is it worth?

epiloog

Pov Diana

“ het was een leuke avond” bedank ik hem. Hij knikt. “ vond ik ook. ik ben blij dat we weer samen zijn” ik druk een kus op zijn lippen.” Ik ook” . het blijft even stil. “ umh waar wil je heen?” vraagt hij. ik haal mijn schouders op.” Mij maakt niet zo heelveel uit , zolang ik mar samen ben met jou” “ nou dan gaan we naar huis. Je slaapt vannacht bij mij” grijnst hij. ik knik. Hij opent de auto deur en laat me instappen.

“ oke we moeten heel erg stil zijn, willen ze ons niet betrappen” fluistert hij als we binnen zijn.” Oke” fluister ik terug. Op onze tenen sluipen we naar boven. James port me op mijn zij.” Stop it” gniffel ik. Hij schudt. ik voel zijn dat mij ineens optilt. ik doe mijn best om niet te schreeuwen. hij lacht alleen maar. " ssh, daarlijk worden ze wakker" hij schudt." nee joh" ik zie hem grijnzen.

ineens gaat de gang licht aan. daar staat een boze moeder. of terwijl mijn moeder." dat doet zij hier?" vraagt ze boos. James zet me neer en gaat half voor me staan." ze gaat hier slapen" zegt hij. " NEE DAT WIL IK NIET" roept ze. " wat is hier aan de hand?" vraagt Martijn wanneer hij naast mijn moeder staat. zo te zien heeft ze hem wakker gemaakt. typisch mijn moeder weer. " kijk wie hier is" zegt ze als of ik een stuk grof vuil ben. " jij bent een monster" roep ik naar haar. " en jij bent de slechtste dochter die ik ken en heb gemaakt. je bent niets waard. en nu mijn huis uit!!" ik doe mijn best om niet te gaan huilen. als moeder zeg je die dingen niet tegen je dochter." ik ben al weg, ik hoop dat je ergens weg rot, je bent een verschrikkelijke persoon. wanneer je dood bent, kom ik je opzoeken. ik spuug gelijk op je graf. je bent zo anders sinds papa overleden is" ik zie dat zij al wel tranen heeft. maar het kan me niet schelen. wat zij heeft gedaan is fout. James pakt mijn hand vast en geeft er een knijpje in.

" hoe durf je vader hier bij  te halen." roept ze. ze loopt naar me toe om me te slaan maar Martijn houdt me tegen. " weet je wat ik ga" ik draai me om en kijk James verdrietig aan. " James bedankt voor deze mooie nacht. ik zal je nooit vergeten. ik zie wel weer" ik laat hem los en loop de deur uit.

" wacht!!" wordt er geroepen. ik draai me niet om en loopt de deur uit. " Diana Grace. nu!" ik sta stil en wacht af tot ik weer iets hoor. ik heb een hekel als mijn naam helemaal uitgesproken wordt. " wat" sis ik boos. ik heb we genoeg aan mijn hoofd. " Diana wacht" hoor ik mijn moeder snikken. ik heb even medelijden maar daarna denk ik weer aan wat ze al die jaren gedaan en gezegd heeft. wat en monster.

ik voel een dikke druppel tegen mijn schouder aan vallen. nee, niet dit. het gaat regenen, het regent pijpenstelen. ik sta nog steeds buiten wachten op mijn moeder. ik wil weten wat ze te zeggen heeft. misschien realiseert ze zich eindelijk wat ze fout heeft gedaan.

" kom naar binnen anders word je ziek. en dan kunnen we praten" zegt ze zacht. " waarom zou ik, je haat me . ik sterf nog liever van de kou dan dat ik bij jou ben" " Diana zeg dat niet, kom alsjeblief " ik zucht, ik meen het niet. ik wil nog niet dood.

ik heb een deken om me heen geslagen met een dampende kop thee in mijn handen. de openhaard is aan en James zit naast me. ik leun tegen hem aan en hij slaat zijn armen om mij heen.

" oke we gaan dit probleem voor eens en altijd oplossen" begint Martijn. James stemt ook in. " wacht dan haal ik Ginger ook" zegt hij." wat heeft Ginger hier mee te maken?" vraagt hij. " wacht nou maar gewoon" James geeft me een kus en staat op. ze kijken me beide walgend aan. " wat" vraag ik ongemakkelijk.

Jame komt terug met Ginger. ze kijkt me geschrokken aan en slaat haar armen om me heen. " wat is er gebeurt?" fluistert ze zachtjes in mijn oor. " dat gaan we we nu bespreken" komt James er tussen.

" waarom knuffel je haar? " vraagt mijn moeder jaloers. " omdat ze veel voor me betekent. je behandelt je dochter als grofvuil. weet je wel hoe het is om je dochter of je kind te verliezen" vraagt ze ongelovig. " ja bespaar me je zielige verhaal. jij bent zeker een kind kwijt zeker een miskraam" zegt ze arrogant. James wil wat zeggen maar Ginger houdt hem tegen. mij moeder is echt harteloos. " nee je hebt het fout. ik heb zelf de mooiste kind gemaakt. en doe niet harteloos want het is niet leuk om zonder een kind te leven." Ginger moet moeite doen om zich in te houden. " jij . haha, waar is hij of zij. je praat nu wel over mij maar zelf he je kind achter gelaten" "ja maar ik deed het beste voor mijn zoon. Mijn zoon heeft het beste meisje gevonden en hij vecht voor haar. dat jij het niet leuk vindt, dat is dan jou probleem want ze zijn nu groot en ze mogen het zelf bepalen!" Martijn kijkt haar aan met grote ogen. " bbe...nn... jij... de moeder van James?" stottert hij. ze knikt. " ja , ik heb hem hier gelaten zodat ik hier kon werken en dat ik tergelijker tijd bij hem kon zijn"

ze staat op en loopt naar James toe. hij staat ook op en ze geven elkaar een knuffel. " je moet niet naar Rosa luisteren. ik ben je moeder en ik weet wat het beste is voor jou. ik hou zoveel van jou en ik wou dat ik het anders kon doen in het verleden maar helaas loopt het leven niet zoals iedereen het wenst" hij knikt en geeft zijn moeder een stevige knuffel. " en Rosa, dat is dan van je kind houden. ik had geen keuze, jij wel. alleen jij hebt ze verspilt."

" het spijt me zo, Dian ik had je nooit zo mogen behandelen. het was jouw keuze en ik had er achter moeten staan. ik hoop dat je me vergeeft voor die dingen die ik allemaal gezegd heb" ik sta op en geef haar een knuffel. " ik vergeef je als mij ook vergeeft" ze knikt en ze geeft me een knuffel.

" oke maar wij gaan slapen. het is al drie uur in de avond" James pakt mijn  hand en neemt me mee, "denk je dat ze boos zijn dat we iets me elkaar hebben?" vraag ik als we in bed liggen. " luister het kan me niet boeien, het enige wat me nu boeit is dat we samen zijn en its wortht" glimlacht hij. ik druk een kus op zijn mooie lippen en val in slaapt.

nou guys dit was het. dit was het einde.

hier komt mijn dankwoorden

ik wil jullie graag bedanken voor de votes en lezers natuurlijk. zonder jullie had ik het allangt opgegeven want aan het begin van deze boek ging het slecht. het werd niet vaak gelezen. toe besloot het veder te schrijven en toen kreeg ik weer hoop. ik wil jullie allemaal bedanken.

xxxx