Hey Neighbour [k.th]

ten

Μας πλησίαζε και ο ήχος των μαύρων τακουνιων της να χτυπάνε το πάτωμα, γινόταν όλο και πιο έντονος στα αυτιά μου.

"Eunae. Καιρό έχουμε να τα πούμε." είπε τονίζοντας το κορεάτικο όνομα μου.

Εσμιξα τα μάτια μου και την κοίταξα με όλο το μίσος που κουβαλάω μέσα μου.

"Γνωρίζεστε;" ρώτησε ο Jimin.

Το θέμα είναι αυτοί πότε την γνώρισαν;

"Ναι. Με την Eunae μεγαλώσαμε μαζί στην ίδια γειτονιά. Ειμασταν αχωριστες." ειπε και στριφογυρισα τα μάτια μου.

"Χαίρομαι που σε βρήκα επιτέλους."είπε και με πήρε δήθεν αγκαλιά.

"2 χρόνια σε έψαχνα." συνέχισε.

Απομακρυνθηκα από κοντά της και κοίταξα τον Taehyung.

Ήθελα να πάω σπίτι τόσο πολύ.

"Πάμε μέσα;" μας είπε και άρχισε να περπατάει, με το μαύρο φόρεμα της να κουνιέται πέρα δώθε με τον πισινό της.

"Eunae, είσαι καλά; Φαίνεσαι κάπως-"

"Είμαι υπέροχα Taehyung. Πάμε μέσα."ειπα και ακολούθησα τους υπόλοιπους.

Ο Taehyung με κοίταξε περίεργος.
Τα μάτια του όμως γρήγορα έπεσαν στον δικό μου πισινό και έγλυψε τα χείλη του, ενώ τα μάγουλα του είχαν πάρει την απόχρωση του ροζ.

Είχα ξενερώσει απίστευτα πολύ, τόσο, που ήθελα να τρέξω σπίτι μου και να κλειδωθω στο δωμάτιο μου μέχρι την Δευτέρα Παρουσία.
Αλλά αυτό θα ξενερωνε όλους τους υπόλοιπους.

Εκτός από ξενερα, ένιωθα μεγάλο θυμό.

Το είχα πάρει απόφαση να την διαγράψω από την ζωή μου, να πετάξω αυτήν και το παρελθόν στα σκουπίδια.
Μου προκάλεσε πόνο και τεράστια οργή.
Δεν ήθελα κανένας από τα αγόρια να μάθει τίποτα γι αυτήν.
Γιατί εάν μάθουν, και φτάσει στα αυτιά της θα γυρίσει όλη την ιστορία τούμπα και θα με κάνει εμένα να φαίνομαι η κακία.

Θα κάνει να φανώ εγώ η παραλίγο δολοφόνος.

Ευτυχώς δεν έκατσε δίπλα μου.
Δυστυχώς όμως έκατσε δίπλα στον Taehyung.

Δυστυχώς;!
Δεν μας νοιάζει.
Αν και δεν αξίζει ο Taehyung ένα σκουπίδι σαν αυτήν, αλλά ας κάνει ότι θέλει.

"Eunae!" ένιωσα ένα σκουντημα και γύρισα να δω τον Seokjin.

"Στην εταιρία μου είπαν ότι είσαι γεμάτη ενέργεια. Εδώ είσαι κάπως ενοχλημένη. Τι έγινε;" με ρώτησε και κατάπια στραβά.