İYİ KIZLAR KÖTÜ ÇOCUKLARI SEVER -1

DOSTLUK / AŞK

"Bir yabancı yerine kendi kızına inanmalısın anne!" O kız her ne kadar yalan söylesede. Telefon kapandı ve sinirle yatağıma oturdum. Evet suratıma kapatmıştı. Kapının girişinde durmuş telaşla tırnaklarını kemiren Esila geldi ve yanıma oturdu.

"Ne oldu?"

"Sinirden deliye dönmüş. Pasaportun çıkar çıkmaz ilk uçakla geleceksin dedi." Onun sesini sinirle taklit etsem de komik olduğu için istemsizce güldürmüştü bizi.

"Peki ya pasaport?"

"Pasaportum var zaten. Tabi o bunu bilmiyor."

"Ne yapacaksın peki?" Biraz daha yaklaştı ve elini sırtıma koydu.

"Tabi ki de gitmeyeceğim. Buradan gidemem Esila. Her şey bu kadar güzelken bırakıp gidemem." Buruk bir gülümsemeyle kafasını salladı.

"Bir yolunu bulacağım ama önce şu Min Ho'ya gününü göstereceğim."

"Neler söylemiş?"

"Tehlikeli adamlarla takıldığımı, nereye gittiğimi bilmediğini, hiç iyi insanlar olmadığını, belki de bana zorla bir şeyler yaptıracağını."

"Ah bu çok kötü!"

"Kesinlikle! Ve annemi asla ikna edemedim."

"Belki de.." dedi söylemekten korkarak. "Gerçekten tehlikelilerdir."

"Saçmalama Esila! Sen de tanıyorsun onları. Öyle çocuklar mı?"

"Öyle görünmüyorlar ama Jimin'in başına gelenler hiç de normal değil Arya."

"Müşterisiyle olan bir tartışma yüzünden. Yoksa Jimin'in öyle şeylerle işi yok." Yerimden kalktım ve büyük çantamı aldım. Birkaç bir şey koyacaktım içine ve geri Jimin'e gidecektim. Onda kalmayı düşünüyordum, ona bakmam gerekiyordu.

"Jimin'e mi?"

"Evet bana ihtiyacı var."

"Ona gerçekten aşıksın Arya." Ayağa kalktı ve tam karşımda durdu.

"Ah bilmiyorum.!" Çantayı bıraktım ve utanarak odanın içinde tepinmeye başladım.

"Kalbim çok değişik oluyor Esila. Onu görünce deli gibi çarpmaya başlıyor, sürekli onunla olmak istiyorum, onu izlemek istiyorum. Onun canı yanınca benim ki daha çok yanıyor."

"Hem de çok fena aşıksın!" Çığlık atarak bana sarıldı.

"Sanırım!" Ben de aynı şekilde karşılık verdim.

"Peki ilk görüşte aşka inanır mısın?" Bana bunu neden soruyordu?

"Esila, sakın bu.." yavaşlatılmış ses tonum ve imalı bakışlarım onun utanmasına ve gülümsemesine sebep olmuştu.

"Of sence de çok yakışıklı değil mi?"

"Kim?"

"Hoseok!"

"Ah inanmıyorum Esila! Gerçekten aşık mı oldun?" Bu kadar çabuk mu?

"Bilmiyorum bu hissettiğim aşk mı? Ama ondan çok etkileniyorum, ilk gördüğüm andan beri. Ah çok yakışıklı ve çok tatlı!"

"Kesinlikle katılıyorum."

"Ama çocukların hepsi bana çok soğuk." Suratını asarak tekrardan yatağa oturdu.

"Bunun seninle pek alakası yok. Eun olaylarını anlattım sana biliyorsun o yüzden kimseye güvenemiyorlar."

"Biliyorum ama ben o kız değilim. Ha bu arada onlar bu sabah taşındı."