SÜVEYDA

10. "Miray"

Kendinden dışarı çıkıp kendine bakmadıkça
kim olduğunu asla bilemezsin.

-Jose Saramago.

✴

Günler geçti. Neticesinde onu görmemin üzerinden iki haftayı devirdim. Kırk sekiz numarada uyudum. İlk günler gelir diye evden ayrılmadım. Telefon numarasını almadığım için kendime kızdım. Gelmeyeceğini bir haftanın ardından anladım ve ancak o zaman dışarı çıkabildim. Ailemle aram artık daha bozuktu. Annem eve gitmeyişimden şikayetçiydi. Babam, gazetede abuk-subuk haberlerim çıkmıyor diye mutluydu. Ona Miray'la ilgili hiçbir şey sormadım. Zaafım olduğunu öğrenirse, beni tehdit edebilirdi. Sahi şu kız ne zamandan beri zaafım olmuştu? İki kez görmeyle mi? Kim bilir, belki de bir daha hiç görmeyecektim.

Artık hiç holdinge gitmiyordum. Son zamanlarda babam hisselerimi almakla tehdit ediyordu. Umurumda mıydı? Artık hâlim oldukça dikkat çekmeye başlamıştı. Kendimi toparlamam gerektiğini biliyor, ama bu işi bir türlü icraate dökemiyordum. Cem, çareyi kızlarla takılmam gerektiğini öne sürerek bulmaya çalıştı. Onun için hislerim bir delilikten ibaretti. Eski hâlime dönmem, sadece bir kızla beraber olmamdan geçecekti. Bunu da denedik. Bara gittik ve yanıma sokulan kıza şöyle bir baktım. Hepsi birbirinin kopyası gibiydi. Sarı saçlar, boya küpüne düşen yüzler ve sıfır bedenler... nefes alamıyormuş gibi hissettiğimde, seri adımlarım beni çıkışa yöneltti. Derin nefeslerimin ardından valeden anahtarı aldım. Artık ne Cem, ne de türlü yöntemleri umurumda değildi. Eve gittiğim gibi babamın çalışma odasına damladım. Kapıyı çalmadan girdim ve direkt konuya girdim.

"Miray nerede?"

Gözlüğünü çıkarıp yüzüme baktı. Kızacağını düşündüm, ama tepkisiz kaldı. Karşısındaki koltuğu gösterip oturmamı istedi. Cevabımı almak istiyorsam, dediğini yapmak zorundaydım. Önüme siyah kapaklı bir dosya bıraktı. Anlamaz gözlerle yüzüne bakmayı sürdürdüğümde, dosyayı işaret etti. Kapağını açıp sayfaları inceledim. Bir adam hakkında neredeyse her bilgi vardı. Ne iş yaptığından, bulaştığı her pisliğe kadar...

"Bu ne şimdi?"

İlgisiz bir tavırla dosyayı masaya bıraktım. Yüzündeki ciddiyet her zamankinden farksızdı. Fakat tek bir şey her zamankinden farklıydı. Onu hiç bu kadar hırslı görmemiştim.