is it worth?

#53# uitmaken

Pov Diana

Ik kijk hem verbaasd aan. " Waarom deed je dat?" vraagt hij boos. " waar heb je het over. Ik heb niet gedaan!" nu is het zijn beurt om verbaasd te kijken. " ik zag je toch praten tegen haar" ik schud. Hij heeft het mis. " ik kreeg een bosje rode rozen opgestuurd en Dylan zei dat ze van jou waren. Zoals ik je verteld had. Ik zou voor je vechten. Dus ik wilde naar jou toe. Ik keek naar achteren en liep tegen haar aan" leg ik uit. " dus je zei niets?" " umh... Nou ik zei: herken ik jou niet? " hij haalt hysterisch zijn hand door zijn haar.

" waarom zou je dat doen?" " Ja Hallo James. Ik dacht dat ik haar toch ergens had gezien" we kijken elkaar strak aan.

" het spijt me" hoor ik na twee minuten stilte. " ik had niet zo moeten reageren" nu zoekt hij oogcontact met mij. " het is al goed maar-" " ik moet gaan" ik kijk hem half boos aan. Hij geeft me een kusje op mijn wang en rent weg.

Ik draai me boos om naar de richting waar hij naar toe rent. Hij haakt zomaar mijn zin. Boos loop ik terug naar Dylan. Dit had ik niet verwacht.

Pov James

Ik had het niet zo gepland maar dit moest even opgelost worden. Ik ren in de hoop dat ik Gina tegenkom. Als ik haar blonde haar herken, trek ik mijn laatste sprintje. " lieverd!" roep ik. Ze draai zich om en rent naar me toe. Ik vind het moeilijk om haar te laten gaan. Ik maak haar blijkbaar gelukkig, alleen maak ik mezelf niet gelukkig. Ik ben gelukkig met Di. Het was een beetje bot dat ik haar onderbrak maar ik wist al wat ze ging zeggen. Ik wilde de verassing niet verpesten. " Love you" fluister ze in mijn oor.

Nu vind ik het nog zieliger. Ik moet het wel uitmaken. Ik neem haar naar de meest dichtbij zijnde bankje. Daar gaan we dan zitten.

" Umh Gina..." "Ja James" ze lacht overdreven gelukkig. " Je moet weten dat je een geweldige meid bent. En dat het niet aan jou ligt" ze kijk me verbaasd aan. " Wat bedoel je?" " voordat ik jou kende, had ik een vriendin waarvan ik ziels veel van hield. En omdat haar ouders en de mijne het niet accepteerde verliet ze me en beloofde ze na twee jaar terug te komen. Ik dacht dat ze al iemand anders had. Maar ik zat ernaast" het laatste klonk zacht.

" Dus je maakt het uit met mij?" vraagt ze verbaasd. Ik knik langzaam. " umh... Oke is goed. Ik hoop dat je gelukkig wordt met haar. Ik kan je niet dwingen he. Jij moet ook gelukkig zijn" ik sta versteld om haar worden. Ze vat het goed op.

" Hoe ga je haar terug winnen?" vraagt ze. " oh... Daar heb ik al voor gezorgd" grijns ik.
-----------------
Nog een korte stukkie.
Comment en vote
----------------