Fotoğraf Makinesi

Bölüm 24 "Gemiler"

Yoooow canlarım naber nasılsınız? Ben şahsen bu aralar eğitim sistemine söver halindeyim sınav haftası depresyonu da denebilir aslında. 2 haftadır bölüm eklemiyorum hepinizden çok çok özür dilerim umarım bölümü beğenirsiniz. İyi okumalaaaar!

Not: Baş sağlığı dilekleriniz için teşekkür ederim. Bu bölümün şarkısı Teoman dan gelsin. GEMİLER...

Tekneden ayrılıp bara doğru yürüyorum. Yolda bir anda karşımda bir adam beliriveriyor.

"Kerem!"  diyorum ürktüğümü belli eden ses tonumla

"Güzelim nereye" diyor benimle beraber yürümeye başlayarak.

"Sana ne" diyorum bi Zeynep klasiği olarak

"Beni ilgilendirmiyecek de kimi ilgilendirecek  güzelim söyler misin?" diyor kaşlarını çatıp bana o etkileyici gözlerini kısarak

" Of Kerem gidiyoruz işte görürsün. Ama acelem var beni tutarsan ve ben geç kalırsam öldürürüm seni..."

"Tamam bakalım hadi. Nereye gidiyoruz görelim..."

Hızlı adımlarla barın önüne geldiğimizde Kerem önüme geçip beni durduruyor.

" O adamın yanına mı geldin Zeynep!" diyor sinirli olduğunu belli eden bir ses tonuyla

"Hangi adamın?" diyorum O'nun bu sinirli tonuna şaşırmayarak. Niye şaşırayım ki böyle olacağını biliyordum.

"Şu seni sahneye çıkaran. Gökhan mıdır nedir?"

"Evet ismi Gökhan. Ayrıca o beni sahneye çıkarmadı. Ben yıllar önce kendim çıktım bu sahneye. "

"Ha öyle mi?"

"Öyle Kerem bey. Ne oluyor sana söyler misin Allah aşkına!? Hobi olarak şarkı söylemeyi sevdiğim meçhul! Benim yanımda olman gerekmezmi beni şu an engelleyip kalbimi kırmak yerine!"

"Kalbini kırıyorum öyle mi! Kırılmasın o zaman o nadir kalbin geç içeriye hadi!"

İçeri girdiğimizde her zaman ki gibi büyük bir kalabalık bizi karşılıyor. Kerem kendine bir masa ararken O'ndan ayrılıp kulise ilerliyorum. Kulise girdiğimde ise..... CAN!

"Süpriiiiiiz!" evet evet yalnış duymadınız süpriz diye karşımda bitiveren bir Can var karşımda.

"Can! Ne işin var senin burda!"

" Ben sana dedim. Bensiz sahnelere dönmek yok. "

Biz Can ile sarılmakla meşgulken arkamdan tanıdık bir ses bana sesleniyor.

" İsterseniz ben de biraz hasret gidereyim arkadaşımla yıllar oldu !" diyor arkamdaki ses.

"Murat ! Sen de burdasın!" diyorum ve koala gibi Murat"a da sarılıyorum. Ayrıldığımda hepsi bana mutlu gözlerle bakmakla meşgul.

"Siz nerden çıktınız Allah aşkına ya!!" diyorum hala devam eden şaşkınlığımın sesimde bıraktığı titremeye bakmaksızın.

"Uzun zaman sonra sahneye çıktığını duydum yakın arkadaşımdan Zeyno. Hemen eski grubumuz birleşti zaten. Sen ve Gökhan burdasınız. Can da burdaymış Kerem söyledi. Ben de geliverdim işte." diyor Murat yeniden koltuğuna otururken.

"Bir saniye bir saniye. Ne Kerem'i ya?"

***

Hepinizin tahmin ettiği gibi Kerem organize etmiş bu akşamı. Ne yalan söyleyeyim çok mutlu oldum. Biraz prove yaptıktan sonra sahneye çıkıyoruz. Ve işte o an. Eski grubumuz tekrar sahnede.