Wojownicy: Spadające Gwiazdy

Rozdział Dwudziesty

Rysia Łapa siedział przed legowiskiem uczniów, czekając na siostrę, która razem ze swoim mentorem, Wrzosowym Szeptem, wybrała się na polowanie. Smolista Łapa również gdzieś zniknął, Mżąca Łapa i Pierzasta Łapa uciekły, młody kocurek został więc zupełnie sam, nie licząc oczywiście kociąt Rudzikowego Śpiewu, które cały czas leżały w żłobku i zdaniem Rysiej Łapy tylko zawadzały.
Uczeń spojrzał w niebo. Zbliżała się noc, prawdopodobnie deszczowa. W porze młodych liści często padało, dlatego Rysia Łapa niespecjalnie lubił dni, w których liście na drzewach dopiero się pojawiały. Nienawidził być mokry.

- Rysia Łapo!- Biała Róża podeszła do niego żwawo, z ogromnym uśmiechem na pyszczku.- Byłam przed chwilą u Zamglonego Wzroku. Zgadnij, czego się dowiedziałam!

- Że rzeczywiście masz braki w umyśle?- rzucił złośliwie, przyglądając się bacznie swojej łapie i nie zwracając uwagi na wojowniczkę.

- Nie, mysi móżdżku- prychnęła kotka, wciąż jednak uśmiechając się radośnie. Lubiła kocurka, szczególnie, że matką obojga była Pręgowana Skóra. Ojców mieli różnych, niestety oboje zginęli, jeden na zielony kaszel, drugiego zaatakował włóczęga.

- Niedomiar tego czegoś, co wpływa na wzrost?- zgadywał dalej uczeń, próbując sobie przypomnieć jak nazywa się to, o czym przed chwilą powiedział.

- Chcesz zobaczyć, jak przerabiam cię na karmę dla wron?- syknęła Biała Róża i wysunęła pazury. Kocurek wiedział, że była bardzo przewrażliwiona na punkcie swojej wysokości.

- Chętnie- odparł i podniósł się, również wysuwając pazury. Co jak co, ale do walki zawsze był pierwszy.
Kotka odetchnęła głęboko i znowu usiadła, owijając ogon wokół łap. Uczeń widząc, że wojowniczka nie ma zamiaru bić się z nim, westchnął zawiedziony i wrócił na swoje poprzednie miejsce.

- To czego się dowiedziałaś?- przypomniał jej po chwili, zerkając na nią ciekawie.

- Nie uwierzysz!- podekscytowała się znowu Biała Róża, a jej oczy zabłysły dokładnie tak, jak przedtem.- Będą kolejne kociaki!

- Jesteś w ciąży?!- pisnął Rysia Łapa, nie wierząc własnym uszom. Ona? W ciąży? Z kim niby? Bluszczowym Ogonem?

- Nie, no co ty- zaśmiała się kotka, na reakcję nakrapianego ucznia. Jego mina w tamtym momencie była doprawdy bezcenna.- Chodziło mi o Sowi Lot. Widziałeś, jak przywódca ją rano załatwił?

Rysia Łapa pokiwał głową, przypominając sobie poranek.
- Czyli, że niby Sowi Lot ma kociaki z Okopconą Gwiazdą?

- Nie skończyłam jeszcze. Poza tym czy myślisz, że dla naszego przywódcy liczy się ktoś jeszcze, poza Łabędzim Skrzydłem?

- Racja, to niedorzeczne. Mów dalej- ponaglił ją Rysia Łapa, którego nie wiadomo czemu temat kociaków zaczynał interesować.

- No więc jak już mówiłam, Sowi Lot została ranna i poszła do Zamglonego Wzroku, żeby ta ją opatrzyła. Przy okazji leczenia jej boku, sprawdziła też jej brzuch. Wiesz, tak dla pewności. I okazało się, że ona nosi w sobie kociaki!

- A skąd ty to niby wiesz?- spytał kąśliwie Rysia Łapa, podejrzewając, że kotka sobie zwyczajnie z niego żartuje.

- Niosłam im obu jedzenie- wyjaśniła Biała Róża.- Zresztą skoro mi nie wierzysz, to idź i sam się przekonaj.
Uczeń skinął głową i truchtem ruszył w kierunku legowiska medyczki. W końcu działo się coś ciekawego, niezwiązanego ze śmiercią.

Powoli i ostrożnie wszedł do środka, próbując zobaczyć brzuch Sowiego Lotu, kotka jednak leżała do niego grzbietem i prawdopodobnie spała.