Hey Neighbour [k.th]

forty two

"Eunae;" ξεροκατάπιε και χαμογέλασα.

Δεν περίμενα ότι θα μου έλειπε τόσο το κορεάτικο όνομα μου.

Ούτε η φωνή του.
Το πρόσωπο του.
Το σώμα του.

Το οποίο ήταν επικίνδυνα κοντά με ένα άλλο γυναικείο.

Πήρα το βλέμμα μου από εκείνον και κοίταξα καλύτερα την γυναίκα δίπλα του, η οποία στο άκουσμα της φωνής μου με κοίταξε έκπληκτη.

Την ξέρω αυτήν;

Ψηλή, αδύνατη με πολύ όμορφα χαρακτηριστικά.

Κι άμα είναι αυτή η κοπέλα του;

Η καρδιά μου ήταν έτοιμη να φύγει από τη θεση της αλλά παρόλα αυτά η έκφραση του προσώπου μου παρέμεινε απλή.

Τώρα έμεινε να με ρωτήσει τι κάνω στο γραφείο του αγοριού της και τα κωλοδάχτυλα του Taehyung.

"Τι κάνεις εδώ;" ρώτησε ο Taehyung για να σπάσει την σιωπή.

Δε θα μου δείξει κανένας Taehyung κωλοδάχτυλο.

Τα τελευταία κωλοδάχτυλα εδώ μέσα θα είναι τα δικά μου.

"Ποια είσαι εσύ, αν μου επιτρέπετε;" ρώτησα όσο πιο ευγενικά μπορούσα και τα χείλη μου δημιούργησαν ένα ψεύτικο χαμόγελο.

Η κοπέλα ανταπέδωσε, το ίδιο ψεύτικα.

"Soomin. Φίλη του Taehyung." υποκλίθηκε ελαφρά, σα να ένιωθε αναγκασμένη να το κάνει.

Δεν ανταπέδωσα αυτή τη φορά.

"Τι κάνεις εδώ;" ρώτησε ξανά ο Taehyung όταν δεν πήρε καμία απάντηση, αγνοώντας τα βλέμματα απορίας της Soomin.

"Επέστρεψα πίσω. Εσύ δε μου το ζήτησες;" χαμογέλασα αχνά. Ενιωθα σα να μην με ήθελε εκεί και αυτό το φοβόμουν από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο αεροδρόμιο.

Ο μπαμπάς μου ήταν αρκετά ευγενικός ώστε να μου κάνει δρόμο. Τα τελευταία του λόγια θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν:
" Πες του μαλάκα να έρθει να με βρει αν έχει κάποιο πρόβλημα."

Δεν υπήρχε περίπτωση όμως.

"Δεν πίστευα ότι θα έρθεις." είπε χαμηλόφωνα ενώ έφυγε από το πλευρό της Soomin και προς το μέρος μου.

Η Soomin δάγκωσε νευρικά το χείλος της, τα μάτια της καρφωμένα στη πλάτη του Taehyung για κάμποσα λεπτά μέχρι που ξεφύσηξε ηττημένα.

"Εγώ να φεύγω."είπε ενώ έβαζε την ζακέτα της. Ήρθε μπροστά μου και αυτή τη φορά υποκλίθηκε ευγενικά. "Χάρηκα που σε γνώρισα. Και που γύρισες." και με ένα τελευταίο πικρό χαμόγελο στον Taehyung έφυγε.