ဟိုတယ္ကတည္ခင္းေပးထားတဲ႔ မနက္စာကို ခန္႕ေလးတစ္ေကာင္က သူကိုယ္တိုင္ခ်က္သလိုအထာနဲ႕ဆရာမေလးကို တည္ခင္းဧည့္ခံေနလည္း ေစညႊန္႔မွာက ထိုင္ရမလို ထရမလို။ ခက္ရင္းကိုင္လိုက္ ဇြန္းကိုင္လိုက္။
အခု တစ္ေလာကလံုးက သာမန္အတိုင္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးလည္ပတ္ေနေပမယ့္ ေစညႊန္တစ္ေယာက္တည္း ဗိုက္ထဲကို ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးတစ္လံုးထည့္ထားရသလိုျဖစ္ေနသည္။ ဆရာမေလးကေတာ့ ဘာအမူအရာမွမျပ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေနာက္တစ္ေန႕မနက္မွာဘာမွမျဖစ္သလိုပဲဆိုရင္ ေတြးေနစရာကိုမလို. . . ရွင္းရွင္းေလး. . .ဒါဘာမွမျဖစ္လို႔ပဲ။ ေစညႊန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ မေမးေတာ့ဘူး။ ေမးလို႕ေကာင္းတဲ႔ေမးခြန္းလည္းမဟုတ္။
ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕ဆန္လြန္းတယ္။ ခန္႕ေလးေျပာတဲ့စကားေတြအရဆို ေရာင္လႊာနဲ႕မွားျပီး. . .မဟုတ္ေသးဘူး. . .ေစညႊန္က အဲလိုလူမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အရက္ပါေပါင္းထည့္လိုက္ရင္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈလြတ္သြားတဲ႔အရူးတစ္ေယာက္လိုပဲ။ ညက ခန္႕ေလးအစားေသာက္ေပးမယ္ေျပာေတာ့လည္း လက္မခံခ်င္တာက ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းေရွ႕တန္းမွာ အလံတင္ထားတဲ႕မာနနဲ႕မို႕. . .
"သူက အရက္မေသာက္တတ္ဘူး ခင္ဗ်ားတို႕ေတြေတာ္ေရာေပါ့"
အဲဒီဂ်စ္ကန္ကန္အသံဆီသာ ဦးေႏွာက္ကေျပးဆိုက္တာ။ အဲဒီကတည္းက ဆံုးျဖတ္ျပီးသား. . .အစားေသာက္ေပးဖို႕ေနရာကို အျခားဘယ္သူမွ မဝင္ေစခ်င္ဘူး။
"ငါေတာ္ျပီ"
အနည္းငယ္မွလြဲ၍ ထိပင္မထိရေသးေသာ ပန္းကန္ေပၚ ဇြနိးခက္ရင္းကို ခ်မိသည္။ ခန္႕လင္းထြဋ္က ဗိုက္ဆာတယ္သာေျပာတာ အခုထိေသခ်ာမစားေသး။ sausageေခ်ာင္းေတြကိုသာ ေသေသခ်ာခ်ာလွီးျဖတ္ေနသည္။
"ဟင္းရည္ေလးျဖစ္ျဖစ္ ထပ္ေသာက္ပါ ဆရာရယ္ ဆရာညကလည္းဘာမွမစားထားတာကို"
ခြိခနဲထရယ္တဲ့ ခန႔္လင္းထြဋ္ဆီ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ခန႔္လင္းထြဋ္က မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး လိေမၼာ္ရည္တစ္ခြက္ကိုသာ အားကုန္ေသာက္ေနသည္။ ၿပီးမွ ရယ္သံ တစ္ဝက္ၾကားကေန မတိုးမက်ယ္ ေျပာသည္။
YOU ARE READING
တမ်းချင်း( Wind to the past ) (Completed) Zawgyi+Unicode
Romanceအတိတ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပစ္စုန်ပ္ပန်ပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်ပဲဖြစ်ဖြစ်အရာအားလုံးထက် သူ့ကိုကျွန်တော်မြတ်နိုးနေတာကပဲ ကျွန်တော် အသက်ရှင်ရာ ကမ္ဘာပါ အတိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥဳန္ပၸန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္အရာအားလံုးထက္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးေနတာကပဲ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ရာ က...
