Pretentious Habit ¤ JEONGCHEOL ✓

PH (139)

~•~~•~~•~~•~~•~~•~
*Third Person's*

"Namjoon"

Isang ngisi ang gumuhit sa mukha ng may katandaang lalake-- seungcheol gritted his teeth. His hand, gripping hardly on the gun na nakatutok kay namjoon.

Alas.

He already expected the revenge of the man in front of him. Hindi niya ginustong makuha ang kung anong nasa kaniya ngayon, sapagkat alam niyang may taong mas deserving pa kesa sa kaniya. Bago pa man niya makuha ang kaniyang mana, ninais niyang mapunta kay Namjoon ang kompanya- sapagkat mas gamay niya ang pasikut-sikot nito.

He knew Park Namjoon, would qualify the standards of being the next COO of the Choi group. But his father won't pass it to another man, who is not his blood and flesh. Kung kaya't wala siyang nagawa kundi tanggapin ang mana.

Na siyang dahilan para magpuyos sa inggit at galit ang damdamin ni Park Namjoon. He became another person... a person whose heart is full of anger and jealousy. Ginawa niya ang lahat para lang masira ang pangalan ni seungcheol sa mga trabahante. Mas lalong lumala pa noong magbigay siya ng isang napakaimportanteng detalye ng isang deal ng choi group with the chinese investor.

And as soon as seungcheol got a word of it- he knew he had to do something. It's an act of treason. An act against the authority, the company and its stakeholders.

That's the reason why he kicked him out from the company. He can't put a trust on the person who betrayed him once.

"Alam mo bang kating-kati na akong patayin ka? Inagaw mo na ang lahat ng dapat ay saakin" namjoon spoke out with full of bitterness.

"Una pa lamang ay wala ka ng pagmamay-ari. Remember.. blood is thicker than water" nakangising sagot ni Seungcheol sa kaniya.

Namjoon's face flushed dahil sa inis na kaniyang nararamdaman. Inalis niya ang pagkakatutok ng baril kay Seungcheol saka nagpasiklab ng isang akmang malakas na suntok.

Ngunit bago pa man marating sa hitsura ni Seungcheol ang kamao niya... sinalo ito ni Seungcheol saka hinawakan ng mahigpit.

Seungcheol swiftly twisted namjoon's arm making the old man yelp in pain. Habang namimilipit sa sakit ang kalaban, kinuha ni Seungcheol ang oportunidad upang mahampas ang kaniyang baril sa ulo ng nakatatanda.

Napaungol sa sakit si namjoon at saka napaatras. Sinipa siya ni Seungcheol dahilan para bumagsak siya sa lupa, ilang metro ang layo mula sa batang COO.

Susugod na sana si Seungcheol para tapusin siya... kung hindi niya lang narinig ang mahinang pagtawag sa kaniya ni Jeonghan.

Nanlaki ang mga mata ni Seungcheol at kaagad na nilingon ang kaniyang fiancé. Maraming dugo na ang rumaragasa mula sa kaniyang mukha. Seungcheol cursed out loud before he continue to untie the rope wrapped around the younger's fragile body.

And as soon as he untied it, binuhat niya si Jeonghan at patakbong nilisan ang lugar na iyon.

Seungcheol's mind was now back with Jeonghan's situation. Masama ang lagay ng kaniyang magiging asawa. And if something bad will happen to their unborn child again... he'll lose his sanity.

Habang binubuhat ni Seungcheol si Jeonghan palabas ng basement. May tatlong bantay ang humarang sa kaniya. His vision darkened, and without hesitation... pinaputukan niya ang nga ito, isa-isa.

No mercy.

That's what he showed to the goons trying to block their way out. Gunshots filled the house, alarming the police to take action.

Isa-isang pumasok ang mga pulis sa bahay. Naabutan nila si seungcheol na pinapaputukan ang isang goon na akmang papaputukan siya.

"Get them" utos ni Seungcheol sa mga pulis.

Tumango ang chief police at saka inutusan ang kaniyang mga kasama na protektahan si seungcheol habang papalabas ito sa bahay.

And as soon as Seungcheol got out, he immediately placed Jeonghan inside his car. Pumasok siya sa driver's seat at dali-daling nagdrive papunta da pinakamalapit na hospital.

Every second, he kept on glancing on Jeonghan during the car ride. Maputla na ang bibig ni Jeonghan at ang paghinga nito'y bumibigat na.

Muling nalagyan ng karayom ang puso ni Seungcheol. Ni lamok nga ayaw niyang padapuin kay Jeonghan- kamay pa kaya ng iba?

Nang makarating sila sa hospital ay kaagad na inihinto ni seungcheol ang sasakyan sa harapan ng emergency area at saka bumaba ng sasakyan.

Sumugod ang mga doktor at nurses papunta sa kanila. Kaagad niyang binuhat palabas ng kaniyang sasakyan si Seungcheol at inilagay sa higaan si Jeonghan.

Nabahiran ng dugo ni Jeonghan ang kaniyang damit. Hinawakan ni Seungcheol ang kamay ng kaniyang kasintahan. Nanlalamig ito...

His heartbeat doubled it's pace. He's extremely worried with jeonghan and his baby. Bakas sa mukha ni Seungcheol ang pag-aalala. Ang mga butil ng pawis, ang naiiyak niyang mga mata, at ang pagtawag niya kay jeonghan ang mga ebidensya.

"You can survive this.. you can survive this.." bulong ni Seungcheol sa tenga ni Jeonghan habang itinatakbo siya papunta sa emergency room.

Nakita niyang naimulat ni Jeonghan ang kaniyang mga mata. The poor lad stared at him... tears then pooled on his eyes.

Jeonghan felt nothing... his body became numb after the extreme pain. Dahilan para mas lalong humigpit ang puso ni Seungcheol.

"T-thank you" mahinang usal ni Jeonghan sa kaniya.

Hinawi ni seungcheol ang mga hibla ng buhok na tumatabon sa mukha ng kaniyang mahal.

"Hold on okay? Fight jeonghan" wika ni seungcheol sa kaniya.

Magpapatuloy sana si seungcheol ngunit pinigilan siya ng isang nurse. "Hanggang dito nalang pi tayo sir, bawal ng pumasok" sabi ng nurse.

Gustong sumunod ni seungcheol ngunit ayaw niyang magpumilit pa, kung ipagpipilitan niya pa'y mas lalong tatagal ang oras sa pagpapagaling ng kaniyang mahal.

Seungcheol stopped running, as his hand slipped away from the grip of jeonghan's hand. Sinundan ng kaniyang mga mata ang kaniyang mahal na nanatiling nakatingin sa kaniya.

The last thing he saw before the doors closed was his mouth...

Even if he's far, even if he wasn't able to hear it. He managed to distinguish what Jeonghan was trying to say.

'I'm sorry'

Is what the love of his life tried to say before the door completely blocked his sight.

~•~~•~~•~~•~~•~~•~