Hey Neighbour [k.th]

thirty six

Στάθηκα έξω από το παλιό μου σπιτι, θαυμάζοντας κάθε λεπτομέρεια σα να ήταν η πρώτη φορά που το έβλεπα. Πέρα από τα άπειρα λουλούδια που αγκάλιαζαν τους φράχτες, το σπίτι έμεινε απείραχτο. Το ίδιο ροδακινί χρώμα στους ξεθωριασμενους τοίχους, το ίδιο βυσσινι χρώμα στα κεραμίδια, τα ξύλινα μπατζούρια...

Το μάτι μου έπεσε πάνω στην χειροποίητη κούνια η οποία κρεμόταν από την μηλιά. Χαμογέλασα και έκλεισα τα μάτια μου καθώς αναμνήσεις άρχισαν να έρχονται ακριβώς μπροστά μου.

"Μαμά κούνησε με!" φώναξα ενώ έτρεξα να κάτσω στην κούνια που μου είχε φτιάξει ο μπαμπάς.

Η μητέρα μου άφησε τις γλάστρες με τα λουλούδια κάτω και με ακολούθησε. Οι καστανές μπούκλες της ανέμιζαν με κάθε βήμα που έκανε και δε μπορούσα πάρα να θαυμάζω την γυναίκα που με έφερε στον κόσμο.

Και αργότερα με άφησε σε αυτόν.

"Ας μην αργήσουμε όμως,ναι; Ο μπαμπάς σου όπου να'ναι θα έρθει και πρέπει να μαγειρέψω."μου εξήγησε και άρχισε να με κουνάει. Συνήθως το χαμόγελο μου μεγάλωνε όσο πήγαινα όλο και πιο ψηλά . Ένιωθα ότι πετάω. Αλλά τώρα ένιωθα ότι έπεφτα από τα σύννεφα.

"Γιατί τον προσέχεις ενώ αυτός σου φωναζει, μαμά;"

Συνέχιζε να με κουνάει, καθώς ήξερε ότι έτσι δε θα μπορούσα να γυρίσω πίσω να την κοιτάξω.

"Επειδή θέλει να με προστατεύσει. Δε θέλει το κακό μου. Μας αγαπάει." χαχάνησε και όταν σταμάτησε κατέβηκα γρήγορα από την κούνια και την πλησίασα για να την κοιτάξω.

Κάτι δε μου κόλλαγε.

"Κι εσύ που νοιάζεσαι για'μενα;Γιατί δε μου φωνάζεις;"

Έμεινε να με κοιτάζει για λίγο με τα μελί ματιά της γουρλωμένα. Αλλά γρήγορα συνήλθε και μου χάιδεψε το μάγουλο.

"Είσαι υπερβολικά τέλεια για να σου φωνάξω. Θα με βοηθήσεις να φυτεψουμε τις ορχιδέες;"

Κράτησα σφιχτά το χέρι της μητέρας μου όσο με οδηγούσε πίσω στον κήπο.

Άνοιξα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα. Πλησίασα την μικρή πορτούλα και όταν την άνοιξα έμεινα να την κοιτάζω.

Δεν είναι έγκλημα αυτό που κάνεις Eunae. Το σπίτι είναι δικό σου. Εδώ μεγάλωσες.

Όταν έφτασα στα δύο μικρό σκαλοπάτια ίσιωσα λίγο την μπλούζα μου όπως και την κορμοστασιά μου. Ήθελα όποιος την ανοίξει να δει μια δυναμική, αποφασισμένη Ιωάννα . Όχι την τρομαγμένη, ντροπιασμένη και ανίκανη Ιωάννα που είδαν όλοι όταν έφυγα από εδώ.