Hey Neighbour [k.th]

thirty one

Το "Χαρούμενη" δε θα μπορούσε να περιγράψει τα συναισθήματα μου.

Ήμουν παραπάνω νευρική.

Όχι μόνο για το ξαφνικό 'ραντεβού' μου με τον Taehyung. Όσο και να με έτρωγε η αγωνια για το τι ήθελε να μου πει, με είχε κατακλύσει το άγχος καθώς ετοίμαζα ολόκληρο λόγο στο μυαλό μου για την απόφαση που επιτέλους πήρα σήμερα–σίγουρα φοβόμουν την έκφραση του.

Αλλά ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Καιρό τώρα.

Πήρα το βλέμμα μου από τον καθρέφτη όταν άκουσα το κινητό μου να δονείται.

Και όπως περίμενα, ήταν ο Taehyung.

Με βιαστικά βήματα κατέβηκα κάτω και ύστερα βγήκα έξω για να τον δω να με περιμένει έξω από το αμάξι του, πισινός να ακουμπά το καπό του αμαξιού και τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος του.

"Φραουλιτσα." ειπε ενθουσιασμενα.

Και νόμιζα ότι το είχε ξεχάσει ήδη.

Τα μάτια του με σκαναραν από πάνω μέχρι κάτω.

"Ουαου."αναφώνησε. "Σου πάει παραπάνω απ'οσο είχα φανταστεί." είπε και έπιασε το χέρι μου για να με κάνει ένα κύκλο.

Με κοίταξε ξανά για λίγο, χωρίς να πει τίποτα.

"Ουαου." αναφώνησε ξανά.

Ένιωσα τα μάγουλα μου να καίνε και ήξερα πως από στιγμή σε στιγμή θα έσκαγα.

"Πού πάμε;" ρώτησα προσπαθώντας να κρύψω τον ενθουσιασμό μου.

"Κάπου." απάντησε απλά και πήγε να μου ανοίξει τη πόρτα αλλά τον πρόλαβα.

"Είσαι γρήγορη." σχολίασε και του έκλεισα παιχνιδιάρικα το μάτι.

Όσο περνούσαν οι ώρες, συνειδητοποίησα το ποσό πολύ μου έλειψε ο Taehyung. Ένιωθα τόσο άνετα μαζί του, πράγμα ασυνήθιστο για εμένα.

Ένιωθα οτι μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου.

Μετά από πολλες συζητήσεις και σκέψεις, ένιωσα το αυτοκίνητο να σταματάει και κοίταξα μπροστά μου.

Ειμασταν στη μέση ενός άδειου δρόμου.

Ευτυχώς υπήρχαν τα φώτα του δρόμου να τον φωτίζουν, αλλιώς θα είχα αλλάξει χίλια χρώματα.

"Γαμώτο." μουρμούρισε Taehyung και χτύπησε το τιμόνι του.

"Τι έγινε;Γιατί σταματήσαμε;" τον ρώτησα όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα.

Αλλά προφανώς και απέτυχα.

Είχα τρομοκρατηθει.
Αυτή η σκηνή που θύμιζε τις ταινίες τρόμου.