"SAM" (NEDERLANDS)

ZESTIEN

Perspectief SAM

Ik lig heerlijk onderuitgezakt in een extra warm en schuimig bad. Eindelijk kan ik in alle stilte tot rust komen. Waar is Eleanor eigenlijk bedenk ik me nu. Ze blijft best lang weg.. hoe dan ook. Het kan me op dit moment niet zo heel veel schelen. Ik wil gewoon ontspannen. Ze komt vanzelf wel tevoorschijn.

Terwijl ik relaxed in bad lig, hoor ik keiharde geklop op de deur. Ik schrik op. Wie zou dat zijn? Eleanor? Nee toch.. zij heeft een toegangspas. Ik lig stil en luister goed of ik nog wat hoor. Nee, niets.
Ik besluit uiteindelijk toch om op te staan uit bad. Ik sla een van de kleine baddoeken om me heen en loop naar de deur om hem te openen. Nog voor ik de deur kan openen sta ik stil. Ik ben eigenlijk bang om hem te openen.. Ik weet niet eens wie er staat en ik durf het ook niet te vragen..
'SAM' hoor ik iemand dan roepen. Het is inderdaad Eleanor.
'Ik ben het. Open' zegt ze dan en ze klopt nog eens.
Pfieuw, het is Eleanor maar. Vlug open ik de deur. Eleanor kijkt me opgelucht aan en slaakt een diepe zucht. Vrijwel meteen vestig ik mijn aandacht op degene achter haar. Achraf..
Ik kijk hem verschrikt aan en grijp snel naar mijn baddoek. Omg. Hier sta ik dan. Mezelf in een te kleine handdoek gewikkeld en een messy bun op mijn hoofd. Ik voel dat ik bloos. Ik kijk nu weer naar Eleanor en kijk daarna weer vol ongeloof naar Achraf.

Perspectief Achraf.

Ik tref Eleanor in de lobby. Mijn blik is strak op haar gericht. Ik val meteen met de deur in huis.
'Wat deden jullie met die man' vraag ik, gebarend naar buiten.
'Ook goedenavond nummer 7' antwoord Eleanor sarcastisch. Ik kijk haar droog aan.
'Wat is er aan de hand Eleanor' zeg ik dan. Ze kijkt me niet-begrijpend aan.
'Wat moet er aan de hand zijn, waar heb je het over' antwoord ze dom. Hmm. Ze doet alsof haar neus bloedt. Ik rol met mijn ogen.
'Zitten jullie in de problemen?'
'Problemen?' Herhaald ze vragend terwijl ze met haar haren speelt. Nonchalant. Ik kijk haar geïrriteerd aan.
'Even serieus' zeg ik droog en vouw mijn armen over elkaar. 'Kan ik jullie ergens mee helpen? Wie is die vent?'
'Nee dank je wel. Die man is een vriend.' Vriend.. yeah right. Ze houdt mij echt niet van de domme.
'Een vriend' herhaal ik cynisch. 'Zo oud.' Ze kijkt me sluw aan.
'Stond je ons te bespioneren of zo' antwoord ze nu. Pfff brutaaltje. Ik haal een wenkbrauw op.
'Heeft die man Sophia iets aangedaan?' Eleanor verschiet en kijkt paniekerig uit haar ogen. Er is iets mis, ik weet het zeker. Ik moet weten wat er met Sophia is.
'Waarom was ze zo boos? Wat is er gebeurd' blijf ik doorvragen. Eleanor kijkt me niet-begrijpend aan en kijkt dan zoekend om zich heen.
'Eleanor? Hallo?'
'Heb je een liftpas' vraagt Eleanor. Ik knik en haal de pas uit mijn broekzak. Ik snap er echt niets meer van.
'Loop alsjeblieft mee' zegt ze. 'Ik moet Sophia vinden. Ik leg het onderweg wel uit.' Wat? Sophia vinden? Ik schrik van deze woorden en loop dan achter haar aan naar de lift.

