Fotoğraf Makinesi

Bölüm 51 "Benim güzel fobilerim var!"

Huhuuuu!

Bölümü beğenirsiniz inşallah!

Yorumları ve voteları bekliyorum.

İthaf isteği varsa da kabul edilir!

Not: YGS'ye 74 gün kaldı ve okul olarak yarından itibaren baya sıkı bir kampa giriyoruz. Yani acayip bir motiveye ihtiyacım var makinemin eşsiz pikselleri! 76bin'e doğru hızla ilerliyoruz. Sayenizde 80bin,90bin hatta 100bin bile olabiliriz. Desteklerinizi bekliyorum!

Huh tamam uzun tuttum ama son bir şey. Smule kareoke uygulamasını kullanan var mı? Beraber düetler yapalım! Ben 'ElifSar13' . Bekliyorum :)

Çığlığımdan korkan palyaço kendini hızla camdan çekmişti. Evet,ne var yani? Palyaçodan korkuyo olamaz mıyım!

Kerem'e döndüğümde kahkaha attığını görünce sinirlendim istemeye istemeye palyaçoya döndüm. "Can mı o?"

"Evet güzelim." dedi Kerem bey kahkahalarının arasından. Oh valla!

Sinirle arabadan inip Can'ı kovalamaya başladım. Hem koşup hem bağırıyordum.

"Ya sen benim palyaçodan korktuğumu bilmiyor musun!"

Can koşarak Yağmur'un arkasına saklanırken ben de beni son anda tutan güçlü kollardan sıyrılmaya çalışıyordum. "Ya kerem bırak! "

"Zeeyno! Sakin ol ya! Ufak bir şaka sadece." dedi Can, Yağmur'un arkasından kafasını çıkarıp.

"Sus Can,yoksa kafandaki o lanet kıvırcık perukla sana neler yapacağımı tahmin bile edemezsin!"

1 saat sonra...

Kerem'in yoğun sakinleştirme çabaları sonuç vermişti ve eve geldiğimde Can şapşalının yaptığı iğrenç şakayı unutmuştum ama kendisi hala palyaço kostümüyleydi. Neden mi? Çünkü Melis'i güldüren yegane şeylerden biri palyaço! Ne kadar uyumlu bir kardeşlik bizimkisi değil mi!

"Kuzum istediğin bir şey var mı?" diye sordum Melis'e,mutfağa gitmeden önce. Tüm sevdiği yemekleri ve tatlıları hazır etmiştim,birinden birini isterdi sonuçta.

"Hım. Ya şey. Enginar,hiiii ay ablaa enginar dolması!"

"Hı?"

Melis sebzelerin çoğundan nefret ederdi ama şu an bana enginar dolması istediğini söylüyordu. Tövbeler olsundu!

"Ablacım?Sen emin misin?" dedikten sonra iştahla bana bakan gözleri görünce anladım. Kardeşim aşermişti.

"Abla sen dur,ben bulup geleyim." dedi Barış ayaklanırken.

"Enginar bulsan yeterli Barış,ben gerisini hallederim! "

Barış'ın enginar bulmasıyla başladım enginar dolması yapmaya. Eda da bana yardım ediyordu. Yağmur, Melis'in yanındaydı,salonda.

Ben de fırsattan istifade Eda'nın yemek yapışını izlemeye başladım. Gayet özeniyordu dolmanın iç malzemesini karıştırırken.

"Genelde yemek yapmayı sever misin?"

"Evet. İşten dolayı pek vakit bulamasam da boş bir vakit denk getirdim mi saatlerce çıkmam mutfaktan. Çok seviyorum!"

"Ne kadar güzel. "

"Peki sen?"

"Yaparım bir şeyler işte."

Sohbet muhabbet derken dolmayı hazırladık ve diğerlerini de düşünüp güzel bir akşam yemeği hazırladık.

Masaya oturğumuzda Melis kimseye beklemeden,hunharca yiyordu dolmalarını.

"Oblo,koşko yordom otsoydum" dedi Melis,dolmaların izin verdiği ölçüde konuşurken.

"Hallettim Melis,ye işte" dedim gülerken. Onun bu haline gülmemek elde değildi ki!

