Historie na dobranoc

Komainu

  Stworzenia z mitów Japonii, strzegące świątyni Shinto.  Przedstawiane zazwyczaj, jako duże stworzenia, łączące ze sobą cechy psa i lwa. Nie rzadko posiadały sierść układającą się w loki. W epoce Heian zaczęto jednego upozorowywać na lwa, drugiego zaś na psa, czasami dodając mu róg na czole.

  Zadaniem komainu jest strzeżenie świątyń Shinto i odpędzanie od nich złych duchów . Można je znaleźć zarówno przed wejściami do nich, jak i w środku. Przy wejściu zazwyczaj stoją parami. Pierwsze posągi wykonane w takim stylu pojawiły się w czasie epoki Nara i są zwane "sandō komainu" (komainu pilnujący drogi). Umieszczano je wtedy przed świątyniami. W późniejszych okresach pojawił się typ stworzeń, zwany "jinnai komainu" (komainu wewnątrz świątyni) i umieszczany był w środku, zazwyczaj w niewidocznych miejscach. Czasami można je odnaleźć także w pobliżu świątyni buddyjskich, domostw szlacheckich lub prywatnych rezydencji.  

  W Azji powszechnie wierzono, że lwy mają moc odpychania zła i z tego względu używano ich, aby chroniły bram i drzwi. Aby odpędzać duchy, zazwyczaj jeden komainu ma otworzone usta, a drugi zamknięte. Wtedy ten z otwartymi nazywany jest "a-gyō" (kształt "a"), a ten z zamkniętymi "un-gyō" (kształt "un").

  Komainu bezpośrednio pochodzą od chińskich Shishi , lwów-strażników z dynastii Tang. Te z kolei mają pochodzenie buddyjskie i czerpią dużą inspirację ze strażników Nio, zarówno w aspekcie przedstawienia, jak i znaczenia. Otwarte usta nawiązują do pierwszej litery z alfabetu sanskryckiego "a", a zamknięte nawiązują do ostatniej litery "um". Reprezentują tym początek i koniec wszystkich rzeczy. Razem tworzą "Aum", świętą sylabę w takich wierzeniach, jak Buddyzm, Hinduizm czy Dźinizm.

W okresie Nara zawsze stawiano dwa komainu przed budynkami. Wykonywano je głównie z drewna. W okresie Heian coraz częściej wykorzystywano metal i ustawiano posążki komainu obok każdych drzwi czy bramy oraz wewnątrz pomieszczeń. W Pałacu Cesarskim były one wykorzystywane do podpierania przesłon. W tym okresie także zmienił się nieco ich wygląd i nazwa. Stworzenie z otwartymi ustami nazywane było Shishii było upodabniane do lwa. Ten z zakmniętymi ustami wzorowany był psem i nazywany komainu lub czasami psem Goruyeo. Później stopniowo zwierzęta znów coraz bardziej upodabniano do siebie, aż w końcu stały się identyczne i ponownie oba zaczęto nazywać komainu.

Aby ochronić komainu przed działaniem japońskich deszczy, z czasem zaczęto wykuwać je z kamienia.

Regionalną odmianą komainu w Okinawie jest Shisa . Stawia się je tam obok bram i na dachach domów, aby odstraszały duchy.