Hey Neighbour [k.th]

forty one

Τρεις εβδομάδες αργότερα και ο Taehyung κόντευε να μετακομίσει στο γραφείο του. Κάτω από τα μάτια του άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους οι  μαύροι κύκλοι από την έλλειψη ύπνου και την κούραση.

Το καλοκαίρι είχε μπει για τα καλά και ο κόσμος έβγαινε ολοένα και περισσότερο έξω, η πλειοψηφία από αυτούς στα καταστήματα και για τον Taehyung σήμαινε μόνο ένα πράγμα:

Ώρα να στρωθεί ο κώλος μου στη δουλειά.

"Κύριε Kim, υπάρχει ένα πρόβλημα με την παραγγελία στο Colourful Flower. Μας έστειλαν μέιλ ότι το πακέτο ήταν σκισμένο." τον ενημέρωσε η Mikyong όταν μπήκε στο γραφείο του.

Ο Taehyung πήρε το βλέμμα του από τα υφάσματα μπροστά του και την κοίταξε με μάτια γουρλωμένα.

"Πόλη;" ρώτησε.

"Daegu."

Πήρε μια βαθιά ανάσα για να χαλαρώσει τα νεύρα του.

"Στείλε μου τα νούμερα όσων είναι υπεύθυνοι για τις αποθήκες."

"Μία ομάδα είναι ήδη εδώ, θέλετε να τους φωνάξω μέσα;"

"Φώναξε τους, πρέπει να συζητήσω μαζί τους."

[...]

"Είστε σοβαροί;" φώναξε, κάτι που έκανε πολύ σπάνια όλα τα χρόνια που δούλευε.

Η αγανάκτηση εμφανής στο πρόσωπο του. Δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να μην υπάρξουν λάθη σαν αυτά και εκείνοι τον απογοήτευσαν.

Πόσοι θα με απογοητεύσουν μέσα σε ένα χρόνο;

"Κύριε Kim, σας το ορκίζομαι, εμείς δεν είχαμε καμία δουλειά με την αυτήν την παραγγελία. Εμείς τα στέλνουμε προς Ulsan και λαμβάνουμε επιστροφές." του εξήγησε και ο Taehyung τους κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω.

"Εάν ξαναγίνει τιποτ–" πριν προλάβει να ολοκληρωσει ο κήρυγμα, χτύπησε η πόρτα.

"Περάστε." φώναξε, χωρίς να κρύψει την ενόχληση του.

Η πόρτα άνοιξε και πίσω από αυτήν εμφανίστηκε το κεφάλι του κοντού γραμματέα του.

"Κύριε Kim, κάποιος θέλει να σας δει." του είπε νευρικά και ο Taehyung τον κοίταξε αυστηρά.

"Δε βλέπεις ότι έχω δουλειά;" τον ρώτησε και ο γραμματέας τινάχτηκε ελάχιστα στον τόνο του αφεντικού του.

Δεν είχε συνηθίσει να τον βλέπει  έτσι αλλά όταν το έκανε...

Ας πούμε ότι πήγαινε σπίτι του και προσπαθούσε να το ξεχάσει πίνοντας σμούθις.