Aksel önündeki yemekten bşr parça aldı ve gülümseyerek bana sonra da Eda'ya döndü."Hayatım hangi ara hazırladınız bunca şeyi,ellerinize sağlık"

"Zeynep'in eli çabuk, bir çırpıda halletti yemekleri. Ben ufak tefek yardım ettim"

"Saçmalamaaa! Dolmalar başta olmak üzere her şeyin yarısında senin emeğin var. Haydi bakalım afiyet olsun!"

Yemeklerimiz bittikten sonra film izlemeye karar verdik ama sonra kararımızdan vazgeçip "Arkadaşım Hoşgeldin" adlı programı izlemekte anlaştık.

Program ilerledikçe salonumuzdaki kahkahalar yükseliyordu. Kısa bir an kendimi programdan soyutladım ve etrafımı incelemeye başladım. Televizyonun sol tarafındaki ikili koltukta Aksel ve Eda yanyana oturmuşlardı ve gözleri ışıldıyordu. TV'nin karşısındaki üçlü koltukta ise Barış ve Melis var. Melis kafasını Barış'ın bacaklarına koymuş,koltukta uzanıyor. Barış bir yandan Melis'in saçlarını okşuyor. Romantik çocuk!

Hemen önlerine baktığımda minderlerde sarmaş dolaş oturan Can ve Yağmur'u görüyorum. Arada birbirlerine mısır yediriyorlar,bazen de mısır savaşı yapıyorlar kendi aralarında. Şapşallar!

Biz ise Aksel ve Eda'nın tam karşısındayız. Tekli koltukları yanyana koyduk. Kerem sol tarafımda. Ona döndüğümde kalbim titredi resmen.

Televizyonun ışığı gözüne vuruyor ya,ışıldıyor gözleri sevdiceğimin. Gülünce gamzeleri falan ortaya çıkıyor. Canını yediğim!

Onu izlediğimi farketmiş olacak ki bana çevirdi bakışlarını."İncelemen bitmedi mi güzelim,o kadar mı yakışıklıyım?"

Sağımdaki yastığı elime alıp karnına çarptım. "Zevzek!"

O da üstündeki yastıkla bacaklarıma vurunca işler sarpa sardı ve kendi çapımızda bir yastık savaşına başladık. Çok geçmeden savaş alevlendi. En son kendime gelip etrafa baktığımda mısır kaseleri yerlerde geziyordu,içecekler ise halının üzerinde değişik desenler oluşturmakla meşguldüler. Barış ve Melis, savaşı izlemekle yetinmişlerdi.

"Aaaay yeter!" diyen ben oldum tabi. "Mahfoldu evimiz!"

Kerem elindeki yastığı tekrar bacağıma vurup "Sen başlattın güzelim!" dedi nefes nefese.

"Onu bunu bilmem! Gidin artık, leş oldu ev!"

Erkekleri yaka paça evden kovdum ama Eda'yı bırakmadım. Zar zor ikna ettim bizimle kalmasına. Benim odamda kalırdı işte. Ben de melisimle yatardım,özlem duyduğum eski günlerdeki gibi.

Salonu adam akıllı toplayıp temizledikten sonra benim pijamalarımdan bir tanesini Eda'ya verdim ve onun için odamı hafifçe toparlayıp yatağı hazırladım.

'Zahmet oldu be canım." dedi Yatağa oturduktan sonra. Gülümsedim

"Saçmalama lütfen! İyi uykular! "

"Size de!"

Odadan çıktıktan sonra Melis'in odasına girdim. Çoktan girmişti yatağının içine. Pijamalarımı giydikten sonra ben de yanına iliştim usulca.

"Uyurken hatayla tepersem söyle abla,tamam mı?"

"Hele bir tep,yataktan atarım Melis!"

"Yeğenini de atar mısın?" dedi üzgün surat yaparak.

"Olur mu öyle şey,kurban olurum ben ona!"

İki kardeş duygusal ama komik geçen bi 10-15 dakikanın sonunda uyumaya karar verdik ve gece lambasını açıp birbirimize sarıldık

"İyi geceler canımın içi" dedin ona sarılırken.

"İyi geceler ablam"

...

Kesintisiz devam eden uykumuz bir adamın bağrışlarıyla bölünmüştü. Ses baya çok geliyordu ve tanıdıktı. Ayrıca kapımız yumruklanıyordu. Noluyo ya!

###