Fotoğraf Makinesi

Bölüm 16 "Büyük Şok"

Herkese kocaman merhaba. Bu bölüm 20 ağustos tan bakalım ne zaman paylaşırım. Öncelikle hepinizi çok seviyorum umarım bu bölüm de bol vote ve yorum gelir. Ayrıca fikir vermek isteyen ithaf isteyen okuyucularım yorum atabilirainiz. Yorum sınırı koymak sıkıcı geliypr ama koymazsam da olmuyor. Sizden sadece 5 yorum istiyorum olur mu canlarım nolur kırmayın beni. Seviyorum sizi!

Zeynep...

Şu an beynim resetlendi, error vermeye başladı hatta. Allah kahretsin! Benim yüzümden Kerem İ niye kaçırırsın pislik beni kaçır bana zarar ver olmaz mı!

Hemen lavabodan çıkıp masaya ilerliyorum. Çantadan 200 lira çıkarıp masaya bırakıyorum ve cafeyi terk ediyorum. Şu an ne yapacağım hakkında bir fikrim yok en iyisi Can ı aramak...

"Efendim Zeyno?"

"C-can nerdesin?"

"Stüdyoya gidiyordum."

"Gitme, kimseye de bir şey söyleme Aksel e yalan uydur konum attığım cafeye gel. Acil. Tamam mı?"

"Tamam sen sakin ol bi ağlama geliyorum "

Telefonu kapadıktan sonra elimin tersiyle gözümü siliyorum ve cafenin dışındaki bir bankta oturmaya başlıyorum. İstemsizce akan gözyaşlarım sanki beni rahatlatmaktan çok yükümü ağırlaştırıyor. Biraz sonra da Can geliyor zaten yanıma telaşla.

"Noldu Zeynep s-sen iyi misin? "

"Ben iyiyim de Kerem" diyorum gözlerimi silip. Sonra da anlatmaya başlıyorum her şeyi...

"Allah kahretsin ya Zeynep tanımıyor musun sen bu adamları?"

"Hayır Can allah kahretsin hayır!"

"O zaman kalk polise gidiyoruz onlara da anlatacaksın. "

"Tamam"

Karakola Gidiyoruz ve ben her şeyi tek tek anlatıyorum. Onlar bir kaç şey imzalattıktan sonra bizi gönderiyorlar...

"Can Araban nerde?"

"Şurada Zeyno noldu?"

"Ben kullanıcam. Aklıma gelen yerlere bakmak istiyorum ne bileyim elim kolum bağlı durmak istemiyorum "

"Saçmalama Zeyno nereye bakabilirsin adam kaybolmadı ya da kendi isteği ile kaçmadı kaçırıldı o"

"Deme öyle ya! Benim yüzümden oldu her şey. Her şey!"

Diyorum ve yere çöküp ağlamaya başlıyorum. Can yanıma gelip sımsıkı sarılıyor bana. Bir süre sonra çekiliyor benden ve ayağa kalkıyoruz. O arabaya doğru ilerlerken ben olduğum yerde kalıyorum. İlk adımımı attığımda sanki dünya altımdan kayacakmış gibi oluyor ve gözlerim kararıyor. Birden uykuya teslim oluyorum...

Kerem...

"Çıkarsana şu bandı hayvan herif! "

Nerdeyim yanımda kim var hiç biri yok şu an.  Tek bildiğim ellerim ayaklarım bağlı, gözümde siyah bir şey var hiç bir şey göremiyorum. Tek bildiğim yanımda 2 adam var onları da ayak seslerinden tahmin ediyorum bilmiyorum.

"Sana diyorum duymuyo musun beni?"

"Duyuyor"

"Kim duyuyor sen kimsin lan!"

"Ben O'nun yardımcısıyım. O seninle konuşmayacak şimdilik. Sadece ne kadar mahfolacağını izleyecek."

"Ne diyorsun oğlum sen açsana şu siktimin Göz bandını!"