Hey Neighbour [k.th]

thirty two

Ο Jimin κοίταξε για πολλοστή φορά το ρολόι που 'στόλιζε' τον καρπό του χεριού του και αναστέναξε.

Αν δεν έρθει στα επόμενα δύο λεπτά θα–

Τα μάτια του έπεσαν πάνω στα φώτα ενός αυτοκινήτου που πλησίαζε προς το μέρος του.

Όταν σταμάτησε μπροστά του, εκείνος σταύρωσε τα χέρια του και ισιωσε τη κορμοστασιά του, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από ποτέ.

Η μηχανή του αυτοκινήτου έσβησε και αμέσως μετά άνοιξε η πόρτα του οδηγού αλλά και του συνοδηγού, πράγμα που δε περίμενε ο Jimin.

Περίμενε ένα άτομο, όχι δύο.

"Βρε, βρε, βρε,ποιον έχουμε εδώ;"

Η φωνή της καθαρή και σταθερή, να γεμίζει όλο το απομονωμένο χωματόδρομο.

"Δεν είναι και το καλύτερο μέρος για ραντεβού, έτσι δεν είναι;" ρώτησε και του έκανε νόημα με το κεφάλι στο μικρό παρατημένο μαγαζί πίσω του.

Εκείνος δεν απάντησε και κοίταξε την παρέα της Kristen.

Ενας ψηλός άνδρας, ασιατικής καταγωγής, με γυαλιά και ένα μαύρο καπέλο.

"Κι εσύ είσαι;"ρώτησε ο Jimin και ύψωσε το φρύδι του.

Πήγε να μιλήσει η Kristen αλλά σταμάτησε όταν απάντησε ο άνδρας δίπλα της.

"Ron Cheng." είπε εκείνος και προσπάθησε να φανεί το ίδιο άγριος και σκληρός όπως ο Jimin αλλά απέτυχε και ο Jimin παραλίγο να γελάσει.

"Μπορώ να μάθω τον λόγο που έπρεπε να ακυρώσω τον κομμωτή μου για να έρθω εδώ;" ρώτησε γρήγορα η Kristen, χωρίς να θέλει να χάσει άλλο χρόνο.

Ο Jimin χαμογέλασε πονηρά. Βλέμμα σκοτεινό και ταυτόχρονα παιχνιδιαρικο.

"Μπορώ να μάθω και εγώ τον λόγο που είσαι παράνομα εδώ;" ρώτησε ο Jimin και ξαφνικά η Kristen, όπως και ο Ron, πάγωσαν.

Αυτό έκανε το χαμόγελο του Jimin να μεγαλώσει ακόμα πιο πολύ.

Ξαφνικά η Kristen άρχισε να γελάει.

"Μήπως χτύπησες το κεφάλι σου, γλυκιέ μου;"ρώτησε ειρωνικά και αμέσως μετά κοίταξε τον Ron. "Σου το είπα ότι είναι αστείος." συνέχισε.

Ο Jimin, κουρασμένος και αηδιασμένος από αυτήν την κατάσταση, έβγαλε από το μαύρο τσαντάκι του έναν φάκελο.

"Για να δούμε."ειπε και άνοιξε τον καφέ φάκελο και έβγαλε από εκεί μέσα μια ταυτότητα και ένα χαρτί.