"လမ္းေပ်ာက္ေနျပီေအာက္ေမ့တာ"
ခဏတာအၾကည့္ဆံုသြားသည့္ေနာက္ ေကာင္ေလးကျပံဳးစစနဲ႕ ေခါင္းငံု႕အၾကည့္လႊဲသြားသည္။ ဘယ္ေနရာက ရယ္စရာပါသြားတာပါလိမ့္။
"ေစာနကဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲ ကြ်န္ေတာ္က ကြ်န္ေတာ့္ကိုထားသြားျပီထင္ေနတာ"
"ဒါသြားဝယ္တာ. . ."
လက္ထဲက ေဆးထုပ္ကို ကမ္းေပးလိုက္သည္။ တကယ္တမ္း ေဆးဝယ္ေပးဖို႔က အစီအစဥ္မရွိ။ သူ႕ကိုအိမ္သာထဲထားခဲ႔ျပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္အိမ္ျပန္လိုက္ဖို႕ပဲ အေတြးရွိေပမယ့္ ေဆးဆိုင္ျမင္ေတာ့ မေနႏိုင္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ေတြ႕ရမယ္ပဲဆိုဆို ေစညႊန္႔အတြက္ ထိုေကာင္ေလးက လူနာတစ္ေယာက္ပဲ။ လူနာကိုေတာ့ မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္မလုပ္လိုက္ႏိုင္ပါ။
"မလိုခ်င္ဘူး"
"ဘာ. . ."
"ဒါေပးျပီးတာနဲ႕ အစ္ကိုက ကြ်န္ေတာ့္ကိုထားသြားေတာ့မွာမလား အဲတာဆိုရင္ေတာ့ မလိုခ်င္ဘူး"
ႏွာေခါင္းရႈံ႕ျပီးစူပြပြနဲ႔ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းေျပာေတာ့မွ ေစာနက ေရွ႕မၾကည့္ေနာက္မၾကည့္ အေဖလို႕ေခၚပစ္တာကို သတိရျပီး ေဒါသကျပန္ထြက္လာသည္။
"မလိုခ်င္ရင္လည္းေန ျပန္ေတာ့မယ္"
"ဟာ လိုခ်င္တယ္ လိုခ်င္တယ္ အစ္ကို ေနဦး"
ေဆးထုပ္ကိုသိမ္းလိုက္တဲ့ ေစညႊန္႔လက္ကို ဖ်တ္ခနဲလွမ္းဆြဲျပီး ကမန္းကတမ္းေျပာလာသည္။
ဒီကေလး ေစညႊန္႔ကို ဘာေတြၾကည့္ျပီး ဒီေလာက္ထိ ခင္တြယ္ေနသလဲ . . . အခုေလးတင္ေတြ႕ျပီး ခဏေနခြဲရေတာ့မယ့္ လူတစ္ေယာက္ကို ဒီေလာက္ထိတြယ္ကပ္ေနစရာလိုလား. . ။
ျပီးေတာ့ေျပာေသးသည္။
"ကြ်န္ေတာ့္ကို busကားဂိတ္ေလးေတာ့လိုက္ပို႕ေပးမယ္မလား. . ."တဲ႔။
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
"အိမ္ျပန္ေနာက္က်တယ္ ေစညႊန္"
ထမင္းစားပြဲကေန ဆီးေျပာတဲ႔ အေဖ့မ်က္ႏွာက မႈန္ကုတ္လို႕ . . .
"လမ္းမွာ တိရစၧာန္ရုံထဲက သတၲဝါေလးတစ္ေကာင္လြတ္လာတာ လိုက္ဖမ္းေပးေနလို႕"
YOU ARE READING
တမ်းချင်း( Wind to the past ) (Completed) Zawgyi+Unicode
Romanceအတိတ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပစ္စုန်ပ္ပန်ပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်ပဲဖြစ်ဖြစ်အရာအားလုံးထက် သူ့ကိုကျွန်တော်မြတ်နိုးနေတာကပဲ ကျွန်တော် အသက်ရှင်ရာ ကမ္ဘာပါ အတိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥဳန္ပၸန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္အရာအားလံုးထက္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးေနတာကပဲ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ရာ က...
