She fell asleep (COMPLETED)

Chapter 30

Nagising ako, sa isang pamilyar na lugar. Sa ospital. bigla akong kinabahan ng maalala ko ang nangyari sakin.

"Mom"

Tawag ko kay mommy na kausap si Daddy.

Pati si Claudia ay nandon.

"Jane, are feeling better now? Ayan na nga ba ang sinasabi ko hindi ka kasi kumakain ng maayos,  tingnan mo tuloy ang nangyari sayo,  mabuti na lang at kasama mo si Zander."
Sermon nya pero wala sa kanya ang atensyon ko kundi sa isang bagay sa isip ko.

"Mom!"

Natigil naman sya sa pagsasalita.

"H-How long did I sleep?" Kinakabahang tanong ko.

"1 hour or less, why?"

Nakahinga naman ako ng maluwag sa naging sagot nya.

"I was thinking na baka ilang taon na naman akong natulog."

-----

Ilang saglit lang ay bumukas ang pinto pumasok ang isang lalaking doctor kasunod nito si Zander na may dala-dalang supot.

"Good Afternoon Mr and Mrs Ortega I just want to inform you that you don't have to worry about your daughter's condition,  she's safe as well as her baby.!"

Natulala ako dahil sa sinabi ng doctor,  parang nag echo ang huling salita na sinabi nya.

"She's safe as well as her baby"

Tama ba ang narinig ko?

"What?"

"Baby?"

"I assume you're not aware about your condition judging from your reactions,  but I'd like to congratulate you Ms Ortega because you're  3 weeks and 2 days pregnant"

Halos nabingi ako sa ginawang rebelasyon ng doctor.

Buntis ako?

"Anyways you can go home now Ms. Ortega I'll just give you some vitamins that will help you and your baby,  that'll be all,  again congratulations to the whole family."

Pagkatapos non ay umalis na sya at naiwan kaming lahat na nakanganga at tulala.

"Jane what's this?" Mamaya pa ay pasigaw na tanong ni Daddy.

"Dad I don't know,  I mean I have no Idea!"

"What? Are you crazy! You don't know and you have no Idea? What kind of answer is that!" Galit na wika nya pa.

"Excuse me sir,  but I think this is a family matter,  so I'll excuse myself." Paalam ni Zander bago tumingin sakin.

"No you stay!! How dare you leave in this situation!"

Nanlaki ang mga mata ko at halos mamula sa hiya sa sinabi ni mommy.

"Mom! It's not what you think okay? I-it's not Zander."

Napapahiyang sabi ko.

"Is that so? Aww i'm sorry hijo,  you may go!" tila nanghihinayang na sabi nya pa.

Nang makalabas ng kwarto si Zander ay bumalik ang matatalim na tingin sakin ni Daddy.

"If it's not Zander then,  OMG don't tell me it's-"

"Yes mom,  s-si Drake nga po. Tama ang iniisip mo."

Nakayuko at naiiyak ng sabi ko.

"My Gad Jane,  I can't believe this! Are you insane? Yong lalaking yon ikakasal na tapos nagpabuntis ka pa?" Hindi makapaniwalang wika ni mommy.

"I-Im sorry!"

"Look Jane, nasisiraan ka na ba ng ulo? Hinayaan mong gamitin ka nya without thinking the consequences? He is no good for you! Hindi ko akalaing aabot ka sa ganito."

"Mom,  I can't help it I love him!"

"Look at you, tingnan mo kung san ka dinala ng pagmamahal mo na yan at kung saan ka pa dadalhin nyan!" si daddy

"I didn't expect you to do things like this,  yes you're in love but you're still in sane,  sana naisip mo na maaaaring mangyari to.!"

"Mom! Don't you think this is my chance to win him back? I'm pregnant at wala syang choice kundi piliin at panagutan ako."

"My Gad Jane are you even thinking? Sinasabi mo bang gagamitin mo yang bata para lang balikan ka nong lalaking yon?" Galit nang sigaw ni mommy

"I won't let that happen! Kung nababaliw ka na dahil sa lintek na pagmamahal mong yan pwes hindi ko hahayaang pati ang apo ko ay idamay mo! Pull yourself back together !!"

"Let's go home,  let's talk about this at home!" Maawtoridad na pahayag ni Daddy.

Tahimik lang kaming lahat sa buong byahe. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana ng sasakyan.

Pagkapasok na pagkapasok ay sinalubong kami ng bati ng ilang kasambahay.

"Leave us for a moment we have an important matter to talk about" utos ni dad sa kanila.

"Sit!" Si daddy

"First of all I'm so disappointed Jane. Nong sinabi mong gusto mong bumalik dito sa pilipinas ay walang pag-aalinlangan na sinuportahan namin ang desisyon mo,  dahil may tiwala kami sayo." Mahinahong sabi nya.

"Hindi ka namin sinunsumbatan pero,  I didn't expect you to behave like this. That's not the reaction that I expected you to give"

"Whatever the things that are going on with you and your child's father the baby has nothing to do with that! Kaya wag na wag mong gagamitin ang bata tungkol don"

"Dad I didn't say na gagamitin ko ang baby ko,  what I'm saying is that my baby could help para mabuo kami as a family." Paliwanag ko.

"That's bullshit Jane,  anong pinagkaiba non? Pinaganda mo lang pero yon din ang ibig sabihin non." Si mom

"Mom, dad! Please hear me out,  hindi nyo kasi ako naiintindihan"

"No We've heard enough at talagang hindi ka namin maintindihan, let's just talk kapag maayos na yang pag-iisip mo." Disappointed na sabi ni mommy at tumayo na sila't diretsong umakyat sa taas.

Naiwan akong natitigilan kasama ang kapatid ko.

Mali ba ako? Mali bang matuwa ako dahil may isang malaking koneksyon na ako ngayon sa lalaking mahal ko? Mali bang maging masaya dahil nakakakita ako ng pag-asa.

Pag-asang nakahanda ko na sanang kalimutan. Mali ba ako? Magiging masama ba akong ina kung gagawin ko yon?

Im sorry baby but that's the only way na nakikita ko para maging buo tayo ng daddy mo,  I know you'll help me,  thanks for coming into my life.