, ik heb het. Zat gewoon in mijn tas, uhm, zak.' Stotter ik akelig. For the record: ik heb niet eens een tas bij me. Ik sta zo voor lul op dit moment.
Achraf knikt enkel en grijpt dan naar de menulijst. Fuck my life. Literally.

We bestellen wat te drinken en praten bij over van alles en nog wat en heel af en toe worden we gestoord door langslopende fans die een glimp van Achraf willen opvangen.

Achraf staat op een gegeven moment op om naar het toilet te gaan. Ik pak in de tussentijd mijn telefoon erbij en zie dat ik een paar berichtjes heb ontvangen. Het moment dat ik deze wil openen, voel ik twee ogen op me branden. Als ik opkijk van mijn telefoon, zie ik mijn vader naast mijn tafel staan.
'Papa?'