Hey Neighbour [k.th]

twenty three

"Oppa!" ακούστηκε αυτή η γνώριμη, γυναικεία φωνή που δεν ήθελα να ακούω.

Έκλεισα τα μάτια μου, και πήρα μια βαθιά ανάσα. Όταν τα άνοιξα, είδα την Kristen να πιάνει τον Taehyung αγκαζέ και να τον κοιτάζει με ένα αθώο χαμόγελο.

"Τι κάνεις εδώ; Νόμιζα θα σε έβλεπα ξανά το Σάββατο."του είπε αγνοώντας με τελείως.

Το Σάββατο;
Έχουν ραντεβού το Σάββατο;

"Kristen.."ξεκινησε να λέει αλλά τον διέκοψε εκείνη.

"Εσύ δεν είχες σχολασει εδώ και ώρες;"με ρώτησε, στρέφοντας το ξινό βλέμμα της προς τα εμένα.

Στριφογυρισα τα μάτια μου.

Εσύ δεν πηδιοσουν εδώ και ώρες;

"Τα λέμε Taehyung." του είπα φανερά απογοητευμένη, και αφού βολεψα την καφέ τσάντα μου καλύτερα στον ώμο μου, κατευθύνθηκα προς την έξοδο.

Ένα μέρος του εαυτού μου ήθελε να με σταματήσει.
Δεν ξέρω γιατί.
Ένιωθα ότι εάν το έκανε, δεν θα ένιωθα τόσο προδομενη ή θυμωμένη μαζί του.

Του είχα αναφέρει μερικές φορές σε μικρές συζητήσεις που θα είχαμε ότι είχε γίνει ένα μεγάλο θέμα μαζί της και ότι είχε φτάσει σε κάποια όρια,με αποτέλεσμα να κινδυνέψει η ζωή μου.

Δεν μπήκα σε λεπτομέρειες, γιατί εκτός από το γεγονός ότι δεν θέλω να το ανακαλώ, ήξερα ότι θα το μάθαινε η Kristen.

Και όταν θα το έκανε, θα φρόντιζε να φύγω πίσω στην Ελλάδα, ή να εξαφανιστώ για τα καλά.

Εάν μόνο είχα δικους μου εδώ.
Θα ήμουν πιο ασφαλής.

Όσο το σκέφτομαι, ο Taehyung και η Zoe είναι όλα όσα έχω.

Με την Kristen όμως, και τον τρόπο σκέψης της, οι δύο τους δεν πιστεύω ότι θα μπορούσαν να με βοηθήσουν να προστατευτω και να στείλω την Kristen μια και καλή.

Και να μπορούσαν, δεν θα τους άφηνα.
Δεν θέλω να τους κάνω και αυτούς στόχους της.

Όταν μιλούσα με τα υπόλοιπα παιδιά ένιωθα τόσο ασφαλής.

Αλλά με άφησαν και αυτοί.
Με διέγραψαν και με μπλόκαραν χωρίς να ξέρω καν το 'γιατί'.

Λογικά με βαρέθηκαν. Με βρήκαν ξινή και αδιάφορη.

Ένα μικρό μέρος του εαυτού μου από την άλλη, υποψιάζεται ότι η Kristen κρύβεται πίσω από όλα αυτά.

Πρέπει να τους μιλήσω.
Πρέπει.

[...]

Την επόμενη μέρα.