İYİ KIZLAR KÖTÜ ÇOCUKLARI SEVER -1

SANİYEDE DEĞİŞEN HAYATLAR

"Arya kapıya bak!" Valizimi merdivenlerden indirdim ve annemin dediğini yaparak kapıya yöneldim. Çok garipti ama dakikalar sonra bu evi, bu ülkeyi terk edecektim.

"Min Ho!" Gözleri kocaman açılmış ve kızarmıştı. Kolumdan tutarak ev terliklerimle beni bahçe kapısından dışarıya kadar sürükledi. Annemin duymaması gereken şeyler konuşacaktık, anlamıştım.

"Arya, bu gerçek mi?" Telefonunu kaldırdı ve ona attığım mesajı gösterdi bana. Dün gece ona ulaşamamıştım ve en azından haberinin olması için bir mesaj bırakmıştım ona.

"Maalesef." Dedim sesim titreyerek.

"Ama..ama Arya nasıl olur? Böyle birden bire? Bu da nereden çıktı?"

"Aslında birden bire değil. Annem hep istiyordu. Her şey yolunda da gidince hemen gerçekleşti." Bakışlarımı ondan kaçırarak gökyüzüne kaldırdım.

"Hayır Arya gidemezsin. Lütfen gitme. Bak..ben yapamam anlıyor musun? Lütfen gitme."

"Benim elimde olan bir şey değil Min Ho. İnan bana ben de hiç gitmek istemiyorum hem de hiç!"

"Tamam ben konuşacağım annenle. O beni çok seviyor değil mi? Ben onu ikna ederim. Sana çok iyi bakacağıma söz veririm. İzin verecektir!" Ah çok güzel düşünüyordum ama bu düşündüğün şey imkansız bir şeydi. Yanımdan geçip gidecekken kolundan tutarak durdurdum onu.

"Böyle bir şey olamayacağını sen de benim kadar iyi biliyorsun."

"Böyle gitmene izin veremem." Onun da gözleri yavaşça doluyordu.

"Yapma Min Ho. Lütfen." O ağlarsa ben daha çok ağlardım. Ondan ayrılmak istemiyordum. Dostumdan! En yakın arkadaşımdan! Onu kesinlikle çok özleyecektim! Ve asla onun gibi erkek bir yakın arkadaş bulamayacaktım.

"Elimde değil." Gözlerini hızlı hızlı kırparak başka taraflara döndü.

"Her gün konuşacağız tamam mı? Sana orayı tanıtacağım hep ve sonrada sen beni ziyarete geleceksin. Yurt dışında okumak istiyordun neden Türkiye olmasın?" Gülümsemeye çalıştım, gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken.

"Yanımda kalmanı istiyorum." Uzandı ve gözyaşlarımı sildiğim ellerimi tuttu. Onu gerçekten çok seviyordum.

"Arya ben seni çok seviyorum. Dost olarak, arkadaş olarak ve sevgili olarak. İçimde sana karşı her sevgi var. Sen birden gidersen hepsinin eksikliğiyle benim ne kadar acı çekeceğimi düşünebiliyor musun?"

"Min.."

"Şişth! Sen beni hiç öyle görmedin biliyorum. Ama ben duygularıma engel olamadım. Bunun için çok özür dilerim. İnan bana elimde değildi. Bunu başarabilseydim arkadaşlığımızın tehlikeye düşme ihtimalini bile bile bunu yapmazdım. Ama başaramadım. Ve sen şimdi gidiyorsun. Yine de bunları gözlerine bakarak söyleyebildiğim için çok şanslıyım. Seni çok seviyorum Arya! Ve bil ki seni çok özleyeceğim." Kirpikleri ıslandı ve ellerimden çekip sıkıca göğsüne bastırdı beni.

Haklıydın Min Ho. Ben seni hiçbir zaman öyle görmemiştim. Ama benim sana olan arkadaşlık sevgim o kadar büyüktü ki! Belki sevgili olsak seni bu kadar bile sevemeyecektim.

"Ben de seni çok seviyorum ve bil ki ben de seni özleyeceğim." Gözyaşlarım akıp dudaklarıma değdiğinde gözlerimi araladım ve bu sayede bizi izleyen 7 adamı görebilmiştim.
Ortada Jimin, hepsi bize bakıyorlardı.

Yavaşça Min Ho'nun kollarından sıyrıldım. Min Ho'nun da onları fark etmesiyle bize doğru hareketlendiler.

"Doğru mu?" Dedi Hoseok gelip bana sarılırken. Anlaşılıyordu ki ben bugün ağlamaktan susmayacaktım. Gözyaşlarım yanıtladığı için cevap vermedim, hepsine tek teksarıldım.