TELL ME YOU LOVE ME // ~JenLisa ~ (M)

~10~

- Lisa -

Jennie denen kadının evinden sonra okula, okuldan da eve geçmiştim. Rosé iş bulduğumu duyunca çok sevinmişti. Onu mutlu etmek hoşuma gidiyor. Fakat bu işin sonunu gerçekten merak ediyorum.

Egoist, ırz düşmanı, sapık, zengin bir kadının çalışanı olarak sonum ne olacaktı acaba? Ya o beni ya ben onu öldürürsem şaşırmazdım.

Yaşayıp göreceğiz...

- Jennie -

Lisa gittikten sonra hava almak için biraz yürüyüş yaptım. Aslında çalışana ihtiyacım olmayacaktı. Onu neden işe kabul ettiğimi sorguluyordum. İşe ihtiyacı olduğu için mi işe aldım yoksa ben istediğim için mi oldu bilmiyorum.

Yarın okulu yokmuş bu yüzden işe gelmesini söylemiştim.

Eve geçip duş aldıktan sonra yatağa geçip gözlerimi kapattım.

- Lisa -

Bugün okul olmadığı için işe gidecektim. Hazırlanıp evden çıktıktan sonra kahvaltı yapmadığım için kendime küfür ediyordum. Midemden çıkan sesler iki sokak ötede konser veriyordu. Acele bir şekilde Jennie'nin evine gitmeye çalışıyordum.

Jennie'nin evinin önüne geldiğimde hizmetlinin kapıyı açmasıyla içeri girdim. Hizmetli Jennie'nin hala uyuduğunu söylemişti.

Açlıktan garip sesler çıkaran mideme küfür etmeye devam ederken hizmetlinin yeni uyanmış Jennie'yle konuştuğunu gördüm. Boğuk ses tonu bir anlık kulağıma hoş gelmişti.

H: Günaydın efendim. Kahvaltınız hazır.

J: Günaydın. İki kişilik olsun.

H: İki kişi?

J: Lisa. Kahvaltı yaptın mı? Yapmadığını düşünüyorum.

L: Yaptı-

J: Yapmamış, iki kişilik hazırlayın. Duş alıp geliyorum.

H: Tamam efendim.

Jennie banyoya gidince hizmetlinin bana olan garip bakışlarını hissedebiliyordum.

L: Ne? Neden öyle bakıyorsunuz?

H: Bilmiyorum. Çok garip.

L: Garip olan ne?

H: Bilmiyorum.

L: Neyi biliyorsun?

H: Neyi bildiğimi de bilmiyorum.

L: Adın peki. Onu biliyor musun?

H: Bilmiyorum. Adım ne?

L: ?

H: Yani şey pardon. Adım Irene.

L: Anladım. Ben de Lisa memnun oldum.

I: Ben de öyle. Tamam gidip iki kişilik masa hazırlamam lazım. Yoksa kafamı duvara sürtüp alev aldıracak bir patronum var.

L: Çok mu sinirli?

I: Psikopat. Ruh hastası.

L: Gerçekten mi?

I: Şaka yapıyorum. Soğuk görünür ama iyi bir insan. Yufka yürekli. Yani bize karşı öyle en azından.

L: Siz?

I: İşte burada çalışanlar. Seulgi var, ben varım birkaç kişi daha var. Bize karşı çok kibar.

L: Bana da öyle olur mu?

I: Olur bence.

L: Umarım. Sana yardım edeyim.

I: Ne için?