Hey Neighbour [k.th]

thirteen

"Σε παρακαλώ μην το κάνεις." φώναζα με τα δάκρυα να πέφτουν σαν  καταρράκτες στα κόκκινα μάγουλα μου, ενώ ταυτόχρονα κράταγα το μαχαίρι που με στόχευε μόνο λίγα εκατοστά από το πρόσωπο μου.

"Καριολες σαν εσένα αξίζουν να πεθαίνουν." είπε με τρομακτικά χαμηλό τόνο.

Αυτόν τον τόνο φωνής που θα ακούσεις στους θεότρελους χαρακτήρες μιας ταινίας.

Συνέχιζα να κρατάω το μαχαίρι με δύναμη ώστε να μην το φέρει πιο κοντά και κυριολεκτικά μου τρυπήσει τα μυαλά.

"Τι έγινε τώρα Ιωάννα; Δεν είμαστε δυνατές;Δεν θα αντισταθείς; Δε θα αντιμιλησεις;" φώναζε μπροστά στα μούτρα μου, και ένιωσα μερικά σάλια της να εκτοξεύονται στο πρόσωπο μου.

Βοήθησε με μαμά...

"Σε παρακαλώ, άσε με."συνέχιζα να παρακαλάω.

Οι δυνάμεις μου άρχισαν να με αφήνουν και ήξερα πως από στιγμή σε στιγμή θα τα παραταγα και το μαχαίρι θα γινόταν ένα με το κεφάλι μου.

"Σου είχα πει να μην ανακατευτεις στις δουλειες μου. Τώρα για εσενα και μόνο όχι μόνο βλέπω ψυχολόγο, αλλά έχει χαλάσει και η φήμη μου, καριόλα."φωναξε και με το ελεύθερο χέρι της έπιασε τα μαλλιά μου και άρχισε να τα τραβάει.

"ΒΟΉΘΕΙΑ."αρχισα να φωνάζω για μια ακόμη φορά.

Αυτο ήταν.

Άνοιξα τα μάτια μου για να δω τι μαχαίρι να έρχεται με φόρα κατά πάνω μου.

--------

Άνοιξα αμέσως τα μάτια μου και έπιασα, με τα χέρια μου να τρέμουν,την καρδιά μου, που χτυπούσε υπερβολικά γρήγορα.

Αφού έκατσα λίγο έτσι κοιτώντας γύρω μου, συνειδητοποίησα ότι όλα ήταν ένας εφιάλτης.
Τα χέρια μου από το στήθος μου ανέβηκαν πάνω στο ιδρωμένο μέτωπο μου. Οι βαριές ανάσες μου είχαν γεμίσει όλο το δωμάτιο μου.

Όχι πάλι αυτοί οι εφιάλτες.
Άρχισα να το ξεπερνάω και τώρα-

"Θεέ μου." ψιθυρισα και ένιωσα τα μάτια μου να βουρκωνουν.

"Γιατί είναι πίσω;" ρώτησα ενώ τράβηξα ελαφρά τα μαλλιά μου πίσω.

Τι θέλει πάλι από εμένα;

-----

"Η συνέλευση ίσως κρατήσει 2 ώρες." εξήγησε ο Jin στον μικρότερο μπροστά του.

Ο Taehyung δάγκωσε νευρικά τα χείλη του.

"Άρα κατά τις 12 θα έχετε ξεμπερδέψει;" ρώτησε και κοίταξε τον Jin που έκατσε στην μεγάλη καρέκλα του.