FISILTI

Sadece Aşk

    Şirkette Aras’la aynı odaya sahip olmamızın verdiği avantajla sürekli bakışıp, gülüşüyorduk. Tanıştığımız ilk günden bu yana olan samimiyetimizin bir doz daha artmasıyla başlayan ilişkimiz ilk saatlerini yaşıyordu. Huzur veriyordu geçen her dakika. Ona bakınca gülümsememek elde olmuyordu. Bundan önce farklı diyerek nitelendirdiğim her şeyin aslında birbirinin aynısı olduğunu gözlerine bakınca titreyen içimden anlıyordum. Farklılık boyut atlamış ve Aras’ın kimyasını oluşturmuştu…

  ‘’Bana öyle bakma. ‘’ dedim gözlerimi kaçırarak. ‘’Nasıl sana öyle bakmayayım ? ‘’ dedi. ‘’Bakma işte. ‘’ dedim  ‘’ Utanıyorum. ‘’.

  Gülerek sandalyesinden kalktı ve yanıma gelerek başımı öptü. Sandalyemi ona doğru çevirerek dizlerinin üzerinde yere eğildi. Ellerimi tutarak ‘’Sana nasıl bakmayayım ki ? ‘’ dedi. ‘’Nasıl bakmayayım en sevdiğim sevgilime ? ‘’

  Gülen suratım aniden tepkisini çatık kaşlarıma devredince ellerimi onun ellerinden çekerek ‘’En sevdiğin sevgilin ha ? Diğerlerine olan sevgi boyutun ne Aras bey ? ‘’ dedim önüme dönerek.

  Tekrar sandalyemi kendine doğru çevirdiğinde gülmeye başladı. ‘’Onlar biteceğinden emin olduğum, beni doğru insana yaklaştıracak basamaklardı benim için. Sen doğru insansın. Beyaz atlı prensesimsin. ‘’ dedi avucumu önce dudaklarına sonra da yanağına bastırarak. Tahmin edemeyeceğim kadar romantik konuşuyordu. Alışık olmadığım bir Aras kadar…

  Öpecekmişim gibi ona doğru eğildiğim sırada dudaklarına giden rotamı kulağına doğru çevirdiğimde eminim ki Aras gözlerini devirmişti. Kulağına ‘’ Çok kekosun. Nerden buluyorsun bu lafları ? ‘’ diye fısıldadım ve geriye doğru çekilirken Aras’ın başımı ellerinin arasına almasıyla duraksadım. Nefes kadar yakınında duruyordum. Kalbim heyecandan desibel rekorları kırıyordu.

  Alnımı alnına dayayıp gözlerimin içine bakmaya başladı ve ‘’ Buradan buluyorum. ‘’ dedi. ‘’Gözlerinden değil. Göz bebeklerinden. ‘’

  Utanıp gözlerimi ondan kaçırdığım sırada arkadan bir ses geldi. ‘’Çalışanlarımızı göz bebeklerinden mi buluyorsun oğlum ? ‘’

  Arkın bey… Aras’ın babası bey… Patronum bey…

  Hemen ellerinin arasında tuttuğu başımı ondan kurtararak masama dönüş yaptım. Yaptığım bu dönüş saatte değil saniyede 180 km hızla giden hayali bir araba gibiydi. Aras çok sakin bir şekilde ayağa kalktı ve yanımdan ayrılmadan babasıyla konuşmaya başladı. ‘’ Bir sorun mu vardı baba ? ‘’

  Aras, Arkın beye bu denli soğukkanlılıkla cevap verdikten sonra iyice utanmıştım.

  ‘’Hayır. Bir sorun yok çocuğum. Bir ara annenle benimde göz bebeklerimize bakmana ihtiyacımız var sadece. ‘’

  Arkın beyin verdiği bu cevaptan sonra kendimi yere atıp deli gibi kahkaha atasım geldi. Oturduğum sandalyeden kalkıp ‘’Astala Vista beybiii ‘’ diye bağırasım geldi. ‘’Hoptek hoptek oynayalım, bir o yana bir bu yana sallayalım. ‘’ diyerek zıplayasım geldi. Ve en son olarak içimden annemi arayıp halini hatırını sormak geldi. Evet ne yalan söyleyeyim benimde göz bebeklerine bakmam gereken bir ailem var. Arkın bey çok haklı…

  İçimden geçen milyonlarca şey sonrasında başımı hafifçe kaldırarak Aras’ın yüz ifadesini görmeye çalıştım. Dudakları yukarı kıvrılmıştı ve tahminimce babasına karşı bir utanç yaşıyordu. Nasıl olduğunu anlayamadığım bir hareketle artık gözlerim Arkın beydeydi. Elinde bir dosya vardı yeni fark ediyordum. Gözlerim dosyaya kayınca Arkın beyde esas geliş amacının dosya olduğunu anlayarak ‘’Ah ! ‘’ dedi ‘’Unutuyordum az kalsın. Göz bebeklerinizden akıl bırakmıyorsunuz ki adamda. Hay Allah. Çocuklar bu dosyada Almanya’nın bizimle çalışan reklam şirketleri ve bizim onlar için yaptığımız tasarımları bulunuyor. Selen, özellikle senin bu tasarımlara göz atmanı istiyorum. Bir önceki projede ne kadar başarılı olduğunu kendinde biliyorsun. Senden istediğim şey bu dosyayı hatim ederek gelecek toplantıda Almanya’nın isteklerine en doğru şekilde cevap verebilmek. Oldu mu göz bebeği sayesinde oğlumun kalbini çalan çocuğum ? ‘’