Fotoğraf Makinesi

Bölüm 20 "Sarhoş olma sorunsalı"

Heppppinize kocaman MERHABA canlarım bakın gerçekten kocaman oldu. Of yine saçmalıyorum her neyse buyrun yeni bölümünüz . Arkadaşlar bundan böyle okullar başlayana kadar her gün yeni bölüm atacağım söz ama okulla başlladığında sizler ile beraber ortak bir gün seçmemiz gerekiyor hikaye için çünkü ben 11.sınıfım ve ufaktan derslere yoğunlaşıyorum. Bu konuda yorumlarınızı bekliyorum. Fikirlerinizi lütfen ama lütfen belirtin nolur :)

Hikaye gidişatı hakkında da yorumlarınızı benden esirgemeyin arkadaşlar her kelimeniz benim mutlu olmamı sağlıyor ve benim motivasyon ışığım oluyor emin olabilirsiniz.... :)

İthaf isteyenler de bana bildirirsen gerçekten ama gerçekten çok mutlu olacağıııııım :D

Multimedia da benim bayıldığım bir şarkı var umarım siz de seversiniiiz :D

Not: Arkadaşlar ben bir kaç ay önce bir proje düşündüm ve 5-6 kişi ile bir whatsapp grubu kurduk proje için. Proje teknik aksaklıktan dolayı olmadı ama bu kişiler benim canım ciğerim oldu adeta ve eğer hikayedeki Betül , Ekin , Dila , Ceren ve İrem kim diyorsanız işte o arkadaşlarım. Betül uzun zamandır yakın arkadaşım ama diğerleri de gelince harika oldu :D Konuya gelirsek eğer sizler de benimle whatsapp üzerinden konuşmak isterseniz bana özelden mesaj atabilirsiniz sizinle daha da yakından kaynaşırız. :)

Dipnot: Hikaye için bir twitter hesabı açmalımıyım sizce?

Neyse baya çene çaldım size iyi okumalarrr :D :D

Zeynep…

Hayat çok gariptir. Her insanın parmak izinin farklı olması kadar farklıdır yaşantısı. Hani derler ya “Ben de yaşadım senin yaşadıklarını anlıyorum seni”. Tamamen yalan. Sizin duyduğunuz kelimeler , yaşadığınız iyi veya kötü olaylar, öğrendiğiniz gerçekler… Hepsi size özgüdür.

Replay tuşu isteriz bazen hayatımızda. Bazen de Sihirli Annem deki gibi ellerimizi iki yana açıp parıltılar eşliğinde  “Zaman Geriye Aksın!” demek isteriz.

Ama ben ikisini de istemiyorum. Yaşamayı istiyorum kendi kaderimi içine hiçbir oyun katmadan. Canım yanıyor, kalbim delicesine kırılıyor ama pes etmiyorum çünkü biliyorum. Bir gün gelecek ardımda kalan günleri, aklımdan geçen düşünceleri anımsayıp güleceğim birileri ile… Kim ile bilmiyorum. Ama gerçekten gülmek istiyorum…

15 gündür Bodrum’dayım. Şu an hissettiklerimin haddi hesabı yok. Aniden kaçıp bir limana sığındım, izimi buldular ama umursamadım, yenisinden bir çok tatlı ve sempatik arkadaşlarım oldu hatta eski gruptan arkadaşıma rastlayıp sahne bile aldım yıllar sonra. Ama şu an karşımda tüm bunların sebebi var. Evet tahminler doğru karşımda Kerem var. O da bar taburesine oturmuş elinde şarabı… Bana öyle bir bakış atıyor ki şu an anlamlandırması çok zor…

Keşke zihindekileri okuma gücüm falan olsaydı. Gerçi Kerem öyle biri ki şu an o odaklandığım gözlere bakıp ne düşündüğünü anlamak o kadar da zor değil. Kıskançlık var tabi ki ama özlem kıskançlığını bastırıyor sanki… Kızgınlık var ama sanırım beni bulmasının mutluluğu da onu geçmiş.

Hemen Gökhan’dan ayrılıyorum ve bizimkilerin masasına gidiyorum. Kerem’in bakışlarının üzerimde olduğunu hissetmemek için duygusuzluğun nirvanasına ulaşmam gerek herhalde (!)

Ekin “Kızım senin böyle bir sesin vardı da ne diye bize belli etmedin.”

Ceren “Artık her gün bize özel konser isteriz valla Zeynep.”