is it worth?

#47# afscheid

pov Diana

Ik word wakker met bonkend hoofdpijn. Ik draai me om en val om op de grond. Ik hoor iemand de trap op rennen. Ik herken deze kamer wel.

James komt de kamer binnen en ziet me op de grond. Hij haast zich naar me toe en tilt me op.

" James hoe kom ik hier?" vraag ik. " ik heb je thuis gebracht." zijn gezicht zit onder de blauwe plekken. " ik mag hier niet eens zijn" mompel ik. " ik wist geen andere oplossing" ik knik. Ik sta op en rek me even uit. " heb je gevochten met Dylan?" vraag ik. Hij kijkt weg. " umh ja.... Niemand raakt mijn meisje aan" ik geef hem een knuffel. " tuurlijk niet. Jij bent van mij" grinnekt ik.

Na tien minuten komt James met een dienblad vol met eten.

" en nu?" vraag ik als ik mijn eten op heb. " ik weet het ook niet. Maar ik ga je niet op straat laten" zegt hij streng. Maar het was lief bedoeld.

" weet je James,  ik weet dat dit fout gaat aflopen. Ik ga hier gewoon weg. Weg van deze stad en wacht tot ik achttien ben. Dan kom ik terug voor jou" ik zie een joggings broek op de stoel zitten. Ik pak die en trek hem aan. " maar je kan me niet zomaar verlaten" ik draai me om en kijk hem serieus aan. " dat kan ik wel James. Ik moet van mijn leven kunnen genieten. En jij ook." ik blijf hem aanstaren. Iets in mij zegt dat hij het met me eens is.

" ik moet je weer verlaten al voor de zoveelste keer." ik kan de verdriet in zijn stem horen.

" We zullen elkaar wel terug vinden James. Dat beloof ik. Na twee jaar kom ik je opzoeken. En beginnen we weer een relatie. Misschien wordt het zelfs meer" ratel ik om ervoor te zorgen dat hij zich geen zorgen hoeft te maken.

" daar hou ik je aan. Ik hoop dat je me niet vergeet" ik schud. " tuurlijk niet. Je denkt dat dit een eitje is voor mij om jou te verlaten he?. Voor mij is dit super moeilijk. Ik heb deze beslissing moeten nemen omdat het de beste manier was die ik nu kon bedenken" ik geef hem een stevige knuffel.

" Waar wil je heen?" vraagt hij. " ik ga naar mijn tante. Die woon drie uur hier vandaan. Het is ook beter als je me niet komt opzoeken" het laatste zeg ik zacht. Hij knikt toch. Het verbaasd me wel. Ik dacht dat hij boos zou worden.

" Ik hou super veel van jou en jij zal de enige zijn" hij geeft me de laatste kusjes voor ik vertrek. Mijn moeder en Martijn hebben het niet eens door dat ik er ben.

" James wil je tegen mijn moeder zeggen dat, ik haar het beste toe wens maar dat ze ook aan de ene kant ook kan weg rotten vanwege dit" hij begint te lachen.

" dat ga ik toch niet zeggen?" ik knik. " jawel" hij druk nog een keer zijn lippen terder op die van mij.  " ik hou super veel van jou" " ik ook van jou" antwoord ik.

" Sms me als je een nieuwe telefoon hebt of als je verhuist. Ik wil wel weten waar je iver twee jaar zit" grinnek ik. " ja tuurlijk en jij ook" ik knik.

Ik klim de raam uit. James doet dat ook en loopt met me mee naar het station. Ik ga met de trein. Mijn tante weet eigenlijk niet dat ik naar haar toe ga. Maar ik weet dat ze altijd haar deur open voor mij zal houden en het niet in mijn gezicht zal smijten zoals mijn moeder.

"Nou dit is het dan" zucht James. " ja, ik denk het wel" nu pas voel ik hoe groot de brok in mijn keel wel niet is. Ik geef James een knuffel en laat mijn tranen vallen. Nu pas zie ik hoe hard ik James nodig heb. Maar ik heb geen andere optie.

" Niet huilen baby girl, voor je het weet zijn de twee jaar om en als je me belt of smst om te vragen of ik kom. Dan kom ik ook. Dat beloof ik. Jij bent mijn enige en zal ook mijn enige blijven" ik druk mijn lippen nog een laatste keer op die van hem. " Ik hou ook van jou" ik hoor een fluitje , dat betekent dat de trein gaat vertrekken. " lieverd ik sms je als ik er ben" hij knikt. Hij  drukt nog een paar kusjes en laat me dan gaan. Ik ren de trein in en gelukkig ben ik nog net op tijd.

Ik kan niet geloven dat ik dit doe.

········

" Diana wat doe jij hier?" vraagt mijn tante verbaasd. " ik... Umh. Tante Lies mag ik misschien bij u wonen?" vraag ik verlegen. " ja tuurlijk als je me vertelt wat er gebeurd is" ik knik en geef haar een knuffel.

-----------.

Het duurde lang, maar dat dat komt door school. In De volgende hoofdstuk komt er een tijdsprong tussen. En het is nog niet het einde en gaat nog meer gebeuren. Muhahaha

Comment en vote

-----------