အိမ္ေရွ႕မွာေျခလွမ္းရပ္လိုက္တာနဲ႕ အထဲက စကားေျပာေနၾကသည့္ လူအုပ္၏အသံကို ၾကားေနရျပီ။
"မင္းအေဖလား"
"အင္း မင္းျပန္ပါေတာ့လား အထဲမွာ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ သူတို႕ေတြက တစ္ခါတစ္ေလ ဓားေတြဘာေတြေဆာင္လာတတ္လို႕"
"မင္းက်ေတာ့ေရာ"
"ငါ့ကိုေတာ့ဘာမွမလုပ္ပါဘူး သူတို႕ဖဲရိုက္ေနတဲ႔လူအခ်င္းခ်င္း ထိုးမိတာ အရင္တစ္ေခါက္ကျဖစ္ဖူးတယ္"
"ရဲမတိုင္ဘူးလား"
"ဟိုလူကမေသေတာ့ ျပန္လြတ္လာတာ"
မေသတာတစ္ခုတည္းတင္မဟုတ္ဘဲ ရဲေတြကလည္း ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ ဖဲဝိုင္းဓားထိုးမႈကို ေခါင္းမစားခ်င္တာပါလိမ့္မည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မဟုတ္ေသး။ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ဘာမွမဟုတ္ေသးသည့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ ဖဲဝိုင္းေထာင္ျပီး ထိုးလားရမ္းလားျဖစ္ေနတဲ႔ အေဖတစ္ေယာက္လက္ထဲ ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ အနာဂတ္က ဘယ္လိုမွ လင္းမွာမဟုတ္။
ခန္႔လင္းထြဋ္ကိုအကူအညီထပ္ေတာင္းဖို႕ကလည္းျဖစ္ႏိုင္ေတာ့မည္မထင္။ ရွိေနသည့္ေယာက်ာ္းမာနကလည္း တင္းေနေတာ့ ခန္႕လင္းထြဋ္ဟူသည့္ ဓားနဲ႕ထိရင္ျပတ္သြားမွာစိုးရသည္။
"ငါ့အိမ္ကိုလိုက္ခဲ႔ မင္းတို႕ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လံုး"
ဆယ္ႏွစ္အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္၏ မ်က္လံုးထဲမွာ ဒီလိုစကားအေပၚ တုန္လႈပ္မႈထက္ ေပ်ာ္ရႊင္မူကိုပိုျမင္ရလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္လိုက္မိသည့္ ေရာင္လႊာ အနည္းငယ္ အံ႔ၾသသြားမိသည္။
"လိုက္ခဲ႔ ငါဘြားဆီမွာ အလုပ္ရွာေပးမယ္ ျပီးေတာ့ ဟ္ုိလူ. . ခန္႔လင္းထြဋ္ဆိုတဲ႔လူဆီကေနလည္း အလုပ္ထြက္လိုက္ အဆင္ေျပသြားတာေပါ့ တစ္ခါတည္း"
"အစ္ကိုကေကာင္းပါတယ္"
"ငါကေရာ"
မေျဖ. . .အင္တင္တင္လုပ္ေနသည့္ ငနဲေပါက္စ ေခါင္းကို ပိတ္ေခါက္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
"အဲတာဆုိ မင္းညီမေလးနဲ႕မင္းဒီအိမ္မွာပဲ ဆက္ေနမလို႔လား"
"အဲတာဆို ငါတို႕မိဘမဲ႔ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ ငါကကိစၥမရွိေပမယ့္ ညီမေလးကိုေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး"
YOU ARE READING
တမ်းချင်း( Wind to the past ) (Completed) Zawgyi+Unicode
Romanceအတိတ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပစ္စုန်ပ္ပန်ပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်ပဲဖြစ်ဖြစ်အရာအားလုံးထက် သူ့ကိုကျွန်တော်မြတ်နိုးနေတာကပဲ ကျွန်တော် အသက်ရှင်ရာ ကမ္ဘာပါ အတိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥဳန္ပၸန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္အရာအားလံုးထက္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးေနတာကပဲ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ရာ က...