In de lift verteld Eleanor mij heel het verhaal. Ik gaap haar achteloos aan.
'Zijn jullie gek geworden?' Het is het enige wat ik kan uitbrengen. Eleanor haalt haar schouders op.
'Mijn fout. Sophia wilde een auto huren, ik niet.' Ik wrijf met mijn vingers langs mijn voorhoofd. Ze moeten die auto echt huren...
De lift komt aan op de juiste verdieping en we stappen uit.
'De gang door, naar achter' navigeert Eleanor. Ik loop achter haar aan.
'Bel die man. Huur een auto alsjeblieft. Desnoods betaal ik hem' zeg ik dan uit het niets. Ik kan het niet helpen. Het is voor Sophia's veiligheid, en die van Eleanor natuurlijk...
Eleanor staat nu stil en spreid haar ogen ver open.
'Nee.' Zegt ze strikt. 'We hebben onze eigen geld. Naja, Sophia's heeft geld. Zie jij ons soms als golddiggers of zo?' Ik verstijf. Wat? Nee natuurlijk niet. Hoe komt ze daar bij.
'Ten eerste, nee. Absoluut niet. Ik weet dat Sophia haar eigen geld heeft. Ik weet wie haar vader is. Ik heb hem zeg maar ontmoet op het feest in Marrakech. Ten tweede, als ik dacht dat jullie "dat" waren -ik maak aanhalingstekens met mijn vingers bij het woordje "dat"- dan had ik niet eens met jullie omgegaan. Ten derde, het is voor jullie eigen veiligheid.' Ik geef haar een neppe glimlach.
'Waar maak jij je eigenlijk zoveel zorgen over' zegt Eleanor op een bitch toon. 'En waar heb jij Sophia gezien' vervolgt ze. Ik loop door en probeer deze vragen te ontwijken.
'Hallo' roept Eleanor dan. Ik sta abrupt stil en ze knalt tegen me op.
'Ja dat gebeurde daarnet dus ook. Sophia liep in de lobby tegen me aan en schreeuwde of ik niet kon uitkijken. Ze zag er kwaad uit. Ik riep haar nog na maar ze reageerde niet meer.' Ulgh. Ik klink onzeker. Homo.
'Komt gewoon door wat er is gebeurd. Zo is zij normaal gesproken niet. Waarschijnlijk heeft ze je ook niet herkend. Ze keek gewoon door je heen' probeert Eleanor me te sussen. Hmm. Het zal wel. Die griet heeft gewoon wat tegen mij.

We komen aan bij de kamer. Eleanor klopt hard op de deur. Dan haalt ze een hand door haar haar. Volgens mij maakt zij zich echt heel veel zorgen...
'SAM' roept ze 'ik ben het. Open.' Ik zou die deur er op dit moment echt uit willen trappen. Dan klopt Eleanor nog eens en nog geen seconde later doet Sophia de deur open. Eleanor slaakt een luide zucht van opluchting als ze Sophia ziet. Ik verstijf.

Mijn mond valt bijna open als ik zie hoe Sophia in de deuropening staat. Enkel een baddoek om haar heen gewikkeld en van haar haren een slordige knot gemaakt. Ze kijkt verschikt uit haar ogen en grijpt snel naar haar baddoek als ze mij ziet. Ze begint te blozen. Damn.. om heel eerlijk te zijn geniet ik van dit aanzicht. Hoe Sophia hier nu, zo onschuldig in de deuropening staat.. het is verleidelijk. Meer, denk ik, omdat ze zelf geen idee heeft dat ze zo verleidelijk is. Haar onschuld, haar bescheidenheid, de manier waarop zij zich zo van mij probeert te distantiëren.. dat is nou hetgeen wat mij het meest aanspreekt en wat mij tot nu toe het meest behaagt.

