MAHIWAGANG MENSAHE NI DORAEMON:
Hi guys! Na-miss ko kayo! Yie :') HAHA. May readers pa ba ko? Luh. Sorry kasi inactive ako this past week. But now... I'M BACK! BWAHAHAHA. Ohwell, sorry di ako nakapag-UD kahapon. Naglakwatsa pa si dora eh. HAHAHA.
Ohwell papel. Eto na! Say hello to chapter 41! Break muna tayo kay Jazz at Cassie. Hello Drew and Ellie muna :> Kailangan ng JanDra ng break para sa big event nila sa mga susunod na chapters :>
Enjoy reading! Keiko Kitagawa as Elise Shane "Ellie" Fuentebella. >>>
READ. COMMENT. VOTE.
---------------------------------------------------
[Drew's POV]
Andito ako ngayon sa may veranda ng Rm. 120. Dito ko dinala si Ellie.
Imba talaga tong babae na to. Ang lakas uminom pero di naman ma-tolerate nung katawan niya yung alcohol. Kahit ilang beses pagsabihan na wag iinom dahil di kaya, wala e. Parang walang naririnig.
Alam kong cliche ang nangyayari ngayon. Nangyari na to dati e. Sa resort din nila Aaron. Aish.
"Sir, tapos ko na pong bihisan si mam."
"Ay salamat po ate."
"Walang anuman po sir. Una na po ako."
Pumasok na ko sa loob. Tulog na siya. Kinumutan ko si Ellie at inayos ang pagkakahiga. Ang ganda pa rin talaga niya. Kahit tulog.
I kissed her in the forehead and whispered...
"I missed you, so much. I'm sorry. I love you."
Gusto ko mang umalis na at iwan na lang siya dito sa room di ko naman nagawa. Ayaw ko muna siyang iwan ngayon. Na-miss ko tong babae na to. Sobra.
Okay.
Siguro naguguluhan na kayo noh?
Alam kong alam niyong may past kami, pero kung bakit ako laging iwas sa kanya?
Mahabang kwento. Kung sana nag-isip muna ko bago ko ginawa yun. Bago ko siya dinamay sa kalokohan ko. Eh di sana... masaya pa kame ngayon.
Lingid sa kaalaman ng barkada matagal na kaming magkakilala ni Ellie.
Bata pa lang kami magkaibigan na kame. Magkaibigan kasi ang pamilya namin.
Una ko pa lang makita si Ellie noong 10 years old siya, nagka-crush na talaga ko sa kanya. Sobrang ganda niya talaga. Hindi nakakasawang titigan.
Years passed nagkamabutihan kami ni Ellie. Niligawan ko siya at sinagot naman niya ko.
Pero hindi sang-ayon ang parents niya. Masyado pa daw kaming bata ni Ellie. We’re both 14 years old that time. Pinaglaban naman naming ni Ellie ung relasyon naming. Sa huli walang nagawa ang parents namin. Pero hindi pa rin nila inaalis ang mata nila sa aming dalawa.
*Flashback*
Nung gabing yun bago ang retreat naming sa Tagaytay niyaya ko si Ellie sa isang dinner date. Masaya ang naging date namin pero nung papauwi na kami may nakasalubong kaming grupo ng mga lalaki. Ang lagkit ng tingin nila nun kay Ellie kaya’t di ko napigilan yung sarili ko. Nagkahamunan kami at nahantong yun sa isang
Racing.
Ellie: Bie, wag na natin tong ituloy. Baka mamaya madisgrasya pa tayo.
BINABASA MO ANG
The Red String of Fate
Dla nastolatków"An invisible red thread connects those who are destined to meet, regardless of time, place, or circumstance...The thread may stretch or tangle, but it will never break." Paano kung naisipang maglaro ng tadhana at sa dinami-dami ng tao sa mundo eh k...