[Completed] The taste of life

•26•

Жэксон нэг гүнзгий амьсгаа аван урдхаасаа нэг балгачихаад "Нами жирэмсэн болчихож"

Сэүн "Юууу? Хэнээс"

Жэксон "Юу гээд тэнэгтээд байгаа юм надаас байхгүй өөр хэнээс байдаг юм"

Сэүн "Тэгээд яах гэж байна, хэзээ мэдсэн юм"

Жэксон "Өчигдөр мэдсээн 1 сартай гэсэн"

СэүнВаа ийм хурдан авга ах болно гэж мэдсэнгүй шүү"

Жэксон "Нами хэтэрхий эрт хүүхэдтэй болсон болохоор сэтгэл санаа нь их хэцүү байгаа. Тэглээ гээд ямар бүхэл бүтэн хүүхдийнхээ амийг таслалтай нь биш ямартай ч энэ бүхнийг хэрхэн даван туулахаа л бодож байна. Өөрөө хүүхдээрээ байж ингээд аав болно гэж төсөөлж ч байсангүй. Одоо цор ганц айдас л байна. Сайн аав байж чадах болов уу, Намиг жаргалтай байлгаж чадах болов уу, зүгээр л хүүхэдтэй болохоор түүндээ уягдаад амьдардаг болчихвол яах вэ гэх мэт"

"Энэ бүгдийг бүтээх хүн нь чи өөрөө л байх хэрэгтэй" гэж Сэилийн хоолой гарсанд тэр хоёр цочин эргэж харав.

Сэүн "Унтахгүй яасан юм алив нааш ир" гээд гараа дэлгэвэл Сэил очин өвөр дээр нь суув.

Сэил "Ямартай ч авхуулна гэж хэлээгүйд чинь баярлалаа гэхдээ би чамайг арай л хариуцлагатай гэж бодож байсан юмсан. Хэдий хүүхэд бурхны бэлэг ч гэсэндээ Нами одоо арван наймхан настай өөрөө ч одоо хүртэл өөрийгөө авж явахыг бид сураагүй. Их сургуульд сурж, найз нөхөдтэйгөө зугаацаж, хүссэнээ хийж амьдрах нас байхад хүүхдийн ээж, хүний эхнэр болоход үнэхээр залуухан. Анхнаасаа хариуцлагатай байх хэрэгтэй байсан юм. Бэлгэвч хэрэглэж мэддэггүй юм уу мэддэггүй юм бол наад доодхоо захираад сурчих хэрэгтэй шдээ"

Гэнэт хаанаас ч юм Нами гарч ирээд "Жэксон ямар ганцаараа хүүхэд хийчихсэн байгаа бишдээ. Бид хоёр хоёулаа буруутай бас нэгтээ ийм юм болчихсон хойно одоо цаашид яахдаа л анхаарал хандуулсан нь дээр"

Сэил "Тэгсэн ч гэсэндээ бурхан минь яагаад хэлээгүй юм яагаад ганцаараа шаналаад яваад байсан юм" гэсээр очин тэврэх үед Нами цурхиран уйлж эхлэсэн юм.

• Сэил •

Буйдан дээр Нами бид хоёр тэврэлдэн сууж бид өглөөний 11 цаг хүртэл юм ярилцаж сууцгаасан юм. Зөөлөн зүйл дээр унтаж байгаагаа мэдрэн нүдээ нээхэд өөдөөс Сэүн харчихсан бид 2 өрөөндөө унтаж байсан юм. Ханын цагийг харахад оройны 7 цаг. Сэүн одоо хүртэл сэрээгүй тайван харагдана. Анх удаа түүнээс түрүүлж сэрээд ширтээд хэвтэж байгаа минь энэ. Өндийх гэсэн ч доод хэсэгт үл ялиг хөндүүр орсон байв. Аргагүйшүүдээ бүхэл бүтэн хуруу нь орсон юм чинь. Хуруу ороход ингэж байхад нөгөөх нь орвол яана гэж бодон гэнэт өөрийнхөө бодлоосоо ичин буцан цааш харан хэвтэв. Би ч ёстой солиорчээ хэзээдээ ийм донтой болчихсон юм нөгөөх нь орвол яана гэнэ шүү.