Kookmin feat. Taehyung presents: Inside my heart is YOU

Forgetting You

Nagmumukmok,nakayuko at umiiyak lang siya maghapon. Asking himself, kung tama ba ang ginawa niya na makipaghiwalay kay Jungkook? Yun naman ang gusto ng asawa niya diba? That's the only way he could turn back every thing to its right place.

"I'm holding in my breath and looking at you..as if the world has stopped,like the passing wind. Even if you don't see me,my heart goes towards you... "

Another batch of tears,ran down his cheeks. Gustong-gusto niyang bumaba kanina para harapin si Jungkook but he stopped himself,dahil baka magbago lang ang isip niya at magpakatanga na naman siya.

"Loving you is such a painful thing,feelings that can't be emptied is such a sad thing..my dear,don't forget my unstoppable love"

His love for Jungkook is unexplainable.. Hard to define,too hard to just stop and forget. He knows that he have to try. Hindi pwede na habang buhay lang siya magtitiis na masaktan. Kailangan niyang magpatuloy sa buhay,with or without Jungkook. Baka tama ang Papa niya,na may iba pang nakalaan ang tadhana para sa kanya,na madami pa siyang makikilala na mas karapat-dapat para sa pagmamahal niya.

"It's okay even if its a little bit late to have regrets..I regret that I chose to set you free but I never regret meeting you cuz I got to know and feel what love is..and what love can do"

Oo,mahihirapan siya panigurado sa paglimot niya sa mga nararamdaman niya for his soon to be ex husband. Oo,mahihirapan siyang mag-move on but he have to try..kailangan eh.

"Forgetting you is such a hard thing to do..here I am turning around and crying..nasasaktan dahil kahit kailan hindi ka magiging akin. But I have to stop now thinking about you. This is the end for the both of us. Sa panaginip,gusto pa din kitang mahalin..pero sa totoong buhay,kailangan na kitang kalimutan"

He covered his mouth, preventing his sobs to come out. Ayaw na niyang umiyak pero di niya mapigilan.

"Anak,gising ka pa ba?"
Katok ng Papa niya mula sa labas ng room niya. Agad niyang pinahid ang mga luha niya,doesn't want to worry his Papa even more.

Tumayo siya saka pinagbuksan ang Papa niya ng pintuan.

"B-bakit po Papa?"

"Tara kumain ka muna,since lunch hindi ka pa kumakain. Aynako~~ wag na iyak ang bebe ko ha? Ang lalaking gaya ng luko-lukong yun,hindi dapat iniiyakan"

"Tama po kayo.. H-hindi na dapat ako umiyak but I can't stop myself! Papa ayoko na!!"

"Shhh...tahan na anak,malalagpasan mo din ito mm?"

Kinulong siya ng Papa niya sa mga bisig nito,trying to comfort him. Umiyak lang siya ng umiyak hanggang sa maramdaman niya ang labis na panghihina ng katawan niya.

Tila ang panahon ay nakikiramay sa kanya,as the rain falls heavily with loud thunders and lightning. Lalo tuloy siyang nalulungkot.

.

.

.

Jungkook's pov

Oo aminado akong gago ako. Oo,aminado ako wala akong pakealam kay Jimin pero bakit ganito? Nalulungkot ako sa kaalamang sobra-sobra palang sakit sa damdamin ang binigay ko sa kanya. Di ko siya masisisi na makipag-divorce saken dahil wala akong kwentang asawa sa kanya...pero sana man lang nakapagpaliwanag ako sa kanya.

Oo,lasing ako kagabi pero alam ko lahat ng nangyayari. Oo,alam kong siya ang kasiping ko kagabi..That I wasn't thinking Taehyung while doing that! Ewan ko kung pa'no ko nabanggit ang pangalan ni Taehyung,siguro ay nananaginip na lang ako but I swear to God,hindi ang ibang tao ang nasa isip ko habang inaangkin ko siya!