Historie na dobranoc

Wendigo

Amerykańskie plemiona Indian utworzyły własnego demona, który uosabiał grozę i potęgę lasu – Wendigo. Jak głoszą legendy, Wendigo to wielki, kosmaty stwór o sercu z lodu, który podąża za tymi, którym zdarza się zabłądzić w lesie. Porusza się niezgrabnie i pozornie niezdarnie robiąc mnóstwo hałasu.

Przeraża tym swoją ofiarę, która nerwowo rozgląda się na boki i oczywiście nie widzi niczego poza mrokiem. Bo Wendigo jest sprytny. Póki osamotniony i przerażony człowiek działa jako tako logicznie, demon ukrywa się za drzewami i czeka. Cierpliwie śledzi ofiarę nonszalancko prąc przez las, celowo robi hałas i czeka aż ta wpadnie w panikę i zacznie uciekać na oślep. Wtedy uderza. Czasem zabija rozrywając na strzępy i zjadając serce, a czasami tylko zamienia we własną kopię. Jak wampir przekazuje swoje nienasycone pragnienie krwi, tak Wendigo zaraża niewyobrażalnym głodem ludzkiego mięsa.

Syndrom Wendigo funkcjonuje również w psychologii. Pragnienie ludzkiego mięsa związane jest z starymi legendami Indian. Podczas srogich zim, kiedy zapasy się kończyły, a każdy koń, pies i kot zostały już zjedzone, następował okres głodu. Głodu tak strasznego, że odbierał zmysły i prowadził do szaleństwa. Indianie opętani syndromem Wendigo wpadali w głodowy szał.

Ich myśli krążyły tylko wokół jedzenia. W ich oczach każdy człowiek był potencjalnym posiłkiem. Nie było już ludzi. Było tylko jedzenie. Chorych zwykle zabijano lub wyganiano do lasu, aby tam znaleźli spokój, ukojenie i oczyszczenie – czyli śmierć. I stąd demon. Nie potrafiąc zdefiniować choroby głodowej, Indianie stworzyli Wendigo. Demona, który raz zasmakowawszy w ludzkim mięsie pragnął go nieustannie.

Choć Wendigo jest tylko legendą, to jednak ma swoje psychologiczne podstawy, swoje przysłowiowe ziarno prawdy. A skoro mit oparty jest na prawdziwych zjawiskach, to kto zagwarantuje nam, że inne pogańskie legendy o wiłach, wąpierzach i innych potworach zostały wyssane z brudnego palca?

*WIŁA – w mitologii słowiańskiej, rodzaju żeńskiego, zwany także jako samowiła, samodiwa, jego odpowiednikiem w u Słowian wschodnich jest .

* Wąpierz - znany też jako wampierz, upiór był jednym ze demonów wyłącznie znanym w słowiańskiej kulturze i wierzeniach Z czasem upowszechnił szybko w całej kulturze europejskiej pod nazwą wampira.