Perspectief Sophia

Ik weet niet hoe te reageren. Ik sta voor lul. Achraf staart me nog steeds aan. Hij zal wel denken..
'Sgaaat' roept Eleanor dan en geeft me een stevige knuffel. Slijmbal. Ze weet dat ze het heeft gedaan. Ze knuffelt me en bekijkt me goed alsof ze me in tijden niet heeft gezien.
'Ben je nog booosss' vraagt ze dan op een erg verleidelijke manier. Ik kijk haar aan, rol met mijn ogen en probeer me los te wurmen.
'Sorry SAM, duizend maal sorry. Voortaan doen we precies wat jij wilt en zegt. Jij bent de baas.'
'Alleen een hond heeft een baas' zeg ik koel. Achraf begint te grinniken. Eleanor draait zich nu naar hem om.
'Lach jij maar' snauwt ze hem toe. Hij haalt zijn schouders op. Dan loopt ze dichter naar hem toe een geeft hem ook een knuffel. Hij verstijft. Wtf.
'Bedankt voor al je hulp en bezorgdheid nummer 7' zegt ze terwijl ze met haar wijsvinger aan de onderkant van haar oog trekt. Zo de Marokkaanse manier om te winken. Ik staar ze uitdrukkingloos aan. Hulp? Bezorgdheid? Wat is hier aan de hand? Wat is er tussen hen gebeurd? Achraf begint wat te lachen maar zegt verder niets tot Eleanor hem los laat.
'Overweeg wat ik je heb gezegd' zegt hij tegen Eleanor en knipoogt. Dan kijkt hij op naar mij.
'!Tómalo con calma Sophia!' zegt hij liefelijk, wat zoiets betekend als "rustig aan" en loopt dan richting de lift.

Eleanor vlucht gauw naar binnen. Ik kijk nog even hoe Achraf weg beent en dan loop ook ik naar binnen. Ik sla de deur achter me dicht waarop Eleanor schrikt en omkijkt.
'Eleanor.. wat is hier aan de hand' vraag ik rustig. Ze kijkt zogenaamd onschuldig uit haar ogen.
'Nou..' herhaal ik. 'Vertel op.' Ze slaakt een zucht en begint met vertellen.
'Achraf zag jou in de lobby. Hij kwam dus jouw richting op om je te groetten maar jij knalde keihard tegen hem op en beledigde hem door te schreeuwen of hij niet kon uitkijken. Je raapte je telefoon op en liep door. Hij riep je nog na maar jij nam de tijd niet om te kijken van wie of wat. Toen wist hij dat er iets goedmis was.' Wat? Nee toch? Ik hou een hand voor mijn lippen. Ik ben in shock.
'Was hij dat?' Vraag ik geshockeerd.
'Ja dat was hij' antwoord Eleanor droog en hervat haar verhaal.
'Hij zag mij uiteindelijk buiten staan. Zodra ik het hotel binnenkwam overlaadde hij me meteen met vragen.' Eleanor vervolgt haar verhaal tot in de laatste details en staart me dan uitdrukkingloos aan.
'Hij was echt bezorgd Sophia' zegt ze uiteindelijk kalm. Ik kan mijn oren niet geloven. Hij was gewoon bezorgd om mij.. dit is zo lief. Ik staar quasi verliefd voor me uit. Uhh, hij heeft een vriendin Sophia schreeuwt mijn verstand. Ik verzit. Het klopt. Ik moet denken met mijn verstand en niet met mijn hart. Hij heeft een vriendin dus waar maakt hij zich eigenlijk zo druk om?
'Aarde aan Sophia' hoor ik Eleanor ineens zeggen. Ik kijk haar aan.
'Waar denk je aan?' Vraagt ze.
'Ik weet het niet' zegt ik. Of eigenlijk weet ik het wel. Ik besluit mijn gedachte uit te spreken.
'Eleanor. Ik weet niet waarom hij zich zorgen om me maakt en ik weet ook niet waarom hij een auto voor ons wilt huren. Wat boeit mijn veiligheid hem nou? Hij heeft tenslotte een vriendin.' Eleanor staat open en begint te ijsberen. Plots staat ze stil.
'Je hebt gelijk. Er speelt meer maar ik weet niet wat. We moeten er achter zien te komen.' Ze komt op me afgelopen en geeft me dan weer een kus.
'Sorry voor vandaag. Laten we gaan douchen en dan slapen oké? Morgen huren we een auto en dan gaan we leuke dingen doen.' Met mijn glimlach stem ik toe en sta dan op om richting de badkamer te lopen.
'En oh ja SAM' zegt Eleanor dan. 'Achraf wordt de jouwe.' Ze geeft me een stiekeme knipoog en loopt voor me uit de badkamer in.