Grup adı: 4:4=8 /Efsane Tayfa

KAÇIŞ! ( Kükrek Çağlayan)

HOJJJJ GELDİĞĞN KUZUMMM ( SON KISIMDAKİ AÇIKLAMAYI UNUTMA LÜTFEN♥)

***

Kusura bakmayın anne ve baba! Yönteminiz yanlış! Bu şekilde davranmamalısınız.

Sorunlu bir çocuğum ben(!)

Yine sorun çıkaracağım!

***

Sinirle alt dudağımı dişlerken ağzıma dolan tuhaf sıvıyla yüzümü ekşittim. Parmağımı dudağıma bastırıp yüzümün karşısına gözlerimin görebileceği bir netliğe getirdiğim de kanattığımı fark ettim elime bulaşan koyu kırmızı sıvıyla. Yüzümü buruşturdum ve hızla kızları arayarak konferans başlattım.

" OLANLARDAN HABERİNİZ VAR MI?"

" Annem anlattı, bizi bir daha görüştürmeyeceklermiş." dedi Alya boğuk bir ses tonuyla. Anlıyordum ki ağlıyordu benim canım kardeşim. " Evet, öyleymiş."

" Bir planım var kızlar!" dedim. " Ne?" dediler aynı anda.

" Toparlanın hadi, gidiyoruz."

***

Elime aldığım okul çantamın içine üç beş kıyafeti sıkıştırdım ama yaz tatilinde çalışıp kendi emeğimle aldıklarımı. Daha sonra yine kendi emeğimle kazandığım ve zor günler için köşeye attığım o paraları da çıkarttım. Her şeyi yanıma aldıktan sonra odamı iyice topladım ve yatağımın içine yastık mastık ne varsa doldurdum annemler beni uyuyor sansın diye. 

Eminim kısa bir süre sonra kontrole geleceklerdi ve işte beklenen an: kapım tıklatıldı. " Başak?"annem sesleniyordu arkadan. Hızla yatağımın içindeki yastıkları kaldırarak yatağın içine girdim. Kapı açıldı ve içeriye o esnada daha bir yoğun sessizlik çöktü sanki. 

Ufak adım sesleri ile yanıma doğru geldi ve yatağımın ucuna oturdu, hissediyordum. O tarafa bakmadığım için yaptıklarını tahmin ediyor ve hissediyordum. 

" Kızım biliyorum, sana çok kötü davrandık. Ancak hepsi senin iyiliğin içindi kızım. Hepsi senin iyiliğin için... Çocukken düştüğünde ağlardın ya hani, koşa koşa gelirdim yanına-"

" Ben düştüğümde senden başka kaldıran üç kişi daha var anne. Sağlamından üç tane daha anne. Lütfen odamdan çıkar mısın, dinlemek istiyorum ama kafamı. Seni veya babamı değil." yatağıma tekrar girerken annem yavaşça odamı terk etti.

Odamdan çıktıktan sonra hemen ayağa kalkıp tekrar yastıkları dizdim. Ardından sırt çantamı takarak pencereye çıktım. Çok yüksek değildi. Atlayamazdım ama yavaşça çıkıntılara basarak aşağı inebilirdim. Etrafı kolaçan ederek yavaşça pencereden dışarıya çıktım. Sonra boru çıkıntısına bastım, daha sonra küçük bir pencere çıkıntısına daha sonra başka bir çıkıntıya...

Aşağı indiğim de kızlarla buluşacağım yere doğru ilerlemeye başladım. Parkın köşesinde beni bekliyorlardı. Önce yanlarına vardığımda sımsıkı sarıldık. Sonra da burayı terk etmek üzere koşmaya başladık. Nereye gideceğimizi bilmiyorduk ama gidiyorduk işte. Başımıza nelerin geleceğini bilmeden dördümüzün bir arada olması ile uzaklaşıyorduk buradan. Tek tesellimizdi bu.

" Kızlar ya, yanlış mı yapıyoruz?" dedi Alya koşmaya devam ederken. " Biz sonsuza dek uzaklaşmayacağız buradan Alya, onlar bizim ailemiz. Ancak bizi ayırmamaları gerektiğini laflarla anlamayacaklar. Sadece bir kanıtlama meselesi bu kaçış. Tamam mı kardeşim?" dedim ona dönerek.

" Başak haklı Alya, bunu yapmamız bizim birlikteliğimizin gücünü gösterecek." diye bana katıldığını belli etti Çağlayan. Defne de Alya'nın omzuna elini atarak " Hadi devam edelim." dedi.