Hey Neighbour [k.th]

eight

5:12

Σηκώθηκα απότομα και κοίταξα φοβισμένα γύρω μου,παίρνοντας όσο πιο πολλές βαθιές ανάσες μπορούσα.

Ήταν ένα απαίσιο όνειρο..

Έτριψα τα μάτια μου και σκούπισα τον κρύο ιδρώτα από το μέτωπο μου.

Αμέσως μετά σηκώθηκα και άναψα το φως στο δωμάτιο.

Έχασα τον ύπνο μου.

Εφιάλτες σαν αυτόν, είναι οι χειρότεροι μου.

Την είδα.
Ξανά.
Είδα και εκείνον.

Ήταν ένας εφιάλτης Eunae.
Εισαι μακριά τους τώρα.

Αφού έκανα την πρωινή μου ρουτίνα, έβαλα τα αθλητικά μου και βγήκα έξω για τρέξιμο.

Φυσικά και δεν θα πήγαινα μακριά.
Φοβόμουν,οσο και να με νευρίαζε αυτό.
Όσο έτρεχα, μια φωνή με σταμάτησε.

"Καλημέρα Eunae."

Σταματησα και κοίταξα δίπλα μου, στην αυλή της πολυκατοικίας, την μεγάλη κυρία, που την ήξερα εδώ και χρόνια αλλά δεν είχαμε μιλήσει και πολύ.
Αυτό επειδή εκτός από περίεργη, είναι και η μεγαλύτερη κουτσομπολα της περιοχής.

Έβγαλα το άλλο μου ακουστικό και της χαμογέλασα.

"Καλημέρα κυρία kyun."

Σε παρακαλώ, ας μην ρωτήσει τίποτα-

"Eunae, γλυκιά μου, ο λαιμός σου είναι κατακόκκινος. Τι έπαθες;" είπε και κοίταξε τον λαιμό μου περίεργη.

Γαμωτο άφησε σημάδι!

"Α, σχετικά με αυτό-" έπιασα τον λαιμό μου και με διέκοψε.

"Εκείνος ο άνδρας χθες στο έκανε;"

Την κοίταξα έκπληκτη για μια στιγμή αλλά μετά γέλασα άβολα.

Τα είχε δει όλα;

"Για ποιον άνδρα ακριβώς λέτε;"

"Εκείνον τον ψηλό, με τους μυς. Ωραίο αγόρι αλλά δεν είναι τρόπος να φέρεσαι έτσι σε μια γυναίκα. Αλήθεια, τι έγινε;" είπε και έκατσε όλο αυτιά.

Not today honey.

"Μεγάλη ιστορία. Πιο πολύ παρεξήγηση. Εντάξει είμαστε τώρα. Με συγχωρείτε, πάω να συνεχίσω το τρέξιμο μου!" είπα όσο πιο χαλαρά μπορούσα, και βάζοντας το ακουστικό μου, συνέχισα να τρέχω.