Fotoğraf Makinesi

Bölüm 27 "Eski hayata hoşgeldin Zeyno!"

Öncelikle hepinize kooooocaman bir merhaba efenim. Aslında bölümü yarın yazıp atmayı planlıyordum fakat 16,3k yı görünce sevinçten yazabildiğim kadar yazdığım bir bölüm fırlatayım dedim. Umarım beğenirsiniz...

Bu arada ben bir kaç hikayeye tanıtım fragmanı yaptım ve bu işten insanların ne kadar mutlu olduğunu farkettim. Eğer isterseniz sizlere de böyle şeyler yapabilirim. Sizler için her şeyi yaparım :)

İyi okumalaaaaar 😘😘😘

"Ya bizim Ayşegül vardı"

"Hangi Ayşegül?"

"Ya şu sarışın olan? Hatta boynunda gül şeklinde doğum lekesi vardı dalga geçerdik"

"Haaaa Oymalı Gül'ü diyorsun?"

"Oymalı Gül mü diyorduk biz O'na be? Ne saçma şey o?"

"Saçma bulduğun lakabı sen uydurmuşdun Zeynep!"

"Hiii ben mi?"

"Evet. Aman neyse. Ayşegül diyorduk. Evlendi o geçen sene."

"Hadi ya!"

"Aynen. Eee başka kız kalmadı valla bizim sınıftan Zeynep."

"Off ya ben napıcam?"

"Günlere katıl Canım."

"Ne günü?"

"Ya şu teyzelerin altın günü falan var ya?"

"Napıcam ben orda be?"

"Fotoğraf götürürsün yanında. Aşk Tutulması mıydı neydi bi film vardı orda esas oğlanla..."

"Esas kız anneler aracılığı ile tanışmıştı tamam Selin anladım. Sen saçmalamaya başladın kapatıyorum."

"Ay şu Aksel'e kız bulursan haberim olsun Zeynep ."

"Napıcan milli bayram mı ilan edicen."

"Ayyynen öyle."

"Öfff Selin. Hadi kapa telefonu."

"Önce sen kapa."

"Ne?"

"Ay pardon Aykutla karıştırdım seni."

"Sakın bana Aykutla her konuşmanın sonunda böyle yaptığını söyleme "

"Aaa şey.."

"Seliiiin!"

"Ay tamam be!"

Selin'in yüzüne telefonu kapadıktan sonra yatağıma uzanıp düşünmeye başlıyorum. Saate bakmamla küçük çaplı bir şok geçirmeme engel olamıyorum zaten. Saat sabahın 4'ü olmuş!

Eskiden de yaptığım gibi eşofmanları giyiyorum ve saçımı tepeden bağladıktan sonra fotoğraf makinemi alıp evden çıkıyorum. Yazın son günleri olduğundan mıdır nedir hava o kadar soğuk geliyor ki! Sahil boyunca yürümeye devam ederken bir süre sonra koşmaya başlıyorum. Martıları görünce durup çantamdan makineyi çıkarıyorum ve onları makinemin kadrajına alıyorum haberleri bile olmadan. Tam makineyi çantama koyacakken biri bana çarpıyor ve makine elimden gidiyor.

"Yine mi ya!"

Gözlerimi bana çarpan kişiye çevirdiğimde ise bir şok daha geçiriyorum.

"Kerem dejavu yaşattın resmen ya!"

"Hayır bu dejavu olmadı güzelim."

"Nasıl olmadı Allah aşkına yine bana çarptın ve makinem düştü.