Hey Neighbour [k.th]

thirty

Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου μου βαριεστημενα και βγήκα έξω. Ένιωθα τα άκρα μου βαριά από την κούραση και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να πέσω στο μαλακό κρεβάτι μου και να ξυπνήσω όταν όλα τελειώσουν.

Τέτοιο δράμα ούτε σε κορεατικες σειρές.

Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού και μπήκα μέσα πετώντας τα παπούτσια μου στην άκρη.
Κοίταξα για λίγο το σπίτι μου.

Εάν έκλεινα εισιτήρια για Ελλάδα;

Ξεφύσηξα.

Η ζωη μου είναι εδώ,
ή μάλλον ήταν.

Ανέβηκα πάνω στο δωμάτιο μου και άναψα το φως για να δω μια ψηλή φιγούρα να στέκεται μπροστά από τη μπαλκονόπορτά μου, κοιτάζοντας έξω τον δρόμο.

Αφησα την τσάντα μου να πέσει από τα χέρια μου και τσιριξα. Η φιγούρα μπροστά μου γύρισε να με κοιτάξει και έμεινα με το στόμα ανοιχτό όταν είδα τον Taehyung να με κοιτάει έκπληκτος.

Τι κάνει ο Taehyung μέσα στο σπίτι ΜΟΥ;
Και το πιο σημαντικό:
Πως κατάφερε να μπει μέσα;

Το βλέμμα του μαλάκωσε και πήγε να μιλήσει αλλά τον διέκοψα.

"Τι θέλεις μέσα στο σπίτι μου;" ρώτησα εκνευρισμένη.

"Ήρθα να ζητήσω συγνώμη." είπε με ένοχο βλέμμα που μετά από κάποια δευτερόλεπτα σιωπής, έγινε μπερδεμένο όταν άρχισα να γελάω.

"Eunae-"

"Είσαι απίστευτος." γέλασα. "Ποσα σου έδωσε για να το κάνεις αυτό; Ή μήπως σε πλήρωσε με άλλο είδος;" ρώτησα με τα χείλη μου να στάζουν ειρωνεία.

Φάνηκε να ενοχλήθηκε.

"Κανένας δε με έβαλε να κάνω τίποτα. Eunae, μας ξεγέλασε. Όλους μας. Δε ξες πόσο ηλίθιος αισθάνομαι." έπιασε τα μαλλιά του. "Με προειδοποιησες γι'αυτήν. Ήξερα ότι έχεις δίκιο, αλήθεια. Αλλά δε ξέρω τι σκατά έπαθα και μπόρεσε να με απομακρύνει από εσένα." συνέχισε και με κοίταξε, περιμένοντας να μιλήσω, να πω οτιδήποτε.

Αλλα δε μίλησα και συνέχισα να τον κοιτάω χαμένη.

Όταν δε πήρε απάντηση, με πλησίασε πιο πολύ.

"Συγγνώμη."

Ένα βήμα μπροστά αυτός.
Ένα βήμα πίσω εγώ.

"Ήμουν ξεροκέφαλος."

"Ναι ήσουν." απάντησα όταν καθάρισα την φωνή μου.

Όσο και να το μισούσα, δε μπορούσα να κρύψω το ποσό αμήχανη ήμουν κάθε φορά που ο Taehyung ήταν κοντά μου.