İYİ KIZLAR KÖTÜ ÇOCUKLARI SEVER -1

ÖZLEMEK

"Tamamdır her şey hazır." Peçeteleri de masaya koyduktan sonra geri çekilip bir göz attım.

"Hadi şimdi biz hazırlanalım." Esila kolumdan tuttu.

"Aslında ben giyinmiştim." Geri çekildi ve boydan süzdü beni.

"Ah hayır Arya. Hoşlandığın ve senden hoşlanan çocuk akşam yemeğine geliyor ve sen bu şekilde mi çıkacaksın? Daha güzel giyinmelisin." Haklı olabilirdi.

"Peki, ne giyineyim?" Onunla birlikte merdivenlere yöneldim.

"Birlikte aldığımız kırmızı elbiseyi hatırlıyor musun?"

"Onu mu? Biraz fazla olmaz mı? Özel bir günde giyinmeyi düşünüyordum." Elbise giymek bana her zaman fazla gelirdi.

"Saçmalama, o gayet günlük bir elbise. Özel bir günde öyle bir şey giymene izin vermem." Tamam ona güveniyordum. Bu işlerde yeniydim ve Esila'nın tarzını beğeniyordum. Çok abartmadan, güzel giyiniyordu.

Elbiseyi giyinip aynadan kendimi incelediğim sırada o da içeri girdi. Dar bir pantolon ve ona çok yakışan dar, kısa bir tişört giymişti. Fiziğini sergiyecekti anlaşılan.

"Arya inanmıyorum ne kadar zayıflamışsın!"

"Gerçekten mi?" Heyecanla bir daha aynaya döndüm ve ellerimi belime yerleştirdim.

"Evet, şu belinin haline bak. İncecik olmuşsun. Çabuk tartıl."

"Emin misin?" Korkuyla bakıyordum ona. Eğer dediği gibi zayıflamamışsam o kiloyu o tartıda görecek takatim yoktu.

Onun zoruyla, gözlerimi kapatarak çıktım tartının üzerine. Bu sayıyı görmeyi ne ben bekliyordum ne Esila ne de tartı!

"57 mi? İnanmıyorum!" Açılan ağzımı ellerimle kapattım. 60'lardan inmeyeli o kadar uzun zaman olmuştu ki! Bana bir mucize gibi geliyordu. Tam 6 kilo vermiştim. Ve bunu hiç hissetmemiştim. Ama istemeden yediklerime dikkat etmiştim. Daha doğrusu son yaşadıklarımla birlikte doğru düzgün bir şey yiyememiştim.

"Başaracağını biliyordum!" Coşkuyla boynuma sarılmıştı Esila. Mutluydum. Zayıflamak istiyordum ve onu da başarmıştım.

"Daha ne kadar kilo vermek istiyorsun?"

"Göbeğim tamamen yok olana kadar." Kahkaha attım.

"Neredeyse yok gibi."

"Boyuma göre 5-6 kilo daha vermem gerekiyor sanırım." Bir daha süzmüştüm kendimi.

"Kendini toplumun güzellik algısına göre yönlendirmiyorsun değil mi? Kendini nasıl güzel görüyorsan o kilo da kal. Sağlığın daha önemli Arya." Evet aslında çok zayıflık sevmiyordum. O zaman sanırım 3-4 kilo daha ideal olacaktı.

Zilin çalmasıyla ikimizde kapıya döndük. Gelmişlerdi. Sakin olan kalbim deli gibi atmaya başlamıştı şimdi.

"Sen hazırlan ben bakarım. Ve bana sorarsan saçlarını açmalı biraz şekillendirmeli ve birazcıkta makyaj yapmalısın." Göz kırparak çıkmıştı kapıdan. Dediklerini yapacaktım. Jimin'e farklı ve güzel görünmek istiyordum. Beni şimdiye kadar hiç görmediği bir tarzda.

Saçlarımı açtığımda doğal dalgası, sanki maşalanmış gibi kendisini sermişti ortaya. Kremleyerek ellerimle daha belirgin hale getirdim dalgaları. Önlerden biraz bırakıp, bir tutam alarakta tutturmuştum saçlarımı. Göğüslerime düşen saçlarım aldığım nefesten dolayı bir inip bir kalkıyordu.

Evet sıra gelmişti makyaja! Yeni başlayan biri olarak tabi ki de abartmayacaktım. Hatta umarım fark edilebilirdi. Yüzümü kremledim ilk önce, sonra elbiseme uyacağını düşündüm fardan biraz parmağıma alarak gözümün üzerinde dağıttım. Dediğim gibi abartmak istemiyordum. Rimeli de kirpiklerime korkara değdirdim. Son olarak da dudağımı renklendirince işim bitmişti. Evet, hazırdım. Aynadan kendime baktım, garip bir şekilde kendimi güzel buluyordum. Sanırım güzelleşmiştim. Evet evet güzeldim. Sonunda ilk defa kendimi beğeniyordum!