Zajrzałam do salonu.
Trząsłeś się na kanapie.
Znów oglądałeś horrory.
Przestraszyłeś się.
Wskoczyłeś za kanapę z łzami w kącikach oczu.
Wyłączyłam film i szturchnęłam cię w ramię.
Spojrzałeś na mnie błękitnymi oczami.
Udawałeś, że wcale się nie boisz.
Tak naprawdę przyglądałam ci się przez chwilę.
Widziałam to.
A poza tym, twoje okulary były mokre od łez.
Rozeszliśmy się do swoich pokoi.
Zanim jednak zasnęłam,
przybiegłeś z krzykiem,
jak dziecko.
Pozwoliłam ci spać ze mną.
Przytuliłeś mnie, próbując opanować strach.
Na myśl o tym, że nasz bohater boi się spać sam, zachichotałam.
Dałam ci się wyciszyć.
Ciepło bijące od ciebie usypiało mnie.
Poczochrałam twoje włosy i szepnęłam "Heroic dreams, Alfie...".
Zanim zasnąłeś, odpowiedziałeś.
Dziecinnie jak zawsze.
"I'm your hero and I wish you good night..."
Położyłeś się na plecach i splotłeś nasze dłonie,
Na wszelki wypadek,
Gdyby jakiś potwór chciałby nas rozłączyć.
I spaliśmy tak,
Trzymając się za ręce,
Dopóki nie obudził nas telefon.
I love you, Alfred, my hero.
CZYTASZ
Sleep Talk
RandomZbiór krótkich rozdziałów, w których opisuję jak ty i (różne postacie) zasypiacie. Oczywiście piszę w 1 osobie liczby pojedynczej ^^ A tak serio to: Weź przeczytaj, bo akurat w tą książkę wkładam dużo serduszka. Piszę praktycznie codziennie. Zaraz p...
