His Other Side (on hold)

42

42: Caught

I jumped on Dale. Literally.

I just couldn't help it. I missed him so much. Kahit pa sabihing dalawang araw pa lang kaming hindi nagkakasama, sobrang hinahanap ko na ang presensya niya.

And thank goodness, he didn't mind it. Tumawa lang siya habang magkadikit pa rin ang mga noo namin at inayos ang kapit ng mga binti ko sa bewang niya.

At kinuha ko ang pagkakataon para ikulong ang mukha niya ng mga kamay ko at nilapatan ng medyo matagal na halik yung labi niya.

"God, I missed you," bulalas niya nang maghiwalay ang mukha naming dalawa. Then he placed a peck again on my lips. "But we should continue this inside kung ayaw natingg bigyan ng show ang mga kapitbahay."

I nodded as I laughed. Saka marahan na akong binaba ni Dale. Pero hindi niya ako hinayaang makalayo nang hapitin niya ng bewang ko at sabay na kaming pumasok sa loob.

"Where are your things?" tanong ko nang sumara iyong pinto sa likuran namin.

"Nadrop ko na sa bahay," sagot niya at doon kami dumiretso sa living room.

Naunang umupo doon sa sofa si Dale at dapat ay uupo na sa tabi ni Dale nang hawakan niya ako sa bewang at patagilid akong napaupo sa kandungan niya.

Napahawak ako sa balikat niya dahil sa bahagyang pagkabigla. My eyes were slightly wide as I looked at Dale. But he just gave me his infamous smirk.

"What?" Napaangat ang isa niyang kilay. "My lap is so much better for you to sit on than the sofa."

Napailing-iling lang ako. At hindi nga rin ako makaarte na hindi ko gusto iyong ginawa niya. Because I do like it. So, so much.

I played with the hair on his nape. Nadama ko rin ang mabagal na pag-ikot ng hintuturo niya sa bewang ko. And my thin shirt isn't enough to stop the tingle that started to spread all over my body.

"Bakit pala napaaga yung uwi niyo? Hindi ba't bukas pa yung balik niyo?" tanong ko kay Dale.

He smiled at me. "Bukas pa nga that's why nandoon pa sina Mom at Dad sa Palawan. Nauna lang akong umuwi."

Kumunot ang noo ko sa kanya. "Naiwan pa sina tita? But how come you're here, diba sila rin ang nagbook ng flight mo?"

He smiled sheepishly. "I booked another one yesterday. Good thing merong flight pabalik ngayon ng Manila. But because of that, don't expect me to give you something expensive on our monthsary, medyo napagastos ako sa ticket."

I chuckled at that. And we were silent as we stared at each other. Until I broke it. "That's okay," I told him. "I'm happy when you give me gifts. But honestly though, I like your presence more with me. Kaya kahit ano pang regalo mo sa next monthsary natin, I'll accept it wholeheartedly. Actually, kahit wala pa nga eh. Okay lang."

"Really?" he asked smilingly.

Tumango-tango akong muli. "Really," kumpirma ko saka idinagdag sa mas mahinang boses. "Ikaw lang sapat na."

Dale chuckled and I bit my lower lip. Ang corny ba n'un? But then when he leaned down to capture my lips in a kiss, I knew he liked it. Gumalaw ang labi niya sa akin at nagsimula na rin akong sabayan siya. And just when I felt the urge to moan, he moved away.

I whimpered at narinig ko na naman ang tawa ni Dale. He pecked my lips once more before saying, "We'll get there, babe. But let's get into position first."

Umangat ang kilay ko sa kanya pero ngumisi lang siya sa akin bago napakagat ng labi. And how that move made me want to close our distance again. Doon pa rin ako nakatingin nang naramdaman ko ang kamay niyang bumaba sa magkabilang gilid ng mga hita ko. He lightly pressed his fingers and I knew what he meant by that.