is it worth?

#48# I'm back

Twee jaar later

Pov Diana

Er zijn twee jaar om. Aan het begin was het moeilijk om zonder James te leven. Hij maakte me compleet.

Nadat ik mijn tante het verhaal had vertelt ving ze me gelijk op. Ze was zelfs boos op mijn moeder. Van mijn moeder heb ik trouwens ook niets gehoord.

Elke avond had ik de neiging om hem te bellen. Ik heb in twee jaar niets van hem gehoord. Ik heb mijn school ook afgemaakt. Nu ik achtien ben. Ben ik vrij om te doen wat ik wil. Vandaag is het percies twee jaar geleden dat ik James niet gezien heb. Zou hij veder zijn gegaan met zijn leven? Of heeft hij op me gewacht?

Ik heb wel op hem gewacht. Ik ben op school in twee jaar zoveel keren gevraagd door jongens maar ik wees ze allemaal stuk voor stuk af. Dat deed ik voor James.

Ik zit in de trein. Ik kan niet wachten tot ik hem weer zie. Ik wil zijn lippen voelen en proeven. Ik wil zijn lichaam weer kunnen bewonderen. Ook wil ik zijn grappen horen. Ik wil tegen hem aanliggen. In zijn armen liggen. Hem knuffelen.

Ik word uit mijn gedachtes gehaald door een fluit. We zijn er zo te zien. Ik ben zo zenuwachtig. Ik kan niet wachten om hem te zien. We hebben niet echt afgesproken maar als het goed is heb is hij nog niet verhuisd.

Met mijn kleine koffer stap ik uit. In inhaaleer de geur uit de omgeving. Er is niets veranderd.

·······

Ik sta voor de deur. Ik tril van de zenuwen.

Ik bel aan en wacht tot er open wordt gedaan.

" Diana?" vraagt Ginger verbaasd. " Gin" ik geef haar een knuffel. " je bent al groot geworden. Je ziet er schitterend uit." ik grinnek. " jij bent ook niet verandert" ze lacht verlegen.

" Is James thuis?" vraag ik voorzichtig. " ummhh... Nou umh... Ja maar ... Ik denk niet dat je dat wilt weten" hakelt ze. Er klopt iets niet. Daarlijk is hij ziek of..." ja wel dat wil ik weten. Daarlijk is hij ziek ofzo" zonder pardon loop ik naar binnen. Ik loop nou ja ren naar boven. Ik herken nog zijn deur. Ik sta stil.

Ik ga hem eindelijk weer zien.

" Harder, harder" ik kijk verbaasd naar de deur. Ik leg mijn hand op de deur klink. Ik open de deur in een keer en tref James naakt met een ander meisje in bed die ook naakt is. Hij schrikt en gaat uit haar. Ik sluit de deur en loop naar beneden.

" Ik had naar je moeten luisteren Gin" ze kijkt me mee levend aan. " het spijt me" ik schud. " voor ik ga Gin heb je misschien nog een groene appel" ze tovert een glimlach op haar gezicht. " ik kom zo terug" lacht ze.

Ik ben benieuwd als er nog appels zijn. James at ze altijd op. Het deed me echt pijn. Ik dacht dat hij alleen van mij zou houden. Maar ik had het mis. Hij is veder gegaan met zijn leven.  ik heb spijt. ik had dat ook moeten doen. Nu zit ik in deze shit.

" hier" ze komt terug met een zakje groene appels. " Gin ik vroeg alleen een appel niet een hele zak" lach ik. " neem maar mee. Wacht waar ga je eigenlijk heen?" vraagt ze. " ik heb geen idee. Ik kijk wel" " je mag hier ook-" ze wordt onderbroken door een vrouwenstem. " jij vieze verrader ga mijn huis uit!" gilt mijn moeder. Nou lekker, een leuke welkom vind je niet?

" Ik ga al. leuk je weer eens te zien" zeg ik nog voor ik de deur verlaat. 

Eerlijk gezegd weet ik niet waar ik naartoe moet. Zou Dylan daar nog wonen?. Ik denk het niet.

" Diana?" ik draai me om en kijk recht in de ogen van James. Hij is ouder geworden. En hij ziet er mannelijker uit. Ook gespierder uit. " umh... Het spijt me, je ziet er goed uit" hij spreid zijn armen open. Aan de ene kant wil ik niet gaan maar aan de andere kant heb ik zo iets van: ik moet ze weer voelen.

Ik trek hem in een knuffel en snuif zijn. Maar het ruikt niet naar hem. " sorry, dat is de geur die je over houdt van.." " zeg maar niets James. Je ziet er ook goed uit" alleen het staren naar hem zorgt ervoor dat ik kriebels krijg.

" kan je nog even vijf minuten wachten. Dan douche ik snel en dan gaan we uit eten" ik knik verbaasd. Hij sprint weg. Aan het einde van de straat staan een bankje. Ik loop er naar toe en ga zitten.

Het deed me wel pijn toen ik hem in bed zag met een ander. Hij had een belofte gemaakt maar diep van binnen wist ik dat hij die zou verbreken.

Na vier minuten is hij weer terug. Helemaal op gefrist loopt hij naar me toe.

" ik wil weten wat er allemaal gebeurd is in de afgelopen twee jaar" zegt hij serieus. Zou hij iets voor me achterhouden?.

Aan de snackbar tafel zitten we onze broodje te eten. Er wordt niet veel gezegd. Het is een pijnlijke stilte. Iemand moet wat zeggen.

" Dus hoe was jou twee jaar?" vraag ik zachtjes. " ja aan het begin deed het best wel veel pijn. Ik hield zo veel van en na vijf maanden kon ik er mee leven. Jou moeder is aardiger geworden. Ik heb veel tijd met mijn moeder doorgebracht wat leuk was" hij haalt even adem en neemt een slokje van zijn cola.

"  ik ben geslaagd en sinds een maand of twee heb ik een vriendin" krak. Dat was mijn hart. Hij heeft een vriendin. Ik heb alle jongens afgewezen voor hem. Zelfs de jongen die ik zag zitten.

" ooh.." " sorry Di, ik.... Ik moest veder met mijn leven en ik dacht dat je iemand anders had" ik schud. " tuurlijk niet. Ik heb me aan mijn belofte gehouden. Ik heb jongens moeten afwijzen voor jou!" het kwam harder aan dan ik verwacht had. " sorry" zeg ik als ik het besef.

" het spijt mij. Ik heb de belofte verbroken. Je bent zeker speciaal hier naar toe gekomen voor mij?" ik knik. " het spijt me. Ik hou van Gina" " ik snap het. Ik wens je veel plezier. En weet dat ik van jou zal houden" ik stap van de bar kruk af en loop snel weg voor hij me ziet huilen.

Ik ren naar buiten en het regent keihard. Ik heb geen plek om ergens heen te gaan. Zelfs geen geld want ik dacht dat ik bij James kon blijven.

Er zit nog maar een ding op.

----------

Gues what it is!

Wat vinden jullie ervan?

Comment en vote

------------