27.2.2010
ထိုေန႔ည. . .
ေနဝင္ခါစအခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္းကင္သည္ အနက္ေရာင္လြင္ျပင္ဆီ စတင္ကူးခတ္ရင္း တည္ျငိမ္မႈကိုျပေနေသးသည္။ သန္လ်င္ျမိဳ႕. . .စာတိုက္လမ္းေထာင့္ရွိ ထည္ဝါေသာ အိမ္ၾကီးတစ္အိမ္သည္လည္း ထိုအခ်ိန္တြင္. .သူ႕အာရုံနဲ႕သူ ျငိမ္သက္လ်က္ရွိေနဆဲ. .
တျဖည္းျဖည္းေမွာင္လာေလ ဆိုးရြားျခင္းအတိတ္နိမိတ္ေတြက ေလာကၾကီးကို ဖံုးလႊမ္းလာေလ. . .
တျဖည္းျဖည္းရစ္သိုင္းလာသည့္ မေကာင္းဆိုးဝါးအေငြ႕အသက္ေတြျဖင့္ ထိုအိမ္ၾကီး. . .ရန္ျဖစ္သံတစ္ခ်ဳိ႕. . .ပစၥည္းေတြရုိက္ခြဲေနသည့္ အသံတစ္ခ်ဳိ႕နဲ႕အတူ. .ထိုအိမ္ထဲရွိေလဟာနယ္သည္ ညကိုးနာရီခန္႕တြင္ စစ္ေျမျပင္တစ္ခုလို လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္စတင္ျဖစ္လို႕လာသည္။ ထိုစစ္ေျမျပင္တြင္ အလြန္ေဒါသၾကီးေနသည့္ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႕မိိန္းမတစ္ေယာက္ ဟိုဘက္ဒီဘက္ အျပန္အလွန္စီးခ်င္းထိုးေနၾကသည္။
ဤအိမ္ကိုဤမိသားစုေျပာင္းလာျပီး တစ္လနဲ႕သံုးရက္တိတိအထိ ညတုိင္းလိုလိုၾကားေနရတဲ့အသံတို႕က အိမ္နီးနားခ်င္းေတြရဲ႕ နားထဲမွာေတာ့ ေနသားက်ေနသလို. . .
တစ္ေနရာထဲေမႊ႕ယမ္းေနသည့္ ေလေပြရိုင္းက ထိုအိမ္ၾကီးတစ္ခုတည္ကိုသာလႊမ္းမိုးလို႕ေနသည္။
ခပ္တိုးတိုးငိုရႈိက္သံသဲ႔သဲ႔. . .ၾကားမိၾကရဲ႕လား. . .
အခန္းေထာင့္ေလးတစ္ခုမွာ ဒူးေခါင္းေလးဖက္ကာ ထိုင္ရင္း ငိုေနသည့္ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ႏွလံုးသားတစ္စံုကိုက ျမင္ႏိုင္ဖို႕ အေရာင္ႏုလြန္းေနသည္ထင့္. . .
ဘယ္သူမွမၾကားပါ. . .ဘယ္သူမွမသိ. . .
သို႕ေပမယ့္ ေစညႊန္ကေတာ့ ထိုႏွလံုးသားႏုႏုေလးရဲ႕
အေရာင္ကို ျမင္ေနရသည္။ ငိုရႈိက္သံကို ၾကားေနရသည္။
"သူငိုေနေတာ့မွာ. . ."
လက္ထဲက စာအုပ္ကိုစားပြဲေပၚေဆာင့္ခ်လုိက္သည္။ အိမ္ေရွ႕ျပတင္းေပါက္ကေန မ်က္ေစာင္းထိုးအိမ္ရွိရာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ႔အထိ ဆူညံေနတဲ႔ အိမ္ၾကီးရဲ႕ေလေပြရိုင္းက ရပ္မသြားေသး. . .
"အေဖ. . ."
မလိုမက်စြာေရရြတ္သံက ကူညီခ်င္ေနသည့္ ေစညႊန္႕စိတ္ထဲကို ထိုးေဖာက္ျမင္ႏိုင္သည္။
YOU ARE READING
တမ်းချင်း( Wind to the past ) (Completed) Zawgyi+Unicode
Romanceအတိတ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပစ္စုန်ပ္ပန်ပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်ပဲဖြစ်ဖြစ်အရာအားလုံးထက် သူ့ကိုကျွန်တော်မြတ်နိုးနေတာကပဲ ကျွန်တော် အသက်ရှင်ရာ ကမ္ဘာပါ အတိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥဳန္ပၸန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္အရာအားလံုးထက္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးေနတာကပဲ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ရာ က